(คับพ่อ)

(ขอสมัครเป็นแมวคับ)

<ฮิคาริ>

หล่อนสะดุ้งเฮือก รู้ตัวอีกทีลูกชายตัวน้อยก็วิ่งมานั่งขดตัวกอดขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก ยิ่งตั้งท้องขยับตัวยากแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่จะโน้มตัวลงไปหา นี่อาจจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

”ฮารุกะ เป็นอะไรไปลูก?“ น้ำเสียงนั้นร้อนรน ก่อนจะหันมาหาอีกฝ่ายแล้วค้อมศีรษะ

“..ขอโทษด้วยนะจ้ะ ปกติเขาไม่เป็นแบบนี้น่ะ”

ราวกับมีคำว่ารู้สึกผิดแปะอยู่กลางหน้าผาก เธอรู้ดีว่าฮารุกะเป็นมิตรอยู่เสมอ ..แต่นี่มันแปลกเกินไป

(ได้เลยค่า✨)

<ฮารุกะ>

“ฮึก แงงงง้!!!“ เจ้าตัวจ้อยรีบถดตัวมาอยู่หลังผู้เป็นแม่ นั่งยองเกาะขาเธอทว่าดวงตาเปียกชื้นยังคงมองจ้องฮารุกิอยู่

ทำท่าเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

”นะ น่ากัว! กัว..แล้ว..“ เด็กน้อยพูดทั้งสะอื้น

+

(/นั่งรอพี่อากิ🥺)

เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากดึงความสนใจให้เธอหันไปมอง ฮิคาริมองไปที่ลูกชาย ก่อนจะมองตามขึ้นไปจนเห็นอีกฝ่ายที่มองเข้ามา

“เอ๋..? อะไรเหรอฮารุกะ” มือละจากของมาลูบหัวน้อยๆของลูกชาย ก่อนจะรีบค้อมหัวเป็นการขอโทษมาซุมิ

“ต้องขอโทษด้วยนะจ้ะ” หล่อนหมายถึงเสียงหัวเราะของฮารุกะที่อาจจะดังจนรบกวนได้

@jin-kmi.bsky.social

<ฮิคาริ>

เธอแทบจะทิ้งทุกสิ่งในมือที่ถืออยู่ในขณะนั้น รีบโอบประคองไหล่ลูกชายให้เข้ามากอดได้ถนัด

“ฮารุกะ? เกิดอะไรขึ้น!?” น้ำเสียงคนเป็นแม่ติดจะร้อนรน เธอหันไปตามที่มือเล็กๆนั่นชี้

ฮิคาริมองอีกฝ่ายสลับกับลูกชาย ยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ดีนัก ทว่ารีบค้อมหัวเสียก่อน อย่างน้อยก็เรื่องส่งเสียงดัง

“ขอโทษด้วยนะจ้ะ ..ปกติเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนน่ะ”

(ได้เลยค่า🥺)

<ฮารุกะ>

“แงงงงงง้!!!” เด็กชายแผดเสียงสนั่น มือน้อยที่กำชายกระโปรงผู้เป็นแม่เอาไว้ยิ่งออกแรงดึงมากกว่าปกติ ราวกับว่ากำลังกลัวอะไรบางอย่าง

“ก-กัว กัว!”

ฮารุกะเอาตัวหลบโผล่ให้เห็นแค่เสี้ยวหน้า นิ้วเล็กป้อมชี้ไปหาโนฮางิ บางทีอาจจะหมายถึงพี่สาวตรงหน้า หรือเห็น ‘บางสิ่ง‘ จากข้างหลังของพี่สาวกันนะ?

+

”ตอนเด็กๆฉันน่ะชอบหลงกลซื้ออยู่ตลอด แต่ดูเหมือนจะเป็นจริงอยู่นะคะ“

เปรยยิ้มน้อยทว่าความรู้สึกกลับล้นไปถึงแววตา ถึงจะผ่านการเป็นคู่รักวัยใสหรือข้าวใหม่ปลามันมาหลายปี ก็อดพูดจาหวานหยดหยอกเย้าใส่สามีไม่ได้

”แล้วส่วนของฮารุกะล่ะคะ? ไม่ได้สิ ..ต้องให้กินข้าวเย็นก่อน“ ประโยคหลังเหมือนจะพึมพัมกับตัวเองมากกว่า

”ฮุฮุ“ คนฟังถึงกับหลุดยิ้มออกมา หล่อนคิดว่าคนที่ควรถูกลูบหัวที่สุดคงจะเป็นอีกคนซะมากกว่า

“เป็นการเริ่มต้นที่ดีนะคะ” เธอกล่าวเสริม ”ครั้งหน้าอาจจะลองพูดคุยกับลูกค้าหาข้อติชมหรือคุยเล่นปฏิสัมพันธ์กับลูกค้าเด็กๆอีกหน่อย อย่างว่า...「โปรโมชั่นโดรายากิช็อคโกแลต 1 แถม 1 สดๆจากเตา! ช้าหมดอดแล้วอดเลย! ชิ้นสุดท้ายแฟนสวยแฟนหล่อน้า~ 」..อะไรทำนองนี้ละมั้ง?“

+

หากเธอมีหูมีหางแบบสัตว์มันคงจะลู่หงอยลง แต่ต่อจากนั้นเองก็ต้องตาลุกวาวแม้ไม่ทันได้เห็น

กลิ่นหอมแตะจมูกชวนให้หันมาหาตามทิศทางของกลิ่น

“จินซัง ยอดเยี่ยมที่สุด! น่ารักที่สุด!” น้ำเสียงนั้นติดกลั้วหัวเราะ “..ฉันรักพี่จังเลย“

หลุดพูดคำเรียกสมัยเรียนขึ้นมาทั้งยังสวมกอดคนรักให้แผ่นอกแนบกับแก้ม

”แจกขนมเป็นยังไงบ้างคะ“ เธอเงยหน้าเกยคางถามไถ่ ”ได้พูดคุยกับเด็กๆ สนุกมั้ย?“

แต่คงจะทำแบบนั้นไม่ได้

ไม่พูดอะไรต่อ ทำเพียงแค่หยิบขนมขึ้นมากิน แถมเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น

หล่อนนั่งลงตามที่กล่าว มองน้ำชากับขนมตรงหน้าแล้วดูเหมือนจะยังไม่พอใจนัก หัวคิ้วคุณแม่ลูกสองขมวดมุ่น ท่าทีเอาแต่ใจเล็กๆเธอไม่เคยแสดงออกต่อใคร...ยกเว้นกับสามี

“จินซังคงจะไม่ลืม...” น้ำเสียงนั้นแอบตัดพ้อ

ช่วงนี้ฮิคาริโปรดปรานการกินขนมช็อคโกแลตเป็นอย่างมาก ไม่รู้ทำไม ..ในบางทีก็รู้สึกว่าเธอสามารถกินมันได้แทนอาหารหนึ่งมื้อเลยทีเดียว

+

(ใบโค : bsky.app/profile/hika... )

(พ้มมา🥰)

“ขอรับไปซักชิ้นได้มั้ยคะ~?”

เสียงดังขึ้นจากด้านหลังของอีกฝ่าย หากจินหันหลังจะพบกับหญิงสาวพุงกลมยืนยิ้มแป้น มือเล็กแบขอขนมราวกับเด็กๆไม่มีผิด

“ไม่ก็อาจจะสอง..ไม่สิ- เยอะๆเลย!”

กระดิกมือยิกเร่งเร้า ท่าทางขี้เล่นดูให้ชวนน่าหยิกไม่หยอก พูดไปก็วางมือทาบลงบนหน้าท้องนูน

”ฮิมาวาริจังบอกว่าอยากจะกินน่ะนะ“