เจ้าเมี๊ยวก็ร้องตอบรับทันทีทันใด ทำเอาเขาเองก็ยิ้มไปด้วย

‘ น้องเป็นมิตรใช่มั้ยล่ะครับ ? ’

เอ่ยถามพรางยื่นมือไปเกาคางเจ้าน้องด้วยเช่นกัน สักพักเขาก็เริ่มพึมพำอะไรบางอย่างออกมาเบา ๆ

‘ เมี๊ยว… เมี๊ยว ๆ .. ‘

‘ มันจะทำให้ง่วงกว่าเดิมมั้ยครับ ’

เขายิ้มตอบกลับพรางหาเรื่องคุยไปด้วย

‘ อยู่ปี 2 เหมือนกันเลย เรียกผมว่าโคฮารุก็ได้นะครับ คาวาโนะซัง ‘

’ ผมขอถามคาวาโนะซังได้มั้ยครับ..? ว่าวันนี้มีอะไรที่อยากจะเจอมากเป็นพิเศษมั้ยครับ ? ‘

‘ ข- เข้าแก๊งค์หรอครับ.. ? ’

ตกใจนิดหน่อยที่พูดแบบนั้นออกมา แต่ก็ยอมรับเลยว่าสนใจชมรมนี้อยู่ไม่น้อย

‘ ถ้างั้น…รับผมเข้าเเก๊งค์ไปด้วยอีกคนจะได้มั้ยครับ ’

( วิ่งมาสมัครชมรมค่ะกรี้ด😭🤟🏻 )

‘ ผมไม่เเน่ใจว่าจะเจอน้องมั้ยน่ะครับ ‘

ระหว่างเดินทางไปโรงเรียน เขาก็หยิบเจ้าลูกอมตัวดีขึ้นมากินไปพราง ๆ ไม่ได้แสดงท่าทางน่าอายเหมือนเมื่อครู่ เเต่ก็ยังมีสีหน้าที่รู้สึกว่ามันเปรี้ยวอยู่ดี

‘ ส่วนใหญ่ก็ใช่ครับ.. ‘

‘ จะว่าไปแล้ว ผมยังไม่รู้ชื่อของคุณเลยนี่นา… ‘

‘ ผมฮิเดโยชิ โคฮารุครับ ยินดีที่ได้พบนะ ’

‘ ผมเอง…ก็ไม่คิดว่ามันจะเข้าไปได้เหมือนกันครับ ’

เขาแอบเสียใจขึ้นมาเล็กน้อยที่จะต้องปล่อยเจ้าเหมียวพึ่งเจอกันได้ไม่นานไป พรางนั่งย่อลงอีกครั้ง ก่อนจะพูดพึมพำอะไรบางอย่างกับเจ้าเเมวต้วน้อย

เขาวางมันลงบนพื้นก่อนจะโบกมือลาเจ้าเเมวพร้อมส่งยิ้มให้

‘ พวกเราเอง ก็ควรเข้าโรงเรียนได้เเล้วสินะครับ ? ’

’ ประมาณนั้นครับ เเต่น้องเป็นมิตรมาก…อาจจะทำความรู้จักกันเร็วก็ได้นะครับ ‘

เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยพรางยิ้มหวานตอบกลับไป

‘ ฮิเดโยชิ โคฮารุ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคิเคียวซัง ’

เขายกอุ้งมือเจ้าเเมวข้างนึงขึ้นมาโบกมือเล็กน้อย

เเน่นอนว่าเจ้าเเมวเองก็ร้องออกมาตอบรับกับคุณด้วยเช่นกัน

‘ ถือว่าเป็นคำชมก็ได้ครับ ’

เอ่ยพรางหัวเราะขบขันออกมาเล็กน้อย พอได้ยินคำถามเกี่ยวกับเจ้าเเมวตัวนี้ก็ส่ายหัวทันที

‘ ไม่ใช่หรอกครับ ผมเจออยู่ตรงนั้นได้สักพักเเล้วครับ ‘

’ เห็นว่ายังพอเหลือเวลา ก่อนเข้าโรงเรียนก็เลยเเวะมาเล่นนิดหน่อยน่ะครับ ‘

‘ ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะครับ… ’

น่าอายจริง ๆ ใบหูเริ่มขึ้นเป็นสีแดง เขาสะบัดใบหน้าละทิ้งความอายนั้นทิ้ง

‘ แต่ก็ไม่ปฏิเสธใช่มั้ยที่มันตลกน่ะ… เอาเถอะครับ งั้นพวกเราไปกันเถอะ ’

เอ่ยจบ เขาก็หยิบหมวกของตัวเองขึ้นมาใส่ให้เข้าที่พรางย่อตัวลงเพื่ออุ้มเจ้าเเมวขึ้นมาอีกด้วย

…

เเล้วจะอุ้มมาทำไม

‘ ผมไม่ใช่เจ้าของน้องหรอกครับ ’ เขาส่ายหัวปฏิเสธ

เจ้าเเมวกำลังมองคุณไม่กระพริบ เขาเองก็มองเจ้าเเมวในมือก่อนจะจับวางอยู่บนอ้อมเเขนเเล้วลูบหัวมันอย่างเบามือ

‘ เมื่อกี้น้องกำลังสังเกตคุณอยู่น่ะ เเต่น้องเป็นมิตรมากนะครับ ‘

เขายิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร

‘ ผมแอบให้ขนมไปนิดหน่อยเเล้วล่ะ ’

เอ่ยออกมาพรางยิ้มหวานให้กับเจ้าเเมวตัวน้อย น้องส่งเสียงร้องออกมาปลายหางของมันม้วนโต้ตอบกับคุณ เหมือนว่ากำลังอารมณ์ดีเลยละ

‘ เดี๋ยวเล่นกับน้องตรงนี้อีกสักพัก ก็จะเข้าไปเเล้วครับ ‘

’ ผมไม่อยากรบกวนคุณเลยครับ เเต่ตอนนี้น้องก็กำลังอารมณ์ดีเลยล่ะ..

ถ - ถ้าคุณยังอยากจะอยู่ตรงนี้นะครับ แบบว่า ถ้าอยากเล่นกับน้อง.. ? ‘

‘ อย่าหัวเราะนะ ! ’

สีหน้าของเขาก็เหวอออกมาก่อนจะกัดลูกอมในปากให้หมดแต่ก็ดันเปรี้ยวจื๊ดจนร่างกายเกร็งทำท่าทางเเปลก ๆ เเล้วหันไปเเลบลิ้นอีกทาง เขาพยายามละลายความเปรี้ยวออกให้หมดโดยการกลืน ๆ มันไป

‘ … ทำเอาตื่นเลยล่ะครับ ’

เขาบ่นออกมาพึมพำกับตัวเองเล็กน้อย กว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรออกไปก็เริ่มเขินอายกับการกระทำนั้นทีละนิด

แทบอยากจะขุดดินเอาหน้าจุ่มลงไป

#KMi_2-B
[รายละเอียดเพิ่มเติม]
===
- มีที่นั่งให้นร. จับจองแล้ว
- เลือกไม่ได้เดี๋ยวเซนเซย์สุ่มให้(?)
- มีข้อมูลสำคัญทั้งรายชื่อนร. ลิงค์ประกาศ แท็ค และอื่นๆ ที่เป็นประโยชน์ในการเล่น ขอความร่วมมือคนจอยในชีต เป็นนร. 2-B เท่านั้นนะคับ
- สามารถช่วยอัพเดตข่าว เติมข้อมูลได้เต็มที่ แต่งห้องเรียนก็ทำได้เช่นกัน
- มีกระดานหลังห้องให้เขียน อย่าลืมมาเขียนกันนะ
LINK: bit.ly/2B_room

‘ ฮะฮ่า… ‘

เขาขำแห้งออกมาเล็กน้อย

’ ผมยังไหวอยู่ ขอบคุณ…ที่เก็บหมวกนะครับ ‘

เขาก้มโค้งขอบคุณก่อนจะรับหมวกจากคุณเเล้วโค้งอีกครั้ง เหมือนจะเกรงใจนิดหน่อย พรางใส่หมวกของตัวเองให้เข้าที่

…พอไม่รู้จะคุยอะไรต่อก็รีบยกน้องแมวขึ้นมาตรงหน้าคุย เหมือนจะหาเรื่องคุยไม่ได้จนต้องเอาเเมวมาอ้างเลยล่ะ

‘ ค - ครับ เจอน้องอยู่ตรงนี้น่ะ… ’

เขาเกาแก้มแก้เขินอายเล็กน้อย
ก่อนจะอุ้มน้องเเมวขึ้นมาชูตรงหน้าคุณ เเล้วเจ้าเเมวก็ส่งเสียงร้องออกมา

…

‘ น้อง…อยากจะเล่นด้วยน่ะครับ ’

เหมือนว่าจะไม่รู้จะชวนคุยอะไรดีก็เลยอุ้มแมวมาให้เล่นด้วย

‘ ฮะฮ่า… นั่นสินะครับ ’

เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยพรางย่อตัวลงไปเกาคางเจ้าเเมวที่อยู่กับเขา

’ ถึงแม้ว่ามันจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่มันก็ตื่นเต้นดีนะครับ ‘

’ มันคงจะดีกว่าถ้าไม่เจออะไรเลยนั่นแหล่ะครับ.. ‘

เขาหัวเราะออกมาอีกครั้ง ก่อนจะหยิบลูกอมมะนาวที่คุณซื้อมาให้

ไม่ได้สังเกตมันด้วยซ้ำว่ามันคือรสมะนาวน่ะ เขาแกะลูกอมนั้นใส่เข้าปาก สักพักก็ทำสีหน้าที่เปรี้ยวจื๊ดขึ้นมาจนสีหน้าดูไม่ได้เลย

‘ เอ๊ะ- ผมไปด้ว -… ’

ไม่ทันได้เอ่ยออกไปอีก คุณก็เดินออกไปก่อน ระหว่างรอก็คุยกับน้องเเมวไป

พอคุณกลับมาเเล้วก็รีบโค้งขอบคุณทันทีเเล้วรับขนมจากอีกฝ่าย

‘ ขอบคุณนะครับ ลำบากคุณแย่เลย… ราคาเท่าไหร่หรอ ? เดี๋ยวผมจะคืนเงินให้ ’

‘ อ - อ่า แค่นอนไม่หลับนิดหน่อยน่ะครับ ’

‘ เรื่องกาแฟ…ไม่เป็นไรครับ ถ้าหน้าล้างสักหน่อย..เดี๋ยวก็ตื่นเเหล่ะครับ ‘

เขาเกาแก้มกวาดสายตามองลงพื้นพรางหัวเราะออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเกรงใจเอามาก ๆ ก่อนจะลองยืนตัดสินใจคิดอีกครั้ง

’ ถ - ถ้าได้…ก็ดีครับ คงต้องซื้อขนมมาปลุกเเล้วล่ะครับ ฮะฮ่า.. ’