"โทษที! ฮารุคุงรอนานรึเปล่า?"
เจ้าคนตัวหอบเหนื่อยกระนั้นก็ยังประคองรอยยิ้มให้กับคนตรงหน้าได้อย่างดี
"ไปกันนะ ฮารุ"
เขาว่าพร้อมเข้าไปคว้ามือเรียวไว้และเดินไปด้วยกัน
"โทษที! ฮารุคุงรอนานรึเปล่า?"
เจ้าคนตัวหอบเหนื่อยกระนั้นก็ยังประคองรอยยิ้มให้กับคนตรงหน้าได้อย่างดี
"ไปกันนะ ฮารุ"
เขาว่าพร้อมเข้าไปคว้ามือเรียวไว้และเดินไปด้วยกัน
เขาส่งยิ้มกว้างให้ก่อนจะถือวิสาสะเอื้อมมือขึ้นไปลูบกลุ่มผมฟูนั้นเบาๆ
" จริงสิ เข้ามานั่งด้านในก่อนสิ วันนี้ฉันเลี้ยง"
เขาส่งยิ้มกว้างให้ก่อนจะถือวิสาสะเอื้อมมือขึ้นไปลูบกลุ่มผมฟูนั้นเบาๆ
" จริงสิ เข้ามานั่งด้านในก่อนสิ วันนี้ฉันเลี้ยง"
" มาซาฟุยุเองงั้นเหรอ! อาไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีรึเปล่า?"
" อะ จริงสิ ไอ้เจ้ากระต่ายสีม่วงบี้โมโหตัวนั้นล่ะยังอยู่ดีมั้ย?"
หางฟูส่ายไปมาอย่างดีใจที่ได้เจอ ก่อนเจ้าตัวจะควักเอาขนมฟรีที่ตนพึ่งได้มาขึ้นมา
"ฉันให้นะ อันนี้ของคุณทาคุมิอร่อยสุดๆเลยล่ะ!"
" มาซาฟุยุเองงั้นเหรอ! อาไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีรึเปล่า?"
" อะ จริงสิ ไอ้เจ้ากระต่ายสีม่วงบี้โมโหตัวนั้นล่ะยังอยู่ดีมั้ย?"
หางฟูส่ายไปมาอย่างดีใจที่ได้เจอ ก่อนเจ้าตัวจะควักเอาขนมฟรีที่ตนพึ่งได้มาขึ้นมา
"ฉันให้นะ อันนี้ของคุณทาคุมิอร่อยสุดๆเลยล่ะ!"
“ อ่ะ!? พี่ฮายาเตะนี่!? “
” สะ สวัสดีฮะ “
เจ้าตัวกล่าวทักคนคุ้นหน้าคุ้นตาที่กำลังวุ่นกับการเสิร์ฟเมื่อเดินเข้าร้าน
Oo(พี่เขาทำพาร์ททามด้วยแหะ… ขยันจังเลย….)
“ อ่ะ!? พี่ฮายาเตะนี่!? “
” สะ สวัสดีฮะ “
เจ้าตัวกล่าวทักคนคุ้นหน้าคุ้นตาที่กำลังวุ่นกับการเสิร์ฟเมื่อเดินเข้าร้าน
Oo(พี่เขาทำพาร์ททามด้วยแหะ… ขยันจังเลย….)
"วันนี้ฮารุคุงก็น่ารักมากๆเลยล่ะ วันนี้..ดีใจจังที่ได้เจอน่ะ"
"จริงสิ ถ้าเลิกงานแล้วไปทานข้าวกันมั้ย?"
"วันนี้ฮารุคุงก็น่ารักมากๆเลยล่ะ วันนี้..ดีใจจังที่ได้เจอน่ะ"
"จริงสิ ถ้าเลิกงานแล้วไปทานข้าวกันมั้ย?"
คนตัวสูงส่งยิ้มหวานให้พรัอมส่ายสบัดหางไปมา เพียงแค่เห็นใบหน้าของโคฮารุก็ทำให้งานที่เขาทำตอนนี้นั้นไม่เหนื่อยเลย
พลังงานใจนั้นเต็มเปี่ยมจนเจ้าตัวขยันทำงานขึ้นเป็นสองเท่าเลยล่ะ
และไม่นานนักขนมที่ตัวของโคฮารุสั่งก็ถูกเอามาเสิร์ฟโดยคนที่คุ้นหน้า
"ดีใจจังที่ได้เจอฮารุคุงในเวลานี้ หายเหนื่อยไปเยอะเลยล่ะ!"
"จะว่าไปเมื่อกี้ทำไมไม่มองหน้ากันล่ะ? โกรธอยู่งั้นเหรแ?"
คนตัวสูงส่งยิ้มหวานให้พรัอมส่ายสบัดหางไปมา เพียงแค่เห็นใบหน้าของโคฮารุก็ทำให้งานที่เขาทำตอนนี้นั้นไม่เหนื่อยเลย
พลังงานใจนั้นเต็มเปี่ยมจนเจ้าตัวขยันทำงานขึ้นเป็นสองเท่าเลยล่ะ
และไม่นานนักขนมที่ตัวของโคฮารุสั่งก็ถูกเอามาเสิร์ฟโดยคนที่คุ้นหน้า
"ดีใจจังที่ได้เจอฮารุคุงในเวลานี้ หายเหนื่อยไปเยอะเลยล่ะ!"
"จะว่าไปเมื่อกี้ทำไมไม่มองหน้ากันล่ะ? โกรธอยู่งั้นเหรแ?"
ตัวของฮายะเตะวิ่งวุ่นทีเดียวเพราะลูกค้านั้นแน่นร้านพอสมควร จนเขาเองก็ลืมที่ตะมองลูกค้าเข้ามาใหม่
"ยินดีต้อนรับครับ!"
เมื่อเขาเสิร์ฟเสร็จก็รีบวิ่งมารับลูกค้าโต๊ะใหม่ทันที
"เอาอะไรดีครั- ฮารุคุง! "
เจ้าเสือตัวโตดีใจไม่น้อยที่เห็นคนตรงหน้าในยามนี้ กำลังใจยังไงล่ะ
ตัวของฮายะเตะวิ่งวุ่นทีเดียวเพราะลูกค้านั้นแน่นร้านพอสมควร จนเขาเองก็ลืมที่ตะมองลูกค้าเข้ามาใหม่
"ยินดีต้อนรับครับ!"
เมื่อเขาเสิร์ฟเสร็จก็รีบวิ่งมารับลูกค้าโต๊ะใหม่ทันที
"เอาอะไรดีครั- ฮารุคุง! "
เจ้าเสือตัวโตดีใจไม่น้อยที่เห็นคนตรงหน้าในยามนี้ กำลังใจยังไงล่ะ