“ อึก!? ”

หัวโยกไปตามแรงดึงของอีกฝ่ายแน่นอนว่าแอบเจ็บพอสมควร
”ฮะ ฮะ ฉันแค่ชมว่าผมนายสวยเองนะ“
น้ำเสียงของเขาดูนิ่งไม่ชดและดูไม่ได้หวาดกลัว สายตาที่มองคุณก็ดูอ่อนลงไม่ได้แสดงความก้าวร้าวแต่อย่างใด
“ฉันไม่ได้กลัวที่จะถูกถอนขน แต่นายคงกลัวว่าฉันจะเข้าไปใกล้รึป่าว?”
“งั้นไม่แตะก็ได้ ไว้วันนายเลิกตั้งท่า ฉันจะลองขอใหม่อีกรอบ”
สองแขนยกขึ้นท่าทางเหมือนจะบอกว่าขอยอมแพ้

มือที่ถูกปัดออกไม่ได้ทำให้ฮายาโตะหงุดหงิดเท่าไหร่นัก สายตาจับจ้องมองไปยันเรือนผมสีเหลืองทอง ดูฟู ยาว

“ สวยจังเลยนะ ”

พูดออกมาหน้าตาเฉย

“ จับได้ไหม? ”

เพียงชั่วพริบตาทีคุณคว้ามือเขาไว้ทั้งกำแน่นและมองกันด้วยสายตาที่จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อหากเป็นคนอื่นก็คงจะกลัวกันจนตัวสั่นแต่ฮายาโตะยังคงยิ้มให้คุณโดยไม่มีท่าทีขัดขืนจะดึงมือกลับ

“ เป็นคนที่ซื่อตรงดีจังนะ ”

“ กำลังฝันถึงอะไรอยู่เหรอ? ”

“ สนุกรึป่าว ”

“ สวัสดีครับ ”

เห็นคุณก้มทำท่าทำทางเก็บของจึงเข้าไปทัก

“ ฟูจัง ”

“ แต่งตัวแบบนี้น่ารักจังเลย เธอเหมือนพวกคุณบุรุษไปรษณีย์ที่ฉันเห็นในโทรทัศน์เลยล่ะนะ ”

โน้มตัวลงมาให้คุณได้พอคุยกันอย่างถนัด

( ไหน กลัวจริงรึป่าว โคโมริจัง )

( โดนแน่แสบนักเหรอ )

( ทำไมครับบบ หื้มมม )

Cms. เกิดแต่กับกู

(หมวยครับ)

(อ่อครับ)

เห็นคุณหลบอยู่ใต้ต้นไม้มาสักพัก ทำท่าทำทางลับๆล่อๆถึงได้เดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าดูยิ้มจนตาหยี

“ สวัสดีครับ กำลังทำอะไรอยู่? ”

ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเป็นความตั้งใจกันนะ ดูเหมือนคุณที่พยายามจะหลีกเลี่ยงคนก็โดนฝูงชนบีบเข้ามาจนสุดท้ายพลอยต้องเซจนหลังมาอกผมทีกำลังยืนนิ่งเพราะกำลังมองทางอื่นอยู่

” สวัสดีครับ “

“ ….. “

ตั้งใจจะเดินออกมาจากผุ้คนที่วุ่นวายพากันวิ่งวุ่นไปทั่วหวังหาที่สงบพักพิงแต่ยามที่เดินมาประชิดใต้ต้นไม้ใหญ่นี้ก็เหมือนว่าจะมีคุณนอนอยู่ก่อนหน้าแล้ว

“ แย่เลยสิแบบนี้… โดนแย่งที่ซะแล้วล่ะนะ ”

น้ำเสียงดูไปจริงจังออกไปทางติดเล่นติดตลกเสียด้วยซ้ำ อีกาหนุ่มนั่งยองๆข้างๆคุณก่อนจะเอานิ้วคุณทีสองที

“ หลับฝันหวานเชียว ”

( เป็นสีหน้าที่ทำตอนที่แกล้งเร็นจังให้โวยวายสำเร็จยังไงล่า )

( คุณทำผมได้ ผมทำคุณ2เท่า )

(คุณแท็คให้ผมมารับกรรมเหรอครับ /จดรายชื่อคุณลงในลิสบอม)

“ หือ? ”

สีหน้าเจ้าตัวดูจะยิ้มแย้มชอบใจในปฎิกิริยาตอบรับ แน่สิเราอุส่าไม่เจอกันตั้ง2-3วันเชียว

“ รางวัลล่ะ ”

“ ฉันจะได้รับอะไรจากการช่วยบังแดดดครั้งนี้ ”

เขายังคงโน้มหน้าต่ำลงมาคุยใกล้ๆช่วงไหล่เหมือนเคย

“ ….. “

หลังจากที่เห็นโคโมริเข้าไปหยิบแล้วตัวเองถึงตามเข้าไปทีหลัง โค้งเล็กน้อยถึงค่อยเลือกหยิบถุงที่เล็กที่สุดและคาดว่าน่าจะเป้นลูกอมไปแทน

“ อ่าว …. ”

“ อยู่นี่เอง ”

เพียงชั่วครู่ที่คุณไม่ทันสังเกต ชายหนุ่มร่างสูงในชุดทางการไม่ต่างกันเร่งเข้าประชิดหลังอย่างเงียบเชียบที่สุด จนคุณไม่ทันรู้สึกตัว พร้อมกับโน้มหน้าแทรกเข้ามาระหว่างไหล่จากด้านเอ่ยทักด้วยเสียงกระซิบข้างหูหวังให้คุณสะดุ้งตกใจเล่น

“โคโมริคุง ”

ยามที่คุณหันมามองระยะห่างของเราคงเหลือเพียงคืบศอก ฮายาโตะส่งยิ้มตาหยีให้คุณเหมือนอย่างทุกครั้งไม่มีทีท่าตกใจเมื่อคุณหันมา

“ ฮะ ฮะ ”

เขาพึ่งออกมาจากกลุ่มคนเยอะๆได้ไม่นานก็พบกับคุณที่กำลังทำท่าทำทางเหมือนในการ์ตูนสักเรื่อง

“ รุ่นพี่ แกล้งเด็กมันไม่ดีนะครับ ”