Ang. «Gladkokken»: Når eg les det namnet, så høyrer eg berre føre meg Silje Nordnes ropa det på Maskorama.

Det kan vera at eg ikkje har den mest produktive måten å respondera på når eg før ein date mottek ektefølte forsøk på å hjelpa meg frå ei god venninne.

Høyrest jo veldig oppdikta ut, men det gjer visst det, ja! Ein litt rar plass, men ganske triveleg likevel.

Dette fekk meg til å sjå på nyheiten om Israel sitt Iran-angrep på ein heilt ny måte. Akkurat no heiar eg nemleg litt på eskalering, gjerne i form av ein atomkrig som involverar Norge på eit eller anna vis i løpet av den neste veka.

Eg sit med ein følelse av at denne typen setningsoppbygging er _langt_ vanlegare blant unge sportsjournalistar enn i andre delar av befolkningen. Eg forstår ikkje heilt kvifor, for det ser jo heilt grusomt ut.

Kan vera VVP burde hatt eit eller anna som tydeleg hindra ulike medier (i dette tilfellet VG) i å laga frontoppslag som ser ut som om det handlar om ei ny hending (spesielt sidan det er toppsaken), men som eigentleg skjedde for lenge sidan. Eg tykkjer eg ser det oftare og oftare.

Eg sit med ein følelse av at dei som kjøper julegåve til 6000 kroner (!) sikkert er dei samma folka som klagar på at dei må betala ein del skatt.

Litt av ei utvikling! No kan tydelegvis bilar prøva på ting.

Lurer på om eg er den første i verda som googlar dette?

Korleis vil folk beskriva denna estetikken? Eg føler det har eit namn.

Såg ei dansk dame på TV i helga som hadde utruleg mykje "mor til Postmann Pat, og veldig stolt av kor populær han har blitt"-vibe.

♥️ God bedring, Guri ♥️

Sogn Avis sluttar heldigvis aldri å vera Sogn Avis.