“ฮอกกี้แอร์… ชู้ตบาสดีไหม“ เธอเสนอขึ้นมาขณะที่เปิดกล่องพลาสติกที่ใส่ขนมอยู่ไว้

”นายอยากเล่นอะไรอีก เลือกได้ตามสบายเลย!“

อันที่จริงเธอไม่ได้ถูกโฉลกกับพวกขนมญี่ปุ่นเท่าไหร่ แต่ถ้าได้รับมาจากคนรู้จักก็คงเป็นข้อยกเว้น

”สีน่ารักจัง ยูคุงทำเองหรอ?“
เอ่ยถามขึ้นมา

“แน่นอน ก็ฉันเป็นคนนัดนี่นา”
“วันนี้ใครแพ้เลี้ยงพาร์เฟต์ดีไหม”
เธอพูดด้วยท่าทีหยอกล้อเล็กน้อยก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย เพราะถุงกระดาษที่อีกคนเป็นคนยื่นให้มา

“…อันนี้อะไรอะ?”

รับถึงกระดาษนั้นมาคลำดูเบาๆ

เด็กสาวในชุดเดรสมีฮู้ดสีดำยกมือโบกให้เมื่อคนที่เจ้าตัวนัดอยู่ในสายตา

“ยูคุง~~~ ทางนี้ๆ” เธอตะโกนเรียกแบบไม่ดังเท่าไหร่นัก ขณะที่ก็เดินเข้าใกล้ตัวของอีกคนไปด้วย

แต่ลวดลายก็ไม่ได้หวือหวาจนมากเกินไป เพราะคิดว่าคงเหมาะกับบุคลิกของอีกคนเสียมากกว่า

”ปีใหม่เนี่ย…กิโมโนสีสดใสกับเด็กผู้หญิงเป็นของคู่กันนะ“

”ฉันคิดว่าคุณหนูคงจะเข้ากับโทนสีฟ้าครามน่ะค่ะ“
เธอหยิบกิโมโนสีฟ้าครามตัวหนึ่งมาให้อีกฝ่าย ”อยากจะลองสวมจริงๆดูก่อนไหมคะ ..?“

อมยิ้มให้เล็กน้อยพลางคิดในใจว่าเธอคงจะได้ส่วนแบ่งจากการอีกฝ่ายที่เธอเช่าชุดได้ไม่ยาก—

“ได้เลยค่ะ ขออนุญาตนะคุณหนู”

เธอหยิบสายวัดตัวที่อยู่บริเวณในร้านออกมา ก่อนจะเริ่มวัดตัวอีกฝ่ายคร่าวๆ ไม่ได้ละเอียดมากมายเท่าไหร่นัก เพราะอีกคนก็ดูสูงไล่ๆกับตน แถมเป็นการเช่าชุดเฉยๆ

ใช่เวลาไม่นานในการเดินไปยกชุดกิโมโนที่เหมาะกับอีกคนมา ส่วนใหญ่เธอจะหยิบเป็นโทนที่มีสีสันสดใส

- ในวันนี้ ฉันเอง.. ก็ยังคงรู้สึกดีใจเหมือนครั้งแรกที่ได้พบกันกับนายไม่เปลี่ยนแปลง,สำหรับฉัน นายเป็นเพื่อนที่ดีมากคนนึงเลยจริง ๆ

...

ยังไงที่สำคัญกว่าสำหรับเธอตอนนี้คือส่วนแบ่งในการเช่าชุดแต่ละทีต่างหาก—

ถือวิสาสะเพ่งมองอีกคนอย่างเสียมารยาทเพื่อกะเดาสัดส่วนมาเล็กน้อย

“ฮารุโทคิคุง กางแขนให้ดูหน่อยได้ไหม…?” อยากรู้ว่ายาวประมาณไหน

เธอเองก็กางแขนไว้เทียบความยาวกะรูปร่างตัวเองด้วยเช่นกัน

พอเขาพูดว่าไม่เคยใส่เธอก็ดีดนิ้วอยู่เป๊าะนึง

นี่แหละ โอกาสที่ดีที่ดีเลย

เธอขยิบตาให้ด้วยท่าทีเป็นกันเองขึ้นมาหน่อยให้ ก่อนจะตบไปที่อกทีนึง
“เชื่อมือพี่สาวได้เลยนะฮารุโทคิคุง”☆

อีกคนดูเป็นเด็กหนุ่มน่าเอ็นดู
เอ่อ….คงเป็นรุ่นน้องแหละมั้ง…?

ไม่ได้มีเซ้นส์แฟชั่นมากมายอะไร แต่ก็ใช่ว่าจะใช้ไม่ได้แหละน่า

พอเห็นว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้านเธอที่อยู่แถวหน้าร้านพอดีจึงต้องรับแขกแทน

หญิงสาวเอ่ยต้อนรับด้วยเสียงหวาน
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณหนูสนใจมาเช่ากิโมโนช่วงเทศกาลปีใหม่กับร้านฮานาซาวะรึเปล่าคะ”

รอยยิ้มทางการค้าถูกประดับขึ้นมาบนใบหน้าของเด็กสาว

ไม่นานนักเธอก็ยกกาน้ำชาและแก้วน้ำชามาวางไว้ตรงหน้าของฮารุโทคิ

สายตากวาดมองไปที่บริเวณหน้าบ้านชั่วครู่ ให้แน่ใจว่าแม่ของเธอน่าจะไม่ได้ยิน

เธอกระแอ่มไอเล็กน้อยขณะนั่งลง
“งั้นคงเรียกเธอว่าฮารุโทคิคุงได้สินะ”
“ไม่สนใจเช่าชุดใส่ไปวันงานเทศกาลปีใหม่บ้างหรอ”

บรรยกาศดูเปลี่ยนจากเด็กแก่แดดไปเป็นหญิงสาวที่ดูเป็นกันเองมากขึ้นพิกล
ขณะที่สายตาก็คาดหวังกับอีกคนทีเดียว

“ เดี๋ยวคุณฮารุโทคิจะเข้ามาเอาชุดที่สั่งตัดไว้นะคะ ”
เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาสละสลวย ดูไม่แก่เลย ก็แหงแหละ นาเดชิโกะก็พึ่งจะอายุย่าง17 แม่ของเธอเลยดูไม่ได้อายุมากเช่นกัน

ถึงคำพูดคำจาเธอจะดูแก่แดดพอควรอยู่ก็ตาม

เธอเดินนำอีกฝ่ายมาจนถึงบริเวณห้องเกือบด้านหลังร้าน ก่อนจะเปิดประตูบานเลื่อนให้เห็นเป็นห้องนั่งเล่นที่จัดไว้สำหรับรับแขก

หางตาเหล่มองอีกคนชั่วครู่ที่เขาเอ่ยคำว่าเกรงใจ

กลัวว่าจะพลาดโอกาสหาลูกค้าไปเสียดื้อๆ จึงกำลังเอ่ยปากยื้อให้อีกคนอยู่ต่อ—

“ด้วยความยินดีค่ะ” รอยยิ้มหวานปรากฎขึ้นแทน เธอเดินนำเข้าไปในร้าน ที่มีทั้งกิโมโนและผ้าให่เลือกตัดมากมาย

ก่อนจะตะโกนบอกหญิงสาวที่อยู่บริเวณนั้น , แม่ของเธอนั่นเอง

”แบบนี้นี่เอง เข้าไปนั่งจิบน้ำชาข้างในร้านรอก่อนไหมคะ“
เสียงกริ่งขณะที่เธอเปิดประตูร้านของตนดังขึ้น

”อากาศข้างนอกอากาศเย็นออกนี่นะคะ”

พออีกคนพูดเช่นนั้นเธอก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจว่าอีกคนคงมารับชุดให้คุณแม่หรือผู้ใหญ่ในบ้าน

”รับทราบค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอทราบชื่อหรือนามสกุลที่ใช้จองไว้ได้ไหมคะ“

พลางมองอีกคนตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วครุ่นคิดในใจ

o O ( ถ้าเราทำให้นายคนนี้เช่าชุดได้ด้วยล่ะก็จะได้ส่วนแบ่งค่าขนมเพิ่มด้วยสินะ…)

ก่อนจะยิ้มหวานให้แล้วเชิญชวน

เมื่อหล่อนสบตาเข้ากับอีกฝ่ายก็ส่งรอยยิ้มให้แทนการเชิญชวน,

ถึงจะเป็นรอยยิ้มทางการค้าเสียก็ตามที
เธอโค้งศีรษะให้เล็กน้อยขณะที่อีกคนเดินเข้ามาใกล้ตัว

“ใช่แล้วค่ะ~ ร้านเช่ากิโมโนของฮานาซาวะเองค่า“

”ไม่ทราบว่ามารับชุดที่ได้จองไว้ หรือว่ามาสนใจมาเช่าชุดไว้สำหรับช่วงเทศกาลปีใหม่นี้ดีคะ“

เธอเอ่ยคุยด้วยน้ำเสียงแห่งธุรกิจ(..)

(แวะมาแปะสกินที่สามารถพบเห็นได้ช่วงนี้ + มาลงรูปไว้ในแอคบ้างค่ะTT, ใครผ่านๆมาจะแวะมาบวกเป็นโรลหรือมาโคว่าเช่าชุดช่วงปีใหม่ก็ได้เลยนะคะ!🙌)