เขาถามออกไปด้วยความสงสัย ก่อนที่เขาจะพึ่งรู้สึกตัวว่าเขายังไม่ได้แนะนำตัวเองให้อีกคนได้รู้จักเลย ต้องแนะนำตัวสะแล้วสิ

" ส่วนฉันชื่อ ฮัตซึยูกิ ซาระ ปี1 ห้อง B ยินดีที่ได้รู้จัก ! ดูเหมือนว่าเป็นเพื่อนร่วมห้องของซารุสินะ ?"

เขาแนะนำตัวเองออกไป

ถ้าเป็นเหมือนหูอย่างพวกเราล่ะก็.. เป็นไปได้มั้ยนะว่าถ้าสัมผัสก็จะรู้สึกถึงสัมผัสนั้น ? หรือว่า จะเป็นเขาที่ไม่รู้สึกถึงสัมผัสเหมือนสัตว์ส่วนใหญ่ที่มีเขากันนะ นอกจากนี้ถ้าเป็นเหมือนพวกเรา จะสามารถรับเสียงได้ด้วยมั้ยนะ!

" ถ้าเป็นอย่างงั้น.. เขานั่น รับเสียงหรือตอบสนองสัมผัสได้อย่างงั้นรึป่าว? "

+

หลังจากได้ฟังคำตอบของอีกฝ่าย ก็ได้ไขข้อสงสัยแรกของเขาที่มีต่อเจ้าเขาสีแดงขนาดเล็กที่โผล่พ้นผมคนตรงหน้า

แต่เขาไม่ค่อย หรือ ไม่เคยเลยนะ ?
ที่เห็นเขาเช่นนี้มาก่อน เขาสีแดงสด อันเล็ก และมีหลายต่อหลายอัน..สายตายังคงจับจ้องไปที่เขาสีแดงขนาดเล็ก พร้อมกับความสงสัยที่ยังไม่ได้หยุดเพียงเท่านี้

" อย่างงั้นเอง .... "

เขาพึมพำกับตัวเอง ท่าทางดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

+

(แยกตัวเองไม่ออกเหมือนกันครับwww)

เขาเห็นอาการของอีกฝ่ายดูตระหนกมากกว่าเก่าเสียอีก และเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าคือรุ่นพี่ปีสอง ตัวเขาก็รู้ตัวว่าเผลอทำเรื่องเสียมารยาทไปซะแล้ว ทำยังไงดีนา —

" เอ รุ่นพี่งั้นหรอ เสียมารยาทไปสะแล้ว "

ต้องทำการไถโทษแล้วล่ะ ! เพื่อไมตรีที่ดี

" งั้นให้พวกผมช่วยยกหนังสือดีมั้ยครับ โทคิซาเนะซัง ! เนอะซารุ มาช่วยรุ่นพี่กันเถอะ "

" ขอโทษนะครับ ที่ถามไปแบบนั้น แล้วก็ขอบคุณที่ให้คำตอบครับ ไม่งั้นคงนอนไม่หลับแน่ๆเลย "

" ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนี่นา ผมซารุ ฮัตซึยูกิ ซารุ อยู่ปี 1 ห้อง C ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ จากนี้ไปก็รู้จักกันแล้วนา"

เขายิ้มออกมาอย่างร่าเริงให้อีกฝ่ายกลับไป

" งั้นเองหรอ อย่างงี้นี่เอง ! "

หลังจากฟังคำตอบของอีกฝ่ายก็สามารถไขข้อสงสัยของตนที่มีมานานนับปีได้บ้าง หมวกแบบเฉพาะหรอ ฉันเองก็อยากมีแบบนั้นบ้างจังเลยน้า ~ เขาคิดขึ้นมาทีเล่นทีจริง

ก่อนที่จินตนาการไปไกล เขาสังเกตเห็นคนตรงหน้ามีน้ำตาซึมเล็กน้อย แถมดูมีท่าทางกังวล นี่เขากับแฝดพี่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดีงั้นหรอ ต้องขอโทษสะแล้วสิ...

+

( เอ็นดูมากเลยครับ wwwww )

( รอเลยค้าบๆๆ)

" ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่ผมขอถามอะไรได้มั้ย ? "

" เวลานายใส่หมวกนี้ ใส่ยังไงหรอ ?"

สุดท้ายเขาก็แพ้เสียงในหัวถามกลับไปด้วยความอยากรู้จนได้

[ซารุจะตอบกลับข้อความนี้]

สายตาของเจ้าไซบีเรียนยังคงจับจ้องไปที่คนตรงหน้า ไม่ใช่เพราะอะไรแต่เป็นเพราะเขาสังเกตเห็นเขากวางบนหัวของอีกฝ่ายซึ่งสะดุดตาเขาเป็นอย่างมาก

เพราะคนตรงหน้า ทำให้เขาย้อนคิดได้ว่าก่อนหน้านี้เขามีข้อสงสัยที่ข้องใจมาแสนนานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้หาคำตอบ เพราะเขาไม่ค่อยเจอเพื่อนกวางในโรงเรียนเท่าไหร่ ตอนนี้จึงเป็นโอกาสดีที่จะได้ไขคำตอบนั้น
+