فکر می‌کنید چه‌طور این بحران رو پشت سر گذاشتم؟ وسط عربده‌های کودک متولد و تعارف‌های فامیلی و بحث‌های بالاخره چی می‌شه، این کفش رو سفارش دادم و زیبا شدم 😌

برای مرگ دیک چنی زدن «انالله و انا الیه راجعون» 🙄

خیلی بامزه‌س. این دوست سابق ما که کارش تدوین استراتژی برند و مارکتینگه از کافه رییس به‌عنوان نمونه‌ی درست برندسازی نام برده.
یعنی تنها کافه‌ای که نباید برای این موضوع نام می‌برد کافه رییس بود.

این The Studio خیلی خوب بود. یه کم طبعا باید به خود سینما و روابط و پشت صحنه‌ش علاقمند باشید تا بعضی از اپیزودها و شوخی‌ها معنادار بشه، ولی بدون اون هم خیلی سریال دیوانه و جسوریه، چه در فرم و چه در شوخی‌ها.
اگه The Bear عزیزم نبود می‌گفتم بهترین سریال سال تا اینجا.

آقااا! الان چرا من رو وسط بیت داره نشون می‌ده؟ به خدا داری اشتباه می‌زنی بزرگوار! قراره مخاطب رو از اونجا دور کنی :))

بعد از دو هفته برگشتیم دفتر، دیدم به تصرف یک عدد کفتر چاهی در اومده. پنجره رو باز کردم بره، هی خورد به شیشه و افتاد. به بدبختی گرفتمش گذاشتمش لبه پنجره که بپره، احمق با الهام از آخوند رفته بود روی حالت تمارض به مرگ. نرفت.
آخر سر رفتم آب و دون آوردم براش، تا گذاشتم کنارش، پرید و رفت 🙄
#دیواناخانا

چهل سالگی این‌طوریه که میزان حضورت در ختم‌ها و تشییع جنازه‌ها از میزان مهمونی‌ها جلو می‌زنه و شنبه ساعت ۵ صبح پا می‌شی می‌ری توی صف تعمیرگاه، ماشین رو بدی سرویس.
سلام میانسال ایرانی ✋🏻

حماسه‌ای دیگر؛ لواشک با طرح ردبول
#وطنم_ای_شکوه_پابرجا

آخرین صبحونه‌ی سال رو هم بخوریم و بعدش فقط فَساد، فَساد، فَساد 😌

چرا نداریم؟
همین خانوم ماریون کوتیار.
🫡

چرا کراش نداریم؟
همین خانوم تیلدا سویینتون.
🫠

فقط روبیکا رو کم داشتیم که با این پیشنهاد اغواکننده‌ش همه‌ی معادلات رو به هم بریزه. لعنتی جذاب.