(แอบชอบค่ะ อยากไปยืนในร่มด้วย🥺🫶)

(นุตอบตอนนี้ทันม้า... )

"ไว้เจอกันวันหลังนะ ฮี่จังน่ะมาเจอตอนไหนก็ได้ แต่วันนี้คุณแม่จะดุเอา"

เขานั่งลงคุยกับน้องสาวของเพื่อนด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะให้อุไมโบอีกแท่ง

"อื้อ สัญญาเลย"

เขาอยากจะให้น้องสาวของเพื่อนสบายใจ ยังไงซะก็เจอกันได้อยู่แล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก

"ให้โยจังพามานะ"

ส่งยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตรให้ ก่อนจะโบกมือป้อยๆเตรียมจะเดินไปอีกทาง

"งั้นโยอากิ ซียู"

"งั้นก็ไอติมสินะ"

เขายิ้ม คลายคิ้วที่ขมวดลงพร้อมกำมือนิดหน่อย

หลังจากที่เดินกันมาได้ซักพักก็มาจนถึงโรงเรียนจนได้ เอาล่ะ ปีนี้อย่างน้อยๆก็อยากจะอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนซักคน ขอล่ะ!

"งั้นฉันเอาจักรยานไปเก็บก่อนนะ"

เขาโบกมือแล้วจูงจักรยานไปที่ลานจอดที่ไม่ไกลนักก่อนจะวิ่งเยาะๆกลับในเวลาไม่ถึง3นาที

"อืม..."

ใบหูกระดิกเบาๆพร้อมใบหน้าที่เงยขึ้นนิดหน่อย

นั่นสิ ไม่ได้คิดไว้เลย

หน้าของเขามันบอกแบบนั้น

"แวะซื้อไอติมก่อนกลับ... แบบนั้นเรียกฉลองได้หรือเปล่านะ?"

"แล้วชิโฮะล่ะ? อยากจะทำอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?"

คิ้วขมวดเป็นปมงงๆ อะไรของเขาเนี่ยแล้วทำไมต้องปาร์ตี้น้ำชา ?

"แล้วที่ทำที่ร้านหมอนั่นไม่ใช่ปาร์ตี้หรือไง"
หรือไม่ใช่กันนะ? อย่างน้อยก็เป็นปาร์ตี้ทำอาหารของชาย3คน (???)

"นั่นสินะ ถ้าไม่รีบกลับเดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอาเนอะ ยูจัง"

เขาย่อตัวลงไปคุยกับสาวน้อยด้วยรอยยิ้ม

"ตอนประถมเคยทำอะไรแบบนั้นด้วยนะ แต่เพราะเรื่องนั้นทุกวันนี้เลยเอากระจกวางไว้ที่หน้าประตูบ้านน่ะ"

ทุกอย่างมีที่มาเสมอ แต่เรื่องนั้นถึงจะหยิบผิด เขาก็ยังสวมชุดนักเรียนก่อนอยู่ดี

"ก็นะ พอถูกบอกให้ใส่ตั้งแต่ปีที่แล้วก็เลยใส่มาตลอดเลย"

"จะว่าไปก็ครบรอบ1ปีที่ทำแบบนี้แล้วด้วย เย็นนี้ไปฉลองกันมั้ย?"

เมื่อนึกอีกเรื่องขึ้นมาได้ก็เปลี่ยนเรื่องไปเองซะอย่างนั้น ครบ1ปีที่เดินไปโรงเรียนกับชิโฮะแล้ว

สมุดบันทึกนั่นซักวันจะขโมยมันมาให้ได้ เดี๋ยวเถอ..

แบบนี้นี่เอง งั้นที่มาอยู่ตรงนี้ก็เพราะอยู่เฝ้ายูจังสินะ เป็นพี่ชายที่ดีอยู่นี่นา แค่ส่วนนั้นล่ะที่เขายอมรับในตัวเพื่อนคนนี้ (?)

เขาเอียงคอนิดหน่อย

"หรอ..."

"อือ ไม่รู้สิ วันนี้ย่าก็ออกไปร้านน้ำชากับเพื่อน คงจะกลับเย็นๆล่ะมั้ง"

"อ้า ! ต้องทำข้าวเย็น ..."

"น่าจะต้องแวะซื้อของแฮะ"

ก็ยังเป็นตัวเลือกเดินเล่นเพิ่มเติมคือซื้อของอยู่ดี

"ปกติก็ต้องเจอทุกวันอยู่แล้วนี่"

เขายักไหล่ แต่ถ้าอยู่ห้องเดียวกันก็คงจะมีเวลาให้คุยกันเยอะกว่าปกติล่ะนะ อื้อ

ดวงตามองลงต่ำไปที่เสื้อวอร์มตัวเก่งที่เป็นของที่ใช้ตั้งแต่ตอนปี1

"ช่วงเช้า ถ้าข้ามสะพานมาฝั่งนี้อากาศตรงนั้นจะค่อนข้างเย็นน่ะ แถมละอองน้ำก็ทำให้เสื้อชื้นนิดหน่อยด้วย"

"ไม่อยากให้มันยับก่อนเข้างานปฐมนิเทศน์น่ะ"

เขาตอบอย่างมีที่ไปที่มาก่อนจะเริ่มก้าวเดินไปก่อนอย่างช้าๆ

"ก็ไม่คิดว่าจะเป็นอะไรหมุนๆนี่นา"

ไม่รู้สิ ตอนเด็กเมื่อก่อนกับตอนนี้คงจะเล่นอะไรไม่เหมือนกัน จึงเกิดเป็นความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

"ไม่ล่ะ... ฉันไม่ถูกกับอะไรเหวี่ยงๆ"

จุดอ่อนฮิโระข้อที่x : อะไรซักอย่างหมุนๆ

"แล้ว..ถ้าเสร็จตรงนี้ก็จะกลับเลยสินะ?"

ฮิโระคาสุเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากจะโดนเหวี่ยงหรือบิ๊กฮักกุรอบ2จากเพื่อนกระต่ายตัวสูงของเขา

"คุณอีกาดำ!"

บอร์ดใครล่ะนั่น

"ถ้าพูดแบบนั้น ฉันก็โชคดีคูณสองเลยงั้นสิเนี่ย !"

ฮิโระคาสุหัวเราะ เผยรอยยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวสั้นๆ

"ขอบใจสำหรับโชคดีวันนี้นะ"

เขายื่นมือไปลูบหัวเจ้าแมวตัวจ้อยเป็นการบอกลา

"เอาล่ะ รับโชคมาแล้วก็ต้องเอาไปใช้ที่โรงเรียนล่ะนะ"

"ถ้าได้อยู่ห้องเดียวกับชิโฮะคงดีนะ"

หนุ่มในชุดเครื่องแบบและเสื้อวอร์มของโรงเรียนหันหลังกลับมาเตะขาตั้งจักรยานพร้อมรอยยิ้ม

? ? ? ?

แบล็คชิบะหูตั้งอย่างประหลาดใจ สายตามองตามมือที่กอดเขาเข้า

"ไปหมุนให้ยูจังแทนก็แล้วกันนะ"

เขายิ้ม ถ้ายูจังไม่อยู่ตรงนี้ เพื่อนเขาคงโดนลากวิ่งไปทั่วสวนสาธารณะเหมือนม้าลากรถเกวียนแล้ว ขอบคุณยูจังซะนะ(?)

"อือ... เรื่องสนุก"

กอดอกเอียงคอคิด ไม่มีเรื่องแบบนั้นเลยแฮะวันนี้

"มันเงียบสงบจนกระทั่งมาเจอนายนั่นแหละ"

อ้าว

"โอ๊ะ"

คิ้วหนาเลิ่กขึ้น ก่อนจะจอดจักรยานแล้วค่อยๆเดินๆนั่งดูเจ้าเหมียวด้วยอีกคน

"วันนี้เจอแมวตั้ง 1 ... 2 "

เขาชี้นิ้วนับแมวตัวจ้อยกับเพื่อนของเขาด้วยรอยยิ้ม

"ต้องโชคดีแน่ๆเลย"

เป็นการทักทายของฮิโระคาสุที่ถ้าไม่สนิทกันระดับนึงคงจะไม่พูดอะไรแบบนี้ แต่ว่าเรื่องที่เจอแมวแต่เช้าแล้วจะโชคดีนี่ คงจะเอามาจากเรื่องเล่าในเว็บบอร์ดสารพัดความเชื่อแหงเลย

หลังถูกมาม๊าไล่ออกจากร้านเพราะใกล้เวลาไปโรงเรียน ชิโฮะเดินออกมาช้าๆ ถือร่มติดมือ ระแวกนั้นยังเงียบสงบเหมือนทุกเช้า

เธอหยุดลงเมื่อเห็นแมวนอนขดอยู่ข้างกำแพง ก่อนจะนั่งลงลูบหัวมันเงียบๆ เวลาผ่านไปพักหนึ่งจนเสียงจักรยานบดพื้นดังขึ้น

เธอหันไปมอง พบฮิโระที่กำลังจูงจักรยานผ่านมา
ชิโฮะค่อยๆ หุบร่มก่อนจะเอ่ยทักเบาๆ

“อรุณสวัสดิ์”

เธอส่ายหน้าช้าๆ คล้ายบอกว่าไม่นานเลยมีแมวอยู่ด้วย

แหงะ สีหน้าแบบนั้น คิ้วหนายกขึ้น ตอนแรกอยากจะรู้ แต่ตอนนี้เริ่มไม่อยากรู้เท่าไหร่แล้วแฮะ

"กิจกรรมสำหรับเด็กมีความจริงแบบไหนอยู่อีกหรือไงกัน?"

ฮิโระกลืนอุไมโบคำสุดท้าย พับๆซองในมือยัดใส่กระเป๋ากางเกงไป

" ก็มาเดินเล่นจริงๆนี่ "

เหงื่อตกน้อยๆ สำหรับคนที่ชอบวิ่งๆเดินๆแบบเขาจะมีอะไรดีไปกว่าการเดินเล่นในวันหยุดแบบนี้กันล่ะ?

"นั่นสินะ อาจจะใช้ได้ก็ได้นะ"

ส่งเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อน้องสาวของเพื่อนบอกแบบนั้น พอได้ยินว่าเฉลยช้าจนทำให้เธอร้องไห้ก็ยิ้มพร้อมถอนหายใจ

"ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นซักหน่อย"

แต่เอาเถอะ เรื่องมันแล้วๆก็แล้วไปนะ

"เห... แล้วกิจกรรมที่ว่านั่นทำอะไรกันบ้างล่ะ?"

คิ้วเลิ่กสูงมองอุไบโบในมือระหว่างนั้นก็เคี้ยวไปด้วย

"เดินเล่น"

ก่อนจะตอบคำถามของเพื่อนสั้นๆ

(😞 โยจังต้องหยุดมิจจี้กับเพื่อน เพื่อนหมดตัวแร้ว)

(😭😭😭😭😭🫳💜 โยจังสุดสวย🫶🫶🫶🫶🫶🫶)