İlk kozmopolit şehirlerin, birden fazla kuşağın ve çiftin aynı evi paylaştığı geniş ailelerin birarada kalmasını zorlaştırdığını ifade ederken geniş aile için radyoaktik atomların parçalanış metaforunu kullanıp serpintisini çekirdek aile olarak ifade etmek çok etkileyici.

Virginia Woolf öğle sıcağında elinde montla yürüdükten sonra.

Günler geçerken fiziksel hali değişmeyen ama düşüncelere karşı yansıttığı anlam ya da içeriği değişen her madde iç benliğin birer parçası haline gelmiş. Bir kıyafet, bir parfüm benliğe yakın; bir kitap ve sanat eserleriyse ortaklık aradığımız hislerimize ifade aracı oldukça boşlukta yer alıyorlar.

Sayfiye hesabıma giriş yaptım.

Renoir’ın bahçeleri gibi bir bahar günü olsun.

Karanlık tablolarda bugün. Young girl eating a bird (The pleasure). İnsanın kapitalizm altında vahşi doğası, sanatın tüketimi gibi yorumlansa da gerçeğe en yakını Rene Magritte'in eşini kuş şeklinde bir çikolata yerken gördükten sonra Paul Nouge'un The Girl Who Ate Birds şiirinden ilham aldığıdır.

Monet’in bahçesinden. Hafif esintili bir öğleden sonra çiçeklerin kokusu geliyor tablodan.

Monet’in güzel eserlerine bakıyorum bu aralar. Bazı eserleri nefes alıyor ve huzur veriyor.

Çocukla kahvaltıya geldim.