จุนยืนมองดูในขณะที่อีกคนพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ดวงตาคู่นั้นไม่ได้แสดงอารมณ์มากนัก แต่ก็ไม่ได้แสดงความเย็นชา

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าต้องการความช่วยเหลืออีกก็บอกฉันได้”

เขาเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือไปหยิบขวดพลาสติกอีกใบใส่ถุงขยะเบา ๆ และยังคงมองตรงมาที่เธอเหมือนจะพยายามประเมินบางอย่างก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา

“เธอทำได้ดีแล้วล่ะ มิทสึกิ”

(ปักคับ)

เมื่อได้ยินคำขอก็ไม่ได้ตอบอะไรทันที เพียงแค่เดินไปหยิบถุงขวดพลาสติกขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ แล้วเริ่มลงมือช่วยโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม เขาแยกขวดน้ำได้อย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบเรียบร้อย

หลังจากที่รอชาร์ล็อตต์จัดการส่วนของตัวเองเสร็จ เขาพูดขึ้นมาเบา ๆ

“เสร็จแล้วใช่ไหม?” ถ้าอีกฝ่ายมีปัญหาอะไรอีกเขาก็พร้อมช่วยเหลือเต็มที่

จุนยืนอยู่ไม่ไกลจากจุดแยกขยะ และสังเกตเห็นชาร์ล็อตต์ที่กำลังแยกขยะอยู่พอดี

“...เธอทำแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ

“อยากให้ช่วยหรือเปล่า” แม้ว่าท่าทางของเขาจะดูไม่กระตือรือร้น แต่ก็ไม่ได้แสดงความไม่สนใจ

เขายืนรอฟังคำตอบอยู่ตรงนั้นโดยปล่อยให้อีกฝ่ายตัดสินใจด้วยตัวเอง