Odaya mantar bir pano astılar. Güzel oldu. Elimdeki fotoğraflardan kolaj yaptım. Ortada elinde gelin çiçeği ile Sinem’im gülümsüyor her sabah. Günaydınlaşıyoruz.

Öyle böyle yedinci ayı da geride bırakıyoruz işte.
Buluşacağımız yarınlara ve neşeli günlere…

Sizlerle yeni bir fotoğraf paylaşmak isterdim. Ama açık görüş fotoğraflarımızı halen daha alamıyoruz. Fena kilo vermedim sayılır. Zaten burada herkes için en büyük motivasyon kaynağı bu.

Bu sayede gaza gelip gitar da çalıyorum. Arada bir iki beste için bir şeyler not alıyorum. Sonra dönüp baktığımda sözler hep; duvar, kapı, beton, tel, pencere… Sanırsınız Yapı Bilgisi, giriş dersi notları. Neyse, bakacağız onlara.

Televizyonun radyo kanallarında TRT Radyo 3 çekmeye başladı bir süredir. Hayat kurtardı gerçekten. Hele hafta sonu rock ve blues programları şahane. Tavsiye ederim.

Bu arada tartışma programlarında hemen herkes cep telefonuna bakıyor. Ekranda hiç şık durmuyor, benden söylemesi. Zaten cep telefonu nedir ki canım.

Bu vesileyle dublajlı; Zor Ölüm, Terminatör, Robocop, Cehennem Silahı, Rocky derken çocukluğumun VHS kaset dönemine geri döndüm. Bir seferinde kanallardan birinde Mavi Ay ve Kara Şimşek’e rastlamıştım ama bir daha denk gelmedi maalesef.

Günler kısaldıkça avlunun kapısının kapanma saati geriye doğru gidiyormuş. Haliyle içeride geçirilen vakit de artıyor. Akşamları televizyonda iyi bir film yakalamak, zaman geçirmek için ideal.

Sahi; ben karar veremedim, siz söyleyin. Bahar, evet!
Ama hangi baharı en çok yakıştırır İstanbul o güzel Boğaz’ına?

Sonra… sonra bu böyle kaçıncı Kadıköy?
Hangi yolculuğun kaçıncı ilk adımı?
Her yolculuk bir umut taşır, cebinde ütüsüz bir ilkbahar...

Sonra… “Ofis çiftçinin kara gün dostudur.” Tabii ki! Sonra… Galip Usta yine tuhaf şeyler düşünüyordur, Haydarpaşa’nın uzun zamandır tren sesi duyulmayan kuytuluklarında.

Ve sakın üşüyeceğim diye vapurda içeride oturma. Kaldır ceketinin yakalarını ve bak güvertenin yanından rüzgarda saçları darmadağın İstanbul’un gözlerinin içine…
Yahu insan her seferinde mi sevinir Kız Kulesi’ni gördüğüne...
Hiç mi bıkmaz?
Bıkmaz!

Şimdi Beyoğlu’nun arka sokaklarından; inişli, yokuşlu, merdivenli, kedili Karaköy’e inilirdi. İnin! Şayet vakit akşama meyletmişse, gökyüzü, deniz kızılmavi bir griliktedir; sakın şaşırma. Havalar sıcak gidiyor bu aralar ama değişebilir. Hayatta her şey bir anda değişebilir.

Avluya sararmış bir yaprak düşmeyecek, çünkü burada doğaya dair ne varsa yasaktır. Ama sonbahar gelmiştir.

Önce serçeler gitti, avlulardaki yuvalarını terk ettiler ve yazın o şamatası bir anda bitti. Sonra birgün üstümüzden, telleri aşamasalar da bayağı bir yakın menzilden leylekler geçti sıcak iklimlere doğru.

Umarım en yakın zamanda tüm kurumlar ve İstanbul halkıyla birlikte gerçek bir seferberlik halinde; bilimin, adaletin ve şehircilik ilkelerinin yol göstericiliğinde İstanbul’u depreme dayanıklı hale getireceğiz.

İBB olarak tüm kurumlarla işbirliği içerisinde, depreme dayanıklı bir İstanbul için bir çok çalışmaya imza attık. Beş aydır görevimizin başında olamasak da, çalışma arkadaşlarımız her türlü zorluğa rağmen İstanbul için emek ve çaba sarf etmeye devam ediyor.