En met dat prachtige park waar jullie staan!

Mocht je de timermethode uit het boek hebben geprobeerd; ik werk ook met andere methodes en kijk vooral naar het reguleren van het zenuwstelsel. Mocht je info willen of een keer willen sparren kun je altijd contact opnemen!

In mijn (online) praktijk combineer ik ademcoaching met Somatic Experiencing en Voice Dialogue, zodat we niet alleen werken met je adem, maar ook met de taal van je lichaam en de verschillende stemmen of delen in jezelf.

Door bewust te beginnen met uitademen, geef je je lichaam de mogelijkheid om te ontspannen. Je maakt ruimte — niet alleen voor nieuwe zuurstof, maar ook voor meer rust en kalmte.

Veel mensen houden onbewust hun adem in of ademen hoog en oppervlakkig. Dat zet niet alleen je ademhaling vast, maar ook je middenrif en de rest van je lijf.

Want hoe goud het huisje ook is, het bedekt de boomstam niet. En dat hoeft ook niet. Het is belangrijk om te zien waar ik vandaan kom, zodat ik een bewuste keuze kan maken:

Het stopt bij mij.

Dat besef maakt ruimte. Ruimte om écht te luisteren naar mijn kind en zijn behoeften, in plaats van te verwachten dat hij vooral dankbaar moest zijn voor het huis dat ik voor hem had gebouwd.

En dat besef geeft mij iets mee: de lat voor mijn ouderschap mag lager. Niet omdat het me minder kan schelen, maar juist omdat ik me er wél van bewust ben. Omdat ik mijn rol zo helder mogelijk probeer te zien. Ook ik geef wat ik kan, zelfs als dat niet altijd perfect is.

Misschien betekende dat wel dat hij zich totaal niet bewust was van de fouten die hij maakte, of van de tirades die angst creëerden binnen zijn gezin.

Hij was zichtbaar trots op wat hij had opgebouwd: twee ouders die samenbleven, zes dochters met liefde voor elkaar. En het was verre van perfect, maar hij vond dat hij het perfect had gedaan.

Ook mijn moeder groeide op met die erfenis—liefde, maar ook de schaduw van zijn verleden.

Dit schilderij zegt mij het volgende; Ondanks zijn ontwortelde bestaan geloofde hij dat hij een gouden huisje had gecreëerd.

En zo werkt het vaak met trauma’s. Wat je niet verwerkt, geef je onbewust door. De harde lessen uit zijn jeugd werden de basis van zijn vaderschap. Zijn strijd om iets beters neer te zetten, ging gepaard met het gewicht van wat hij zelf had gemist.

Maar de littekens van zijn jeugd bleven voelbaar, niet alleen voor hem, maar ook voor de generaties na hem. Hij noemde het zelf de rode draad, een lijn van pijn die zich voortzette in zijn kinderen en daarbuiten.

Hij had een gecompliceerde jeugd, vol verlies en aanpassing. Opgegroeid in weeshuizen en pleeggezinnen leerde hij al vroeg voor zichzelf te zorgen. Hij was een charmeur, altijd op zoek naar ware liefde en de essentie van het leven.