เขาถึงกับหน้ามุ่ยลงตอนโดนขยี้หัว ผมเสียทรงหมด แต่เพราะสีหน้าที่นานๆทีจะได้เห็นทำให้เขาจำใจยกมือขึ้นจัดทรงผมเงียบๆ นานๆทีรู้สึกอยากรักษาบรรยากาศ

"เอ๊ะ ร้านตรงนู้นน่าจะขายยากิโซบะนะครับ เหมือนว่าผมจะได้กลิ่นลอยมา "

กลิ่นอาหารรอบๆตีกันมั่วไปหมด แต่เขาก็ยังพยายามหาเอาจนได้ ไม่รอช้า ดึงมืออีกฝ่ายให้ก้าวตาม

พอได้สิ่งที่ว่ามาไว้ในมือ ก็หันหน้ามามองเหมือนต้องการคำชมว่าผมเก่งไหม

"แหน่ เขินหรอครับ ผมเห็นนะ"

เขาส่งยิ้มหรี่ตาเหมือนเยาะเย้ยให้อีกคนที่ออกอาการแค่เพียงเล็กน้อยแต่อยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆมีหรือที่เขาจะดูไม่ออก สุดท้ายก็ขำออกมาเบาๆ

"ยังหิวอยู่ไหมครับ อยากกินอะไรอีกรึเปล่า"

ยังไงแค่ทาโกะยากิไม่กี่ลูกที่แบ่งกันคงไม่พอยาไส้แน่ เขากวาดมองไปตามโคมไฟสองข้างทางแล้วหันกลับมามองหน้าคนข้างๆ

"รอบนี้ชิโยะคุงเป็นคนเลือกนะครับ ผมคิดไม่ออกแล้ว"

ยังจะยิ้มอีกนะ เขาไม่ค่อยเข้าใจคนตรงหน้าเท่าไหร่ ทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยจะแสดงสีหน้าอะไรออกมา แต่วันนี้ดันยิ้มซะบ่อยแถมตรงข้ามกับสถานการณ์สุดๆซะงั้น

"ชิโยะคุงเดี๋ยวก่อนครับ.."

หยุดฝีเท้า เอียงหน้ามองเครื่องประดับผมของอีกคนที่เหมือนจะเลื่อนจากตำแหน่งเดิมไปนิดนึง แต่มันน่าหงุดหงิด

เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ เขย่งปลายเท้าเล็กน้อยให้มองเห็นได้สะดวก แล้วยกมือจัดกิ๊บดอกไม้ให้เข้าที่ สมบูรณ์แบบ

"อาๆ ครับๆ"

เขาพ่นลมหายใจ หลังจากสลับกันแย่งกินอยู่พักหนึ่งก็จิ้มทาโกะยากิลูกสุดท้ายเข้าปากตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนข้างๆ

"..?"

มีหยดซอสมายองเนสเปื้อนอยู่ที่ขอบปากของอีกคน เจ้าตัวก็ดูท่าจะไม่รู้ตัว เขายกมือขึ้นเช็ดออกให้ มองนิ้วโป้งตัวเองที่เปื้อนซอสแทนอยู่อึดใจหนึ่งแล้วก็เลียมันออก

"กินเลอะเทอะ เป็นเด็กรึไงครับ"

"ผม..."

เขาหยุดคิดไปครู่หนึ่ง ไม่ได้มีอะไรอยากกินเป็นพิเศษ แต่จู่ๆกลิ่นหอมจากร้านใกล้ๆก็ลอยมาแตะจมูก

"ทาโกะยากิแล้วกันครับ ร้านนั้นน่ะ"

ว่าแล้วก็เดินนำเข้าไปโดยที่ยังไม่ปล่อยมือ ไม่กี่อึดใจต่อมาก็ได้ขนมทรงกลมโรยหน้าด้วยปลาโอแห้งหกลูกใส่จานกระดาษมาไว้ในมือ

เขาจิ้มทาโกยากิขึ้นมาลูกนึง ยกขึ้นใกล้ๆหน้าอีกคน ทำท่าเหมือนจะป้อน

"เอ้า-"

แล้วก็เลี้ยวเอาเข้าปากตัวเองซะงั้น

( ไปกับรูมเมทครับ🫢 )

เขาเอียงคอน้อยๆ มองท่าทางของอีกฝ่าย ว่าจะขำอะไรไม่ทราบ ไม่รู้ตัวว่าเผลอยิ้มตอบไปซะแล้ว

"ของแบบนี้มันต้องถามก่อนด้วยรึไงครับ คิดหน่อยสิ"

ว่าแล้วก็เอื้อมไปคว้ามือคนข้างๆแบบไม่รอคำตอบแม้แต่นิดเดียว

"อยากไปไหนก่อนไหมครับ"

เขากวาดตามองไปตามร้านรวงสองข้างทางแล้วหันกลับมามองหน้าอีกฝ่าย ระหว่างที่แกว่งมือที่จับไว้เบาๆตามจังหวะก้าวเดิน

(คนส๊วยยยยย😭)

มองไปที่ชุดยาวๆของคนข้างๆแล้วก็พูดขึ้นมา

"เดินดีๆนะครับ ระวังสะดุดเอาล่ะ"

ไม่งั้นก็จะเป็นความผิดเขาที่จับแต่งเต็มขนาดนี้นี่นา

(แล้วถ้าแบบนี้-)

( เดี๋ยวใส่ไปโรงเรียนด้วยเลยฮะ😔🤟 )