แถลงการณ์จาก Girlswatchsth

ต้องขออภัยสำหรับเนื้อหาที่ผิดพลาด Time still turn the pages เป็นภาพยนตร์จากฮ่องกง ไม่ใช่ภาพยนตร์จากไต้หวันค่ะ ต้องขออภัยผู้ฟังด้วยนะคะ พวกเราจะระมัดระวังมากยิ่งขึ้นค่ะ

ดังนั้นโปรดอย่าสร้างสุนทรีย์เกี่ยวกับการฆ่าตัวตายให้มันงดงาม ความเห็นอกเห็นใจย่อมเกิดขึ้นได้แล้วเป็นเรื่องที่ดี แต่เราว่าสร้างพื้นที่ปลอดภัยในสังคมที่จะมีสิทธิได้ร้องไห้บ้าง แบ่งปันเรื่องราวของตนเองได้ มีชีวิตที่มั่นคงขึ้น ดีกว่ามักง่ายบอกว่าพวกเขาอ่อนแอดีกว่า - แอดซอร์บ

การเกิด death wish มันไม่ใช่เรื่องปกติ แล้วคุณมีหน้าที่อะไรที่จะยื่นอาวุธที่เรียกว่าความหวังดีส่งเขาให้ตายเร็วขึ้น มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณ แล้วพวกคุณควรสำนึกตนเองด้วยว่าคุณไม่สมควรเป็นผู้พิพากษาว่าใครควรทำอย่างไร หลายครั้งคำว่า อยากตาย มันเป็นร้องขอที่จะมีชีวิตอยู่ก็ได้

นอกเรื่องจากหนัง ปัจจุบันอัตราการฆ่าตัวตายในกลุ่มเด็กและวัยรุ่นเพิ่มจำนวนมากขึ้นแล้วทุกครั้งที่เกิดเรื่องราวเหล่านี้จะมีคนอยู่สองประเภท คือ ไม่ก่นด่าว่าอ่อนแอ ก็ romantize การตาย ทั้งสองอย่างมันเฮงซวยทั้งคู่ ทุกคนไม่คิดว่ามันประหลาดหรอ

นี่ชอบไม่ว่าซีนหนังสือการ์ตูนไพเรทที่นักวาดมอบความหวังให้คนหนึ่งยึดไว้ ซีนตุ๊กตามือพูดคุยตลอดเวลา เนื้อหาบนไดอารี่ตอนท่อนสุดท้าย ความหวาดกลัวจะเป็นสร้างครอบครัว เสียงเปียโนในเทปทั้งหมดนี้อิมแพคกับความรู้สึกเราทั้งหมด

เราอยากให้กำลังใจให้กับทุกคนที่กำลังเจ็บปวดและเหนื่อยล้า ไม่ว่าคนนอกมองว่าเล็กแค่ไหน คนที่เผชิญหน้ากับปัญหามันหนักหนาเสมอ ขอโอบกอดคุณไว้และสมานแผลเหล่านี้ไปด้วยกัน

ประเด็นแม่ที่พยายามจะเป็นจุดศูนย์กลางที่คอยประคับคองสิ่งที่เรียกว่าครอบครัวไว้ มันไม่ง่ายที่จะอยู่กับคนที่ abuse เราและซัพพอร์ตลูกด้วย power dynamic ไม่เท่ากันของค.สัมพันธ์ หรือปัญหาทางการเงินที่ทำให้ไม่สามารถหนีไปไหนได้

นี่ร้องไห้กับครูวัยสี่สิบที่เยียวยาตนเองเพราะเรายังเด็ก เด็กเกินกว่าใส่ใจคนรอบข้าง มันคือความละอายใจทุกครั้งที่นึกถึง พยายามฝังกลบไว้เพราะเชื่อว่าจะผ่านไปได้ แล้วเมื่อโตขึ้นเราคาดหวังว่าจะเป็นผู้ใหญ่แบบที่หวัง แต่ความจริงมันสวนทาง สะอึกสะอื้น

ทำให้รู้สึกไม่แปลกใจเลยตอนที่เล่าพาร์ทผู้คนที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้แล้วยังไม่สามารถก้าวผ่านได้ น้ำเสียงของคนในสังคมที่เจ็บปวดและพยายามสู้ในปัญหาอยู่ ในใจพวกเขาต่างรู้สึกผิด ละอายใจ หรือพยายามใช้ชีวิตให้ผ่านพ้นไป

โดยส่วนตัวงานกำกับ จังหวะการตัดต่อ และพลังนักแสดงมันกินขาดมาก ขนาดใช้โลเคชั่นไม่กี่โลไดร์ฟเรื่องราวออกมาได้เฉียบขาดและลดทอนความรุนแรงบางอย่างออกไปได้ อ่านสัมภาษณ์ของผู้กำกับแล้วอยากจะร้องไห้อีกรอบตรงที่ว่าสาเหตุที่เขาตัดสินใจนำเสนอเรื่องนี้มาจากสูญเสียเพื่อนสนิท

หนังได้เล่าองค์ประกอบที่ไดร์ฟผลักให้เด็กคนหนึ่งยืนอยู่หน้าปากเหวตลอดเวลา แล้วทุกครั้งที่เกิดเรื่องราวแบบนี้สังคมเย็นชา รับรู้การมีอยู่ของมัน แต่สุดท้ายฝังกลบเรื่องราวเหล่านั้นไว้

ปล. ซับไทยดีมาก แปลโดยคุณพัทธนันท์ สีชมชื่น (?) อาจจะสะกดผิดนะคะ เราจดไม่ทันอะ เดี๋ยวไปดูในโรงอีกรอบแล้วจะมารีเช็ค ต้องดูอีกแน่นอน ดีมาก สนุกมากค่ะ

ขอบคุณ Sahamongkolfilm ที่นำภาพยนตร์ดีๆ มาให้ชาวไทยได้รับชมนะคะ

พอแล้วดีกว่า 55555 หากพูดเยอะกว่านี้เกรงว่าจะสปอยล์ความสนุกไปเสียหมด เพราะอยากให้ทุกคนได้เปิดดู พบความสนุกความสบายใจที่จะดูด้วยตนเองที่ VIU เป็นอีกครั้งที่เราเชื่อได้เลยว่า อีเซยองเล่นแล้ว เอนจอยแน่✅✅ #LeeSeYoung #이세영 - แอดมิชชั่น

ในขณะเดียวกันยอนอูเองก็ได้พบกับ คังแทฮา คนที่พร้อมจะปล่อยให้ยอนอูได้โบยบินสู่โลกกว้างเหมือนผีเสื้อ แต่โชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อทั้งคู่พร้อมที่จะเรียนรู้กันแต่กลับไม่มีโอกาสอีกต่อไปในภพนี้ ㅠㅠ จนข้ามมิติมาเพื่อเจออีกครั้งในปัจจุบัน

เราชอบบทสนทนาที่ยอนอูกับแม่คุยกัน ยอนอูบอกแม่ว่าไม่อยากแต่งเพียงแต่อยากเป็นตัวเอง มิใช่ทำสิ่งที่ไม่ได้ต้องการทำเพราะเป็นลูกขุนนาง แต่สิ่งที่แม่พูดก็เข้าใจได้ที่กล่าวว่า ที่ยอนอูทำ ใช้ชีวิตแบบทุกวันนี้ได้เพราะเป็นลูกขุนนาง พริวิลเลจตรงนี้ก็คือสิ่งที่ยอนอูปฏิเสธไม่ได้ว่า จริง

แม้เรื่องราวจะดูเป็นรอมคอมพล็อตคลิเช่ธรรมดา แต่รายละเอียดคาร์แรกเตอร์ และไดอะล็อคน่าสนใจมิน้อย อย่างการที่ยอนอูมีค.สามารถในการทำชุด และไม่ได้มีเป้าหมายที่การแต่งงาน สำหรับยุคนั้นแล้ว ผญ แบบยอนอู ‘ผิดขนบ’ ยอนอูแค่อยากมีชีวิตของตัวเองไม่ได้เอาตัวเองไปผูกไว้กับคู่ชีวิต

นอกจากนี้เราชอบที่บางทีเราก็สามารถมีครอบครัวได้โดยไม่ต้องแต่งงานก็ได้ หลายครั้งเรามักจะผูกกับคำว่าครอบครัว = การแต่งงาน ลึก ๆ แล้วเราอาจต้องการแค่มีลูกหรือ อยากดูแลใครสักคนหนึ่ง เป็นสิบตอนที่เราชื่นชอบมากกับความพยายามเล่าเรื่องแสนจะหนักหนาในความสัมพันธ์ให้มันเรียบง่าย- แอดซอร์บ

แล้วก็เราชอบที่ซีรีส์เขาก็พยายามที่จะบอกว่าสิ่งที่เขานำเสนอไม่ได้เป็นการเหมารวมทั้งหมดว่าจะเป็นความคิดที่ผู้หญิงทุกคนคิดซึ่งมันแล้วแต่คนทำให้เราชอบมาก มันเป็นเว้นช่องว่างที่ไม่ตัดสินผู้หญิงที่ต้องการได้รับการปกป้องจากใครสักคนหนึ่ง

ปกติแล้วเราไม่ค่อยชอบเวลาที่ตัวละครหญิงเป็นเพียงแค่ตัวละครที่ทำให้ตัวเอกเติบโตขึ้นเท่าไรแล้วหมดหน้าที่ แต่เรื่องนี้ทำให้เห็นว่าการเติบโตทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นการยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเป็น หรือเข้าใจความต้องการจริงๆของตนเอง มันเลยทำให้รู้สึกดีกว่า

ซีรีส์ทำให้เห็นว่าตัวละครชายที่อยู่ในเรื่องทุกตัวต่างก็ความเชื่อฝังรากลึกว่าต้องปกป้องคนที่เรารัก ซึ่งมันก็ไม่ผิดแต่ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการแบบนั้น รวมทั้งการส่งเสริมกันเองว่าอีกฝ่ายต้องมีใจให้ซึ่งค.จริงไม่ใช่แบบนั้นก็ตามที ดังนั้นเลยมีซาไกโตะเป็นเหมือนตัวละครที่คอยเบรกมุไกไว้