"เห๋...ยังไม่ได้ล็อคหรอเนี่ย"

สายตาจ้องมองประตูที่ยังไม่ถูกล็อค และด้วยจิตใจที่หวังดีเจ้าตัวเลยอาสาที่จะทำความดี

ด้วยการล็อคประตูห้องเก็บของให้

"ฮึ่ม ฮึ่ม เท่านี้ของก็ไม่หายแล้ว!"

โกโร่พูดด้วยสีหน้าแห่งความภาคภูมิใจกับการทำความดี ก่อนจะเดินออกไป

แต่หารู้ไม่ว่าความดีที่คาดไม่ถึงได้กักขังอะไรเอาไว้ข้างใน..น..น...

[ ก่อนหน้านั้น ]

"พวกนั้นหายไปนานจังนะ?"

ชายท่าทางแยงกี้นามว่าโกโร่ปรากฏกายด้วยการโผล่หน้าเข้ามาในโรงยิม หวังจะเข้ามาตามเพื่อนๆ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน

"โอ้ะ ก็ไม่มีใครอยู่นี่นา หรือจะกลับไปแล้วนะ?"

"โถ่ กลับไปแล้วก็ไม่บอกเลยน้า.."

เดินมาหยุดเท้าเอวบ่นอุลอิบปนน้อยใจอยู่ที่หน้าห้องเก็บของ ทันทีที่ตัดสินใจจะกลับบ้าน สายตาดันเหลือบไปเห็นประตูห้องเก็บของที่ยังไม่ได้ล็อค
+

(เจ๊ฮ๊ะะะะะะะะะ😭)

(เห่ยยยยอานิกี๊ 😭😭😭😭 มาแล้วสวสวสงวพี่สาววววเจ๊ฮะะะะ)

(ย้าาา 555555555 นี่หัวฉันนะไม่ใช่ของกิน!)

(แน่นอนนน มายืนเก็กด้วยกันสิ!)

(ขอบคุณคั้บบบบ 🥺 /ยืนเก้กเท่ะๆ ให้สมเป็นแยวกี้ ฮึๆๆ)

(ในที่สุดก็มีสักที! 🎉)

(ฮึ่ยยขอบคุณค้าบบบ /ยืนเก้กโชว์ ฮิๆๆๆ)

(ข้บคุณคับบบ /ยืนเก็ก ฮึฮืม)

(เยยยยยย้ กลับกันนนนโคโบะคุงง/กลับเข้าร้านเกะ(?))

(เย้ยขอบคุณค้าบบบบ 🥺🌟🌟)

( 😭😭 นี่พี่สาวเป็นแยงกี้เก่างั้นเรอะ!!)

(คุรุมิซั๊ง565655555555)