جدا از اینکه چه حکومتی در ایران حکم فرما و چه آینده ای در انتظار ما است، لازم است به عنوان افراد همجنس گرا ذهن روشنی درباره خواست های خود داشته باشیم. فهرست کردن خواسته ها دست کم به مشخص شدن راهی که باید پیموده شود کمک خواهد کرد. در سرفصل های زیر خواسته هایی که جنبه خاص برای افراد همجنس گرا دارند مشخص شده اند. ## آزادی آزادی یک خواست بسیار عمومی است ولی تجربه تاریخی نشان داده حکومت ها می توانند تفسیری از آزادی کنند که در تضاد با منافع افراد همجنس گرا باشد. ### آزادی سبک زندگی افراد باید بتوانند در محدوده زندگی فردی عاملیت و آزادی تقریبا مطلق داشته باشند. قوانین به صورت کلی نباید سعی در کوچک کردن محدوده خصوصی و پیوست آن به محدوده عمومی داشته باشند. در فضای عمومی نیز باید تا جای ممکن سعی شود اولویت به عاملیت و آزادی فردی داده شود. قانون گذاری برای رفتار و روابط داوطلبانه افراد باید به حداقل کاهش یابد. ### آزادی تشکل و فعالیت مدنی حقوق و آزادی های عمومی نباید به شکلی تعریف شوند که در نتیجه آن همجنس گرایان نتوانند امکان ایجاد تشکل های سیاسی و مدنی مستقل را داشته باشند. ## برابری قانونی حکومت نباید امتیازات یا محدودیت هایی را از طریق قانون گذاری یا سیاست گذاری اعمال کند که سبب نابرابری میان شهروندان بر اساس همجنس گرا بودن یا نبودن شود. عدم ثبت قانونی ازدواج همجنس گرایان و پیامدهای آن بر روی زندگی زوج های همجنس گرا، از نظر حقوقی و اقتصادی، مصداق نابرابری قانونی است. قرارداد ازدواج رسمی در حل مسائلی مانند ارث، تقسیم اموال پس از جدایی، مهاجرت، حق تصمیم گیری برای زوجی که در بیمارستان بیهوش است، حق دفن جسد، و بسیاری موارد دیگر تعیین کننده است. ## عدم دخالت حکومت لازم است حکومت کمترین میزان دخالت در مسائل فردی و اجتماعی همجنس گرایان را داشته باشد. جماعت همجنس گرایان بسیار متنوع و پیچیده است، و گاهی حتی تلاش حکومتی برای بهبود شرایط همجنس گرایان می تواند نتایج نامطلوب داشته باشد. بهتر است امور مربوط به همجنس گرایان به جامعه مدنی سپرده شود و حکومت از درخالت فرهنگی و اقتصادی به منظور اثرگذاری بر روی جماعت همجنس گرایان خودداری کند. نویسنده: فردریک پدرام

پایگاه خبری تحلیلی "رویداد۲۴" با موضوع ایدز با مینو محرز گفتگو میکند. **نقل قول (منبع):** > دکتر محرز به رویداد۲۴ گفته «به عنوان یک پزشک و کسی که برای سلامت مردم کار می‌کند، باید برای کشف و درمان جمعیت‌های کلیدی که می‌توانند ایدز را انتقال دهند راهکار ارائه کنم. پیشنهادهایی که من دادم هم در واقع راهکاری است که همه دنیا ارائه می‌کند. > > او با اشاره به اعتراض‌هایی که به نحوه مواجهه آن‌ها با این جمعیت‌های کلیدی از جمله زنان روسپی و افراد همجنسگرا می‌شود، گفت: بعضی می‌گویند ما اصلا این جمعیت‌ها را نداریم اما ما می‌گوییم داریم و نباید چشم‌هایمان ببیندیم بلکه باید پاتوق این جمعیت‌ها را شناسایی کنیم و اگر ایدز داشته باشند باید درمان کنیم که بقیه جامعه سالم منتقل نکنند. > > محرز با تاکید بر اینکه از نظر علمی این کار واجب است، به رویکرد دولت روحانی در این زمینه اشاره کرد و گفت: در آن زمان یکی از معدود کسانی که به طور علمی وجود سکس‌ورکر‌ها را تایید کرد، وزیر وقت بهداشت بود. به نظر من آقای قاضی زاده هاشمی فرد خوشفکری بود. او هم موافق بود که این جمعیت‌های کلیدی از جمله افرادی که اعتیاد تزریقی دارند یا افرادی که شغلشان سکس‌ورکری است و حتی همجنسگرایان را شناسایی کنیم. ما نباید چشممان را ببندیم بگوییم این افراد وجود ندارند.

فرد همجنس گرا، با انگیزه جنسی و رمانتیک، با افراد مانند خود نه تنها رابطه جنسی برقرار می کند بلکه وارد رابطه دوستانه و مراوده اجتماعی می شود. با آشنایی و دید و بازدید تعداد بیشتری از افراد، این مراودات در مراحلی از جنبه جنسی و رمانتیک جدا می شود و با جمع گسترده تری از افراد که سلیقه های مشابهی دارند به صورت مراوده اجتماعی بسط پیدا می کند. از طرف دیگر فرد همجنس گرا، بخصوص اگر در جامعه همجنس گرا ستیز رشد کرده باشد، خود را در تضاد با ارزش های جنسیتی تحمیلی از سوی نهاد های قدرت، از خانواده گرفته تا حکومت، در می یابد. این تضاد گاهی با خطر ها و پیامد های جدی برای فرد همراه است و بهروزی او را تهدید می کند. این تهدید ها، به صورت نسبتا همگون، گروهی از افراد دیگر که مانند او همجنس گرا هستند را هدف قرار می دهد. در اینجاست که یک منفعت جمعی، که مقابله و دفاع در برابر این فشار و تهدید بیرونی است، شکل می گیرد. این منفعت جمعی تنها به همجنسان فرد خلاصه نمی شود و همجنس گرایان زن و مرد، دوجنس گرایان و تراجنسی ها در این منفعت جمعی با هم شریک هستند. بخش قابل توجهی از زیست فرد همجنس گرا با تجربه های بالا گره می خورد، و حاصل این اتصال ایجاد هویت همجنس گرای مرد یا همجنس گرای زن به عنوان بخشی از ویژگی شخصیتی فرد خواهد بود. در کنار این هویت ها منفعت جمعی سبب می شود این هویت ها همراه با دوجنس گرایان و تراجنسی ها پدیده ای به نام جامعه اقلیت های جنسی را شکل دهند. باید توجه داشت که هویت ها و جماعت ها برساخته شرایط محیطی هستند و در طول زمان و همراه با سایر پدیده های اجتماعی، پدید می آیند، دچار تحول می شوند، یا از بین می روند. نویسنده: فردریک پدرام

در پایان این رشته توئیت ساقی قهرمان می نویسند **"دگراندیشی، اگر واقعیت داشته باشد، باید به دگرباشی بینجامد، وگرنه در حرف و ادعا می‌ماند"** (پیوند). این جمله مسئله را در سطح دیگری از سایر نوشته ها می برد. این جمله را کنار می گذارم و در پایان به آن باز می گردم. ### ساقی قهرمان می نویسند: "۱- در بین مردم کسانی هستند که خلاف هنجار جامعه، به جای آنکه به جنس مخالف خود کشش جنسی و عاطفی داشته باشند، به همجنس خود کشش دارند، و مایل‌اند بجای پیروی از نورم جامعه، به شیوه‌ٔ خودشان، با همجنس خود زندگی مشترک داشته باشند و خانواده تشکیل دهند. عاشق همجنس‌ خود شدن، و تمایل به تشکیل خانواده با همجنس خود، خلاف هنجار جامعه است. اسم این بود و باش خلاف هنجار، دگرباشی است. دگرباشی، نام شیوه‌ای از زندگی است که منطبق با شیوه‌ٔ زندگی جامعهٔ رسمی نیست. این دگرباشی، تا زمانی‌که دگرباش‌ها هنجارهای جامعهٔ رسمی را تعديل نکنند، و شیوه‌های خود را وارد شیوه‌های معمول جامعه نکنند، دگرباشی خواهند ماند، و بعد از آن بخشی از روش معمول و هنجار جامعه خواهد شد. تعریف این روش با عبارت دگرباشی جنسی، دگرباش‌ها را مجبور نمی‌کند که خودشان را با این اسم معرفی کنند، اما دگرباش‌ها تا زمانی که شیوه‌ٔ دیگری برای زندگی دارند، دگرباش‌اند. این یک تعریف ساده از موجودیت همجنسگرا در جامعهٔ رسمی دگرجنسگراهنجار است." (پیوند) "۲- در بین مردم کسانی هستند که جنسیت خود را خلاف قرارداد نامگذاری جنسیت فرد بر اساس عضو جنسی هنگام تولد، تعریف می‌کنند. تراجنسی‌ها می‌گویند فارغ از قرارداد معمول جامعهٔ جهانی، من جنسیت خودم را نه بر اساس عضو جنسی هنگام تولد، بلکه براساس آگاهی خودم از جنسیتم تعیین می‌کنم این آزادساختن خود از قرارداد معمول تعیین جنسیت، و خلاف روش معمول رسمی عمل کردن، شیوهٔ دیگری است که تراجنسی‌ها برای تعریف و تعیین هویت جنسیتی خود انتخاب کرده‌اند، و خلاف معمول جامعهٔ رسمی، که می‌گوید هر کس همسو با عضو جنسی‌ خود احساس کند، و رفتار کند، و لباس بپوشد، تراجنسی‌ها همسو با هویت جنسیتی درونی خود و شناخت شخص خود از این هویت رفتار می‌کنند. این، دگرباشی از شیوهٔ معمول بودوباش جامعهٔ رسمی است. تا زمانی‌ که تراجنسی‌ها به استریت‌ها بفهمانند که در واقع این احساس و رفتار و لباس اجباری جامعهٔ‌ رسمی است که باید متحول شود، شیوهٔ زندگی تراجنسی در مقابل شیوهٔ رسمی، دگرباشی است. این دگرباشی را باید در عمل و با آموزش دادن به جامعه و تغییر قوانین تبدیل به هنجار کرد. تا آن زمان، تراجنسی‌ها آلترناتیو شیوه‌های معمول تعیین جنسیتی جامعه‌ٔ‌ رسمی‌اند، و حتی اگر موبمو رفتار جنسیتی بهنجار را رعایت کنند، همچنان نماد آزادی و اختیار در تعیین هویت جنسیتی‌اند، و به این معنا، دگرباش‌اند. این عبارت، تعریف موقعیت است، اسم موقعیت را خود تراجنسی‌ها تعیین می‌کنند." (پیوند) "سه - آدم‌ها موقع تولد یا کس دارند، یا کیر، یا هر دو. بچه‌هایی که موقع تولد هر دو عضو جنسی قابل مشاهده را دارند، غیرطبیعی نیستند. قرارداد جامعه، که دو تای اول را طبیعی بشمار بیاورد، و آخری را غیرطبیعی، یک قرارداد غیرطبیعی است. با این وجود، تا زمانی که ما هنجارهای غلط را تغییر نداده‌ایم، و تعریف‌های جنس و جنسیت را جامع نکرده‌ایم، و بیناجنسی‌ها هنوز در جامعه‌ای که فقط دو دستهٔ نر و ماده را قبول دارد، بيناجنس تصور می‌شوند، و اسم مستقل مرتبط با جنس زمان تولد خود را ندارند، و با اندام ظاهری و داخلی غیرمعمول، خلاف هنجار جامعه‌اند و امکان استفاده از شیوه‌های معمول زندگی جنسی و عاطفی، خانوادگی، و در ادامه، اشتغال و حیات اجتماعی ندارند، و یا در انزوایند و یا در کنشگری برای تغییر هنجارها، در رابطه با شیوهٔ زندگی هنجار، بناچار، دگرباش‌اند. تعریف زندگی آنها، که جذب زندگی معمول و رسمی نمی شود، و اجازه ندارد بشود دگرباش است. اعضای بیناجنس جامعه، با کنشگری برای تغییر هنجارهای مسلط، هم نام جنس خود را از اتصال به دو جنس دیگر جدا کرده و تعیین خواهند کرد، هم موجودیت بیناجنسی را تبدیل به هنجار می‌کنند و از حاشیهٔ دگرباشی خارج می‌کنند - از حالا تا آینده." (پیوند) ### پاسخ: 1- همجنس گرایی لزوما "خلاف" هنجار جامعه نیست. در جوامع آزاد تر هنجارهای جامعه به صورت کلی به حداقل رسیده و روز به روز هنجارهای لازم جای خود را به قانون میدهد و هنجار های نالازم از میان برداشته می شوند. از طرف دیگر تمام کسانی که در قالب هنجارها نمی گنجند لزوما همجنس گرا، دوجنس گرا یا تراجنسی نیستند. برای مثلا دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا یک فرد کاملا هنجار شکن بود. یا نئونازی ها نیز هنجار شکن هستند. حتی امروز احمدی نژاد رئیس جمهور پیشین در ایران نیز یک فرد هنجار شکن است. تعریف دگرباش به عنوان کسی در قالب هنجارهای جامعه نمی گنجد یک ابر گروه ایجاد می کند که یک سر آن من نوعی همجنس گرا هستم، یک سر آن دگراندیشی که افکار رادیکال دارد، و سر دیگر آن ترامپ و احمدی نژاد. نکته دیگر این تعریف از دگرباش این است که "دگرباش‌ها تا زمانی که شیوه‌ٔ دیگری برای زندگی دارند، دگرباش‌اند". به عبارت دیگر اگر زمانی همجنس گرایان نیز بخشی از جریان اصلی نرم های جامعه شوند دیگر دگرباش نخواهند بود. این سبب می شود که گروه های تحت شمول واژه دگرباش سیال باشند. برای مثال تضمینی وجود ندارد که یک فرد تراجنسی در آینده نیز دگرباش باشد. البته این سیالیت شامل واژه "اقلیت های جنسی" نیز می شود و معلوم نیست که همجنس گرایان، دوجنس گرایان و تراجنسی ها در آینده نیز به دلیل نابرابری حقوقی و اجتماعی در شمول واژه اقلیت قرار گیرند. با این وجود واژه اقلیت های جنسی برتری های دیگری دارد که استفاده از آن را توجیه می کند. 2- تراجنسی بودن لزوما واکنشی به نرم های جنسیتی در اجتماع نیست. افراد تراجنسی ممکن است جدا از برچسب جنسیتی لباس ها و ارتباطات اجتماعی، حتی در انزوای مطلق، علاقه داشته باشند در ظاهر و اندام جنسی خود تغییر ایجاد کنند. مهم نیست که جامعه چه نگاهی به طیف جنسیت دارد، مهم نیست که به لباس ها و آرایش ها چه برچسبی زده می شود، یک فرد اگر در خود نیاز می بیند که در اندام های خود تغییراتی ایجاد کند تا شبیه گروهی دیگر از انسان شود که با کروموزم های خاصی متولد شده اند، این فرد هنوز تراجنسی است. البته بخشی ازجنسیت برساخته اجتماعی و تاثیر پذیر از نرم ها و هنجار ها است، ولی نه همه آن، و در نتیجه نه همه تراجنسی ها. 3- ساقی قهرمان می نویسند "تعریف زندگی آنها، که جذب زندگی معمول و رسمی نمی شود، و اجازه ندارد بشود دگرباش است". این جمله تعریف دگرباش را تا جایی گسترش می دهد که یک فرد مبتلا به "اوتیسم" هم میتواند در آن قرار گیرد. وقتی این جمله را کنار جمله ای که نخست به آن اشاره کردم یعنی "دگراندیشی، اگر واقعیت داشته باشد، باید به دگرباشی بینجامد، وگرنه در حرف و ادعا می‌ماند" قرار دهیم شاید به نظر برسد ساقی قهرمان واژه "دگرباش" را تقریبا مترادف واژه "چپ" به معنی منتقد نظام فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی حاکم بودن بکار می برند. شاید با این تفاوت که فردی که در جامعه خود چپ شناحته می شود به این مسئله آگاهی دارد و این راه را انتخاب کرده، ولی یک دگرباش ممکن است ناخواسته در این دایره افتاده باشد. ### پیشنهاد: بسیار مفید خواهد بود اگر ساقی قهرمان بتوانند یک تعریف به روز، مختصر، و **جامع و مانع** از واژه دگرباش ارائه دهند. تعریف مختصر در تصور من تعریفی در حدود کمتر از هفتاد کلمه است، ولی اگر لازم است بیشتر باشد خواهد بود. سپس این امکان فراهم خواهد شد از افرادی که واژه دگرباش را بکار می برند پرسیده شود که آیا متوجه بوده اند تعریف دگرباش این است و با آن موافق هستند یا خیر. نویسنده: فردریک پدرام

## قضاوت هر انسانی به صورت روزانه در موضوعات کوچک و بزرگ نیاز به قضاوت کردن و قضاوت شدن دارد. برای مثال وقتی ما لباس مرتب می پوشیم و سر کار می رویم انتظار داریم در مورد ما قضاوت شود که به نظم و تمیزی اهمیت می دهیم. وقی کسی در خیابان ما را صدا می کند، اگر این فرد چاقویی خونین در دست داشته باشد ممکن است پا به فرار بگذاریم، ولی اگر این فرد به نظر بیمار و بد حال بیاید ممکن است به سوی بدویم تا کمکش کنیم، در حالی که فرد اول ممکن است قصد بدی نداشته باشد و فرد دوم ممکن است در حال نقش بازی کردن باشد. ما چاره ای نداریم جز اینکه با امکانات در دسترس قضاوت کنیم و تصمیم بگیریم. مهم این است که ما نمی توانیم بر اساس قضاوت شخصی به دیگران آسیب برسانیم و آنها را شامل تبعیض کنیم. ## احترام متاسفانه این واژه ای است که مفهوم خود را در میان ترجمه فارسی و انگلیسی از دست داده. احترام چیزی است هر فرد شخصا ممکن است با عملکرد مثبت خود در طول زندگی به دست بیاورد. برای مثال اگر من فرد مهربان، امین، راستگو و دادگری باشم ممکن است بعضی افراد تصمیم بگیرند که به من احترام بگذارند یا نگذارند. محترم شمردن افراد یک وظیفه نیست. در مورد محترم شمردن "عقاید"، این کار کاملا اشتباه است. عقیده هر چقدر هم که درست و ارزشمند باشد قابل احترام نیست. همان طور که قوانین ریاضی و فیزیک قابل احترام نیستند. عقیده باید با صبوری شنیده و سپس تائید و تاکید یا تکذیب و نقد شود. آنچه بجا و درست است این است که ما با ادب و گشاده رویی با افراد برخورد کنیم نه لزوما با احترام، و در مورد عقاید با فکر باز آنها را بشنویم نه با احترام. آنچه در غرب رایج است احترام نیست، بلکه رواداری است. متاسفانه مفهوم واژه های رواداری و احترام در بین زبان انگلیسی و فارسی جابجا شده. ما باید نسبت به روش زندگی و افکار و سخنان افراد روادار باشیم. روش زندگی من به عنوان یک همجنس گرا نمی تواند پایه محترم بودن من باشد، من در غرب تنها به عنوان یک همجنس گرا محترم نمی شوم، بلکه مورد رواداری قرار می گیرم. در مورد غیر همجنس گرایان نیز چنین است و شما تنها به دلیل اینکه مثلا دگرجنس گرا هستید دارای احترام نمی شوید. احترام نگذاشتن به معنی بی ادبی و بد دهنی و تبعیض نیست. برای مثال فرد ممکن است برای یک مسلمان یا یک فاشیست احترام قائل نباشد اما وقتی با یک مسلمان یا یک فاشیست سخن می گوید آداب رایج را رعایت کند و رفتار و حرکاتی از خود نشان ندهد که سبب رنجش و آزار فرد مقابل شود. ## عدم تبعیض حقوقی و رواداری اینها واژگانی هستند که ما باید به دنبال آن باشیم. عدم تبعیض حقوقی نشان می دهد که ما چه توقعی از حاکمیت داریم و رواداری نشان می دهد درخواست ما از افراد جامعه چیست. عدم تبعیض حقوقی و رواداری واژگانی هستند که مشکل و راه حل را به درستی بیان می کنند. نویسنده: فردریک پدرام

شش رنگ، شبکه لزبین ها و ترنس جندر های ایرانی، در تاریخ ۳۰ مرداد ماه سال ۲۰۲۰ میلادی، نخستین رژه افتخار خود را به صورت آنلاین برگزار کرد. چنین مراسمی کمترین تاثیری که می تواند داشته باشد دیده شدن اقلیت های جنسی و ایجاد حس همبستگی است. روشن است که برای تدارک این مراسم تلاش زیادی شده و این جای سپاس فراوان دارد. این حرکتی مثبت و اصولی است که می تواند قدمی رو به جلو برای جامعه اقلیت های جنسی باشد. با پشتیبانی و تبلیغ این حرکت می توانیم در هر چه فراگیرتر شدن اثر آن سهیم شویم. این مراسم به عنوان "اولین جشن افتخار مجازی ال جی بی تی ایران" معرفی شده. این گذاره درست نیست. نخستین رژه افتخار مجازی "عید صدا" بود که در سال ۲۰۰۳ میلادی برگزار شد. از سال ۲۰۱۰ روز اقلیت های جنسی ایران از داخل ایران به جریان افتاد و افراد در داخل ایران دست به فعالیت حقیقی در خیابان های ایران زدند. این جریان همچنان ادامه دارد و هر ساله بزرگداشت اولین جمعه مرداد ماه برگزار می شود. بیان کردن این موضوع یک انتقاد به "رژه افتخار آنلاین شش رنگ" نیست، بلکه تنها بیان یک واقعیت است و چیزی در حد یک ایراد املایی. نخستین بودن هیچ اعتبار و اهمیت ویژه ای به عید صدا نمی دهد، سوم بودن نیز چیزی از اهمیت و تاثیرگذاری "رژه افتخار آنلاین شش رنگ" کم نمی کند. البته این رژه افتخار یک رقیب برای نخستین جمعه مرداد خواهد بود و آن مناسبت را تضعیف می کند. ولی این اتفاق مثبتی است. فعالان نخستین جمعه مرداد باید به خود تکانی بدهند و سطح کار خود را بالا ببرند. رقابت مثبت همیشه موجب پیشرفت خواهد بود. نباید نگاه فرقه ای به فعالیت های اجتماعی داشت و ما به عنوان افراد می توانیم از همه حرکت های مثبت پشتیبانی کنیم. از شبکه شش رنگ به خاطر این حرکت زیبا و موثر سپاس گزار هستم و امیدوارم این حرکت تداوم داشته باشد. نویسنده: فردریک پدرام

جمعه سوم مرداد ۱۳۹۹، برای یازدهمین بار روز اقلیت های جنسی را گرامی می داریم. در این روز به یاد بیاوریم که سرنوشت ما به هم گره خورده. به یاد بیاوریم که تنها نیستیم. به یاد بیاوریم که زندگی ما، مال ما است. به یاد بیاوریم که در زندگی عاملیت داشته باشیم. به یاد بیاوریم که من و تو به عنوان یک فرد دارای قدرت هستیم. به یاد بیاوریم که ما به عنوان جمعی که پیوند هایی با هم داریم، دارای قدرت هستیم. به یاد بیاوریم که تمام زندگی به ما دیکته نشده و ما نگارنده بخش بزرگی از زندگی خود هستیم. به یاد بیاوریم که ما نگارنده تاریخ هستیم. **روز اقلیت های جنسی خجسته باد.** نویسنده : فردریک پدرام

جای خرسندی است که در یک سریال تلویزیونی با موضوع ایران، همجنس‌گرایان و دوجنس‌گرایان موجودات نامرئی نیستند و روی صفحه تلویزون به نمایش در می‌آیند. سریال تهران - تصویر دو مرد همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا در حال بوسیدن هم سریال تهران یک سریال کم خرج سرگرمی است که با موضوعات هیجان انگیز جاسوسی و تعقیب و گریز مخاطب را جذب می کند. این سریال هیچ محتوای عمیق اجتماعی و فرهنگی، و یا مستند ندارد. با این حال خوب است که این سریال سعی کرده به اندازه کمی در مورد زندگی در ایران نزدیک تر به واقعیت باشد. متاسفانه به تصویر کشیدن همجنس‌گرایان ایرانی در برنامه های تلویزیونی و سینما بسیار نادر است و معدود مواردی که در این باره وجود دارد محدود به مصاحبه و فیلم مستند می‌شود. نمایش همجنس‌گرایان و دوجنس‌گرایان در زندگی عادی، حتی بدون اینکه روی آنها مکث شود، سبب آشنا شدن چشم و گوش افراد با همجنس‌گرایی و فرو ریختن دیوار رمز و راز در این زمینه خواهد شد. در قسمت سوم سریال تهران، که از شبکه KAN 11 اسرائیل پخش شد، یکی از شخصیت ها به یک خانه که چند جوان آوانگارد در آنجا مهمانی گرفته اند وارد می شود و در حال گذر از راهرو دو مرد را در حال بوسیدن می بیند. نویسنده: فردریک پدرام

دگرجنس‌گرایی داشتن گرایش جنسی و رمانتیک به جنس دیگر است. برای مثال، مردانی که به زنان گرایش جنسی و رمانتیک دارند و زنانی که به مردان گرایش جنسی و رمانتیک دارند، دگرجنس‌گرا هستند. دگرجنس‌گرایان بر خلاف همجنس‌گرایان و دوجنس‌گرایان، افراد همجنس را از نظر جنسی و رمانتیک جذاب در نمی‌یابند. دگرجنس‌گرایی حکومت شیعه ایران حق زنده بودن را تنها برای دگرجنس‌گرایان به رسمیت می شناسد، و سایر افراد را سزاوار مرگ می‌داند. دگرجنس‌گرایی توسط نهادهای حکومتی و مذهبی در ایران تبلیغ می‌شود. ولی تلاش برای تبلیغ هر گونه گرایش جنسی هیچ تاثیری بر تغییر و ترویج آن گرایش در جامعه نداشته و ندارد، زیرا گرایش جنسی یک پدیده مادرزادی است و با محرک های روانی تغییر نمی یابد. بعضی واژه دگرجنس‌گرا را به اشتباه برای اشاره به تراجنسی ها بکار می برند. دگرجنس‌گرایی ربطی به هویت جنسی و تراجنسی بودن و فراید تغییر جنسیت ندارد. نویسنده: فردریک پدرام

نخستین جمعه مرداد ماه ۱۳۹۹، مانند یازده سال گذشته، فرصتی خواهد بود برای بزرگداشت اقلیت‌های جنسی ایران. تعیین یک روز خاص برای بزرگداشت اقلیت‌های جنسی فرصتی است برای به حرکت در آوردن و انرژی بخشیدن به فعالیت‌های اقلیت‌های جنسی و توجه خاص به مسائل ایران. این روز می تواند ابزاری باشد برای دادن حس خوب و حس تعلق داشتن و حس عامل بودن به اقلیت‌های جنسی. در این روز می توانیم یک خط تبریک در رسانه های اجتماعی بنویسم، یا یک صفحه مطلب در مورد سرگذشت اقلیت های جنسی در سال گذشته بنویسیم، یا با دوستان جمع شویم و جشن بگیریم، یا همان گونه که بعضی دوستان شجاع تر نشانمان دادند، در خیابان با نماد‌ها و شعارهای اقلیت‌های جنسی تظاهرات راه بیندازیم، یا هر کار دیگری که مفید و ممکن می‌دانیم. پیشاپیش نخستین جمعه مرداد ماه امسال و همه سالها را به همجنس‌گرایان، دوجنس‌گرایان، تراجنسی‌ها و سایر اقلیت های جنسی خجسته باد می گویم. به امید روزهایی که بتوان با آزادی بیشتر بخصوص درون ایران این روز را جشن گرفت. نویسنده: فردریک پدرام