“ คุณเบื่อหน่ายบ้างไหมกับการทำงานแบบนี้ “
เสียงซ่อกแซ่กจอแจจากคนรอบข้างก็ยังเข้ามาเป็นส่วนประกอบที่ทำให้มันดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง
แต่ตัวตนของเขา กลับขัดกับทุกอย่างที่อยู่โดยรอบ เขาดูไม่ยินดียินร้ายอะไร แม้แต่คำถามที่ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมถึงถามออกมาแบบนั้น
“ คุณเบื่อหน่ายบ้างไหมกับการทำงานแบบนี้ “
เสียงซ่อกแซ่กจอแจจากคนรอบข้างก็ยังเข้ามาเป็นส่วนประกอบที่ทำให้มันดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง
แต่ตัวตนของเขา กลับขัดกับทุกอย่างที่อยู่โดยรอบ เขาดูไม่ยินดียินร้ายอะไร แม้แต่คำถามที่ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมถึงถามออกมาแบบนั้น
“ ขอบคุณที่แนะนำครับ ผมจะลองดู ผมยังไม่เคยคุยกับเขาเลย “ ที่หมายถึงอาจารย์ประจำวิชาเดียวกันกับเขา ฮิเดโอะยังคงทำสีหน้าเฉยเมย มองไกลออกไปยังหัวสถานีที่จะเป็นเส้นทางที่รถไฟจะปรากฏหากมาถึงแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้บทสนทนาเงียบลงไปพักใหญ่
“ ขอบคุณที่แนะนำครับ ผมจะลองดู ผมยังไม่เคยคุยกับเขาเลย “ ที่หมายถึงอาจารย์ประจำวิชาเดียวกันกับเขา ฮิเดโอะยังคงทำสีหน้าเฉยเมย มองไกลออกไปยังหัวสถานีที่จะเป็นเส้นทางที่รถไฟจะปรากฏหากมาถึงแล้ว จากนั้นก็ปล่อยให้บทสนทนาเงียบลงไปพักใหญ่
“ ไซโกะเซนเซย์ อ่า แบบนี้นี่เอง “
ชื่อนั้นชวนคุ้น รวมถึงเขาเองก็จำหน้าได้ แต่ไม่เคยคุยกันเป็นการส่วนตัวเท่าไหร่
เขายังก้าวขาต่อไปจนกระทั่งถึงจุดยืนรอ ตอนนี้ก็ได้แค่รอเวลาจนกว่ารถไฟจะมา
“ เพื่อนสมัยเด็กงั้นเหรอ “ เขาครุ่นคิด เหม่อลอยไปชั่วครู่
จากนั้นก็ตอบคำถามของคุณ
“ ผมยังไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษ “
“ อาจจะต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง “
เพราะเขาเพิ่งมาไงล่ะ
“ ไซโกะเซนเซย์ อ่า แบบนี้นี่เอง “
ชื่อนั้นชวนคุ้น รวมถึงเขาเองก็จำหน้าได้ แต่ไม่เคยคุยกันเป็นการส่วนตัวเท่าไหร่
เขายังก้าวขาต่อไปจนกระทั่งถึงจุดยืนรอ ตอนนี้ก็ได้แค่รอเวลาจนกว่ารถไฟจะมา
“ เพื่อนสมัยเด็กงั้นเหรอ “ เขาครุ่นคิด เหม่อลอยไปชั่วครู่
จากนั้นก็ตอบคำถามของคุณ
“ ผมยังไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษ “
“ อาจจะต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง “
เพราะเขาเพิ่งมาไงล่ะ
จากนั้นก็เลยก้าวขาเดินนำไป คุณก็จะเห็นว่าแมวพวกนี้เอาแต่มองจากนั้นก็เดินตาม ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจอยู่เนือง ๆ
บางทีมันอาจจะพยายามคุยอะไรกับเขา หรือบางทีมันอาจจะกำลังเห็นในสิ่งที่เขามองไม่เห็น
จะมีใครบอกเหตุผลกับเขาได้ล่ะ..
จากนั้นก็เลยก้าวขาเดินนำไป คุณก็จะเห็นว่าแมวพวกนี้เอาแต่มองจากนั้นก็เดินตาม ส่งเสียงร้องเรียกความสนใจอยู่เนือง ๆ
บางทีมันอาจจะพยายามคุยอะไรกับเขา หรือบางทีมันอาจจะกำลังเห็นในสิ่งที่เขามองไม่เห็น
จะมีใครบอกเหตุผลกับเขาได้ล่ะ..
เขากำลังรอให้อีกฝ่ายเดินไป แต่แรงกระตุกเล็กน้อยตรงเสื้อสูททำให้เขาต้องละสายตาจากเป้าหมายไปมองคุณแทน ฮิเดโอะรับฟังอย่างนิ่งเงียบก่อนจะตอบออกมา
“ ใช่ ถูกต้อง “
“ และฉันไม่คิดเหมือนกันว่าที่มันตามฉันมา เป็นเพราะมองฉันเป็นเหยื่อ “
เขากำลังรอให้อีกฝ่ายเดินไป แต่แรงกระตุกเล็กน้อยตรงเสื้อสูททำให้เขาต้องละสายตาจากเป้าหมายไปมองคุณแทน ฮิเดโอะรับฟังอย่างนิ่งเงียบก่อนจะตอบออกมา
“ ใช่ ถูกต้อง “
“ และฉันไม่คิดเหมือนกันว่าที่มันตามฉันมา เป็นเพราะมองฉันเป็นเหยื่อ “
“ ใช่ครับ เดาใจเก่งนี่ “
“ ผมเป็นคนจากจังหวัดนารา เดินทางไม่สะดวกเท่าไหร่เลยเลือกพักที่เดินทางสบายกว่าแทนในงบจำกัด “
“ ว่าแต่ในโรงเรียนคุณสนิทกับใครมากที่สุดล่ะ “
ถามไประหว่างซื้อตั๋วแล้วเดินไปพร้อม ๆ กัน
“ ใช่ครับ เดาใจเก่งนี่ “
“ ผมเป็นคนจากจังหวัดนารา เดินทางไม่สะดวกเท่าไหร่เลยเลือกพักที่เดินทางสบายกว่าแทนในงบจำกัด “
“ ว่าแต่ในโรงเรียนคุณสนิทกับใครมากที่สุดล่ะ “
ถามไประหว่างซื้อตั๋วแล้วเดินไปพร้อม ๆ กัน
แต่คุณโดนคาดโทษไว้แล้วล่ะ ระวังตัวไว้เถอะ
“ ไม่หรอก “
“ เธออยู่ต่างเมือง “
“ เจอกันปีละสองสามครั้ง “
“ ว่าแต่เธอกำลังไปไหน เราไปทางเดียวกันหรือเปล่า “
แต่คุณโดนคาดโทษไว้แล้วล่ะ ระวังตัวไว้เถอะ
“ ไม่หรอก “
“ เธออยู่ต่างเมือง “
“ เจอกันปีละสองสามครั้ง “
“ ว่าแต่เธอกำลังไปไหน เราไปทางเดียวกันหรือเปล่า “
“ ผม ..เป็นอาจารย์ในโรงเรียนคูเมอิ เพิ่งเข้าสอนปีนี้ปีแรกครับ “
“ ผม ..เป็นอาจารย์ในโรงเรียนคูเมอิ เพิ่งเข้าสอนปีนี้ปีแรกครับ “
เขารอคุณจัดการข้าวของของตัวเองให้เสร็จ
แล้วใช้สายตาบ่งบอกว่าเขากำลังรอและพร้อมที่จะไปกับคุณ
“ ก็ใช่ ผมพักอยู่อพาร์ทเม้นท์ คุณล่ะ “
เพราะเพิ่งรู้จัก คำถามไหน ๆ ก็อาจจะฟังดูไม่น่าเบื่อ
เขาชวนคุยไม่เก่งนักหรอก เรื่องนี้คุณอาจจะเดาออกก็ได้
เขารอคุณจัดการข้าวของของตัวเองให้เสร็จ
แล้วใช้สายตาบ่งบอกว่าเขากำลังรอและพร้อมที่จะไปกับคุณ
“ ก็ใช่ ผมพักอยู่อพาร์ทเม้นท์ คุณล่ะ “
เพราะเพิ่งรู้จัก คำถามไหน ๆ ก็อาจจะฟังดูไม่น่าเบื่อ
เขาชวนคุยไม่เก่งนักหรอก เรื่องนี้คุณอาจจะเดาออกก็ได้
เขาควรจะใช้โอกาสรีบเดินหนีไปจะดีกว่า
ทว่าฮิเดโอะแค่พ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า
มันคือ laser pointer แสงสีแดง
เขาชี้ไปใกล้ ๆ กลุ่มแมวพวกนั้นเพื่อเรียกความสนใจ เมื่อพวกมันเห็นเข้าก็รีบเอามือตะปบแถวยังไล่ตามแสงจิ๋ว ๆ นั่นอีก
“ ไปได้แล้ว “
เขาเปิดโอกาสนี้ให้คุณ
“ เดินทางปลอดภัย “
เขาควรจะใช้โอกาสรีบเดินหนีไปจะดีกว่า
ทว่าฮิเดโอะแค่พ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า
มันคือ laser pointer แสงสีแดง
เขาชี้ไปใกล้ ๆ กลุ่มแมวพวกนั้นเพื่อเรียกความสนใจ เมื่อพวกมันเห็นเข้าก็รีบเอามือตะปบแถวยังไล่ตามแสงจิ๋ว ๆ นั่นอีก
“ ไปได้แล้ว “
เขาเปิดโอกาสนี้ให้คุณ
“ เดินทางปลอดภัย “
แต่คงเพราะเป็นลางสังหรณ์กระมังที่ชวนให้รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด
แต่เซ้นพวกนี้ก็เชื่อถือไม่ได้หรอก
เขาคิด
( ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคับบ )
แต่คงเพราะเป็นลางสังหรณ์กระมังที่ชวนให้รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด
แต่เซ้นพวกนี้ก็เชื่อถือไม่ได้หรอก
เขาคิด
( ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคับบ )
ฮิเดโอะแค่พยักหน้า ไม่ได้ยิ้มตอบ เลยดูจริงจังเคร่งเครียดมากกว่าเป็นมิตรซะอีก
“ ยินดีที่ได้รู้จัก ไว้เจอกันใหม่ “ จากนั้นเขาก็แค่หันหลังกลับแล้วเดินไปทางหนึ่งที่ตั้งใจเอาไว้ ในใจก็ึคิดว่ารู้สึกคุ้น ๆ กับอีกฝ่ายแปลก ๆ
ฮิเดโอะแค่พยักหน้า ไม่ได้ยิ้มตอบ เลยดูจริงจังเคร่งเครียดมากกว่าเป็นมิตรซะอีก
“ ยินดีที่ได้รู้จัก ไว้เจอกันใหม่ “ จากนั้นเขาก็แค่หันหลังกลับแล้วเดินไปทางหนึ่งที่ตั้งใจเอาไว้ ในใจก็ึคิดว่ารู้สึกคุ้น ๆ กับอีกฝ่ายแปลก ๆ
“ มันเหมือนตรงไหน “
“ น้องสาวฉันก็เคยพูดว่าฉันเหมือนแมว ฉันเลยอยากรู้ว่าอะไรที่เหมือน “
“ ฉันไม่น่าเดาใจยากเหมือนเจ้าพวกนี้หรอกใช่ไหม “
“ มันเหมือนตรงไหน “
“ น้องสาวฉันก็เคยพูดว่าฉันเหมือนแมว ฉันเลยอยากรู้ว่าอะไรที่เหมือน “
“ ฉันไม่น่าเดาใจยากเหมือนเจ้าพวกนี้หรอกใช่ไหม “
คุณจะไม่เห็นอะไรนอกเสียจากชุดสูทสีดำที่เขาสวม ไหนจะมีขนแมวหลากหลายสีติดอยู่บนขากางเกงส่วนล่างของเขาเต็มไปหมด บ่งบอกได้เลยว่าโดนแมวพวกนี้รังแก(?)อย่างหนัก
ส่วนคุณที่เสียงเบาลง แต่มากพอให้เขาได้ยินก็เช่นกัน ฮิเดโอะจ้องหน้าคุณนิ่งแล้วก็หรี่ตามอง บอกโดยไร้คำพูดว่าได้ยินนะเฮ้ย
คุณจะไม่เห็นอะไรนอกเสียจากชุดสูทสีดำที่เขาสวม ไหนจะมีขนแมวหลากหลายสีติดอยู่บนขากางเกงส่วนล่างของเขาเต็มไปหมด บ่งบอกได้เลยว่าโดนแมวพวกนี้รังแก(?)อย่างหนัก
ส่วนคุณที่เสียงเบาลง แต่มากพอให้เขาได้ยินก็เช่นกัน ฮิเดโอะจ้องหน้าคุณนิ่งแล้วก็หรี่ตามอง บอกโดยไร้คำพูดว่าได้ยินนะเฮ้ย
ปัญหาลำบากใจ ก็เหมือนจะถูกสะสางไปด้วย
“ ผมจะขึ้นสถานี “
“ เราไปทางเดียวกันหรือเปล่า “
เผื่อว่าใช่ ก็เท่ากับมีเวลาคุยด้วยกันต่ออีกสักพัก
ปัญหาลำบากใจ ก็เหมือนจะถูกสะสางไปด้วย
“ ผมจะขึ้นสถานี “
“ เราไปทางเดียวกันหรือเปล่า “
เผื่อว่าใช่ ก็เท่ากับมีเวลาคุยด้วยกันต่ออีกสักพัก
มันทั้งออเซาะและออดอ้อน บ่งบอกว่าเชื่องกับมนุษย์มากนัก
ทว่ามันก็ไม่นานนักหรอก ดวงตากลม ๆ ก็จ้องมองไปที่คนเป็นอาจารย์ในชุดสูทสีดำ
จากนั้นก็เดินมาหาเขา เรียกเสียงถอนหายใจออกมา
“ ไม่ได้ทำอะไร ฉันแค่อยากมาซื้อของ “
รอบตัวยังคงมี ‘ สิ่งนั้น ‘ วนเวียนอยู่รอบกาย
โดยที่คนที่โดนตาม ไม่เคยรู้สึกถึงมันเลย
มันทั้งออเซาะและออดอ้อน บ่งบอกว่าเชื่องกับมนุษย์มากนัก
ทว่ามันก็ไม่นานนักหรอก ดวงตากลม ๆ ก็จ้องมองไปที่คนเป็นอาจารย์ในชุดสูทสีดำ
จากนั้นก็เดินมาหาเขา เรียกเสียงถอนหายใจออกมา
“ ไม่ได้ทำอะไร ฉันแค่อยากมาซื้อของ “
รอบตัวยังคงมี ‘ สิ่งนั้น ‘ วนเวียนอยู่รอบกาย
โดยที่คนที่โดนตาม ไม่เคยรู้สึกถึงมันเลย
เขายิ้มเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกสนุก(?)
“ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก สบายใจได้ “
“ มนุษย์เราก็มีหลายมุมมองไม่ใช่หรือไง “
เขาเว้นบทสนทนาไปครู่หนึ่ง
“ จะเล่นก็เล่น ถือว่าช่วยฉันได้ดีเหมือนกัน แมวพวกนี้ตามฉันไม่หยุดมากกว่ายี่สิบนาทีแล้ว “
“ ฉันไม่อยากให้มันตามจนถึงที่พัก “
เขายิ้มเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกสนุก(?)
“ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก สบายใจได้ “
“ มนุษย์เราก็มีหลายมุมมองไม่ใช่หรือไง “
เขาเว้นบทสนทนาไปครู่หนึ่ง
“ จะเล่นก็เล่น ถือว่าช่วยฉันได้ดีเหมือนกัน แมวพวกนี้ตามฉันไม่หยุดมากกว่ายี่สิบนาทีแล้ว “
“ ฉันไม่อยากให้มันตามจนถึงที่พัก “
“ อืม ถ้าแบบนั้นก็คงจะแพ้ขนแมวใช่ไหม “
ฮิเดโอะค่อนข้างสงบ ลางสังหรณ์กำลังร้องบอกว่าเรื่องไม่ดี อาจจะใกล้จะเกิดขึ้น
คนเป็นอาจารย์ถอนหายใจ
“ รีบเดินผ่านไปเถอะ “
“ อยู่นานคงไม่ดี “
และเพราะป้องกันไม่ให้ใครต้องโดนลูกหลง เขาจึงบอกให้เด็กหนุ่มเดินออกไปซะก่อน
“ อืม ถ้าแบบนั้นก็คงจะแพ้ขนแมวใช่ไหม “
ฮิเดโอะค่อนข้างสงบ ลางสังหรณ์กำลังร้องบอกว่าเรื่องไม่ดี อาจจะใกล้จะเกิดขึ้น
คนเป็นอาจารย์ถอนหายใจ
“ รีบเดินผ่านไปเถอะ “
“ อยู่นานคงไม่ดี “
และเพราะป้องกันไม่ให้ใครต้องโดนลูกหลง เขาจึงบอกให้เด็กหนุ่มเดินออกไปซะก่อน
หลังจากนั้นก็หันกลับมา
“ ชื่อของคุณล่ะ “
“ ชื่ออะไร “
สายตาเอื่อยเฉื่อยจับจ้องมองคุณ
“ ผมชื่อฮิเดโอะ “
และจึงแนะนำตัวเองต่อด้วย
หลังจากนั้นก็หันกลับมา
“ ชื่อของคุณล่ะ “
“ ชื่ออะไร “
สายตาเอื่อยเฉื่อยจับจ้องมองคุณ
“ ผมชื่อฮิเดโอะ “
และจึงแนะนำตัวเองต่อด้วย
“ เช่นกัน “
“ บอกชื่อของคุณหน่อยได้ไหม “
“ ผมชื่อฮิเดโอะ “
แนะนำตัวสั้นและง่าย เขาต้องการจดจำคนที่ให้ความช่วยเหลือกับเขา
“ เช่นกัน “
“ บอกชื่อของคุณหน่อยได้ไหม “
“ ผมชื่อฮิเดโอะ “
แนะนำตัวสั้นและง่าย เขาต้องการจดจำคนที่ให้ความช่วยเหลือกับเขา
คำพูดดูดีเลยทีเดียว เขามีความรู้สึกเชิงบวกกับคุณเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย
โดยที่สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ เห็นด้วย
“ ก็จริง “
“ แม้อยากเลี้ยงด้วยความรักหรืออะไรก็ตามแต่ ก็ต้องคิดทบทวนว่าตัวเองพร้อมที่จะรับอีกหนึ่งชีวิตหรือมากกว่านั้นเพิ่มหรือเปล่า “
“ เป็นความรับผิดชอบที่ดี ผมชอบความเห็นของคุณ “
พอลองเล่นจนพอใจ เขาก็ส่งมันกลับคืนให้
“ ขอบคุณมาก “
คำพูดดูดีเลยทีเดียว เขามีความรู้สึกเชิงบวกกับคุณเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย
โดยที่สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ เห็นด้วย
“ ก็จริง “
“ แม้อยากเลี้ยงด้วยความรักหรืออะไรก็ตามแต่ ก็ต้องคิดทบทวนว่าตัวเองพร้อมที่จะรับอีกหนึ่งชีวิตหรือมากกว่านั้นเพิ่มหรือเปล่า “
“ เป็นความรับผิดชอบที่ดี ผมชอบความเห็นของคุณ “
พอลองเล่นจนพอใจ เขาก็ส่งมันกลับคืนให้
“ ขอบคุณมาก “
จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกจากตรงนี้
เหล่าแมวทั้งหลายก็มองเขาจนลับสายตาเช่นกัน
มันคงเห็นหรืออาจจะไม่เห็นสิ่งที่คอยติดตามและให้ลางร้ายแก่เขา
ก็หวังว่าสักวันหนึ่ง เขาเองก็คงเข้าใจความหวังดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสัตว์สี่ขาตัวเล็กเช่นพวกมัน
หวังเช่นนั้น
( ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคับบ )
จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกจากตรงนี้
เหล่าแมวทั้งหลายก็มองเขาจนลับสายตาเช่นกัน
มันคงเห็นหรืออาจจะไม่เห็นสิ่งที่คอยติดตามและให้ลางร้ายแก่เขา
ก็หวังว่าสักวันหนึ่ง เขาเองก็คงเข้าใจความหวังดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสัตว์สี่ขาตัวเล็กเช่นพวกมัน
หวังเช่นนั้น
( ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคับบ )
เขามองหน้าคุณอยู่นานเลยทีเดียว
บุรุษที่ปรากฏตัวแล้วเริ่มจัดการแมวทุกตัวด้วยการอุ้มมันไปแบบนั้น
ดูท่าทางปัญหาของเขากำลังจะถูกแก้ด้วยวิธีที่คาดไม่ถึง
“ ….. “
“ ขอบใจ “
เลยไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอบคุณคนตรงหน้า
คนเป็นอาจารย์เข้าใจว่าคุณกำลังช่วยเขา
กระนั้นแล้วก็คงถึงเวลาที่เขาต้องเดินหนีไป
ฮิเดโอะค้อมศีรษะเล็กน้อย จากนั้นก็ทำท่าทีเหมือนจะเดินต่อ
เขามองหน้าคุณอยู่นานเลยทีเดียว
บุรุษที่ปรากฏตัวแล้วเริ่มจัดการแมวทุกตัวด้วยการอุ้มมันไปแบบนั้น
ดูท่าทางปัญหาของเขากำลังจะถูกแก้ด้วยวิธีที่คาดไม่ถึง
“ ….. “
“ ขอบใจ “
เลยไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอบคุณคนตรงหน้า
คนเป็นอาจารย์เข้าใจว่าคุณกำลังช่วยเขา
กระนั้นแล้วก็คงถึงเวลาที่เขาต้องเดินหนีไป
ฮิเดโอะค้อมศีรษะเล็กน้อย จากนั้นก็ทำท่าทีเหมือนจะเดินต่อ
ดวงตาหลุบมองไม้ที่รับมาในมือ ขยับมันไปมา
จากนั้นก็ลองยื่นออกไป ใกล้ ๆ กับหน้าแมวตัวหนึ่ง
ดูมันจะให้ความสนใจ ส่วนเขาก็ทำหน้านิ่งมากเหมือนกับซีเรียส
บรรยากาศช่างไม่เข้ากันซะเลย
“ คุณเป็นทาสแมวสินะ “
“ ชอบมากกว่าสุนัขหรือเปล่า “
ดวงตาหลุบมองไม้ที่รับมาในมือ ขยับมันไปมา
จากนั้นก็ลองยื่นออกไป ใกล้ ๆ กับหน้าแมวตัวหนึ่ง
ดูมันจะให้ความสนใจ ส่วนเขาก็ทำหน้านิ่งมากเหมือนกับซีเรียส
บรรยากาศช่างไม่เข้ากันซะเลย
“ คุณเป็นทาสแมวสินะ “
“ ชอบมากกว่าสุนัขหรือเปล่า “
“ คุณเปิดร้านอะไร “
ผู้คนในชุมชนคูเมอิมักเป็นมิตร
คุณเองก็เป็นหนึ่งในนั้นในความคิดของเขา
จากนั้นก็นิ่งคิดไปสักครู่
“ คนรู้จักส่วนใหญ่ของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ “
“ แต่จะลองดู “
ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกมันไว้
“ คุณอยู่เล่นกับพวกมันสักพักได้ไหม ระหว่างนี้ผมจะเดินออกไป เผื่อมันจะไม่ตามผมอีก “
“ คุณเปิดร้านอะไร “
ผู้คนในชุมชนคูเมอิมักเป็นมิตร
คุณเองก็เป็นหนึ่งในนั้นในความคิดของเขา
จากนั้นก็นิ่งคิดไปสักครู่
“ คนรู้จักส่วนใหญ่ของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ “
“ แต่จะลองดู “
ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกมันไว้
“ คุณอยู่เล่นกับพวกมันสักพักได้ไหม ระหว่างนี้ผมจะเดินออกไป เผื่อมันจะไม่ตามผมอีก “