ตัวจิ๋วชอบอะไรที่มันกะทัดรัดสมขนาดตัวดีแฮะ

หยิบซองนั้นติดมือมาหลายซองหน่อย พ่วงเอาน้ำดื่มติดมือมาด้วย ค่อยเอาไปคิดเงินเสร็จก็ขอชามเปล่ามา

หามุมนั่งสงบ ๆ ฉีกซองอาหารเปียกแล้วเทให้

“ กินเยอะ ๆ น้า จะได้โตไว ๆ ”

อื๋อ?

ใช้เวลาทำความเข้าใจเพียงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาให้ ค่อยเอื้อมมือเข้าไปช้อนตัวขึ้นมาอุ้มช้า ๆ ประคองอย่างดียามยกขึ้นแนบอก ค่อยหยัดตัวขึ้นเต็มความสูง

“ เด็กดี ~ ไปด้วยกันนะ ”

แล้วก็พาเดินไปถึงร้านทั้งแบบนั้น

, หยุดอยู่ตรงหน้าเชลฟ์ขายอาหารแมว ส่วนใหญ่ก็เป็นเกรดดี ๆ นั่นแหละนะ แต่ว่า —

“ชอบอันไหนก็ลองจิ้มเอาเลยเน้ เดี๋ยวฉันพาให้เธอดูแล้วเลือกเอง”

“ม่า — ใจเย็นสิเรา ของแบบนี้กินเยอะเกินไปมันไม่ดีต่อเธอนะ”

หัวเราะชอบใจ แต่ก็ยกนิ้วดันหน้าผากเอาไว้ เหลือบมองรอบตัวเล็กน้อย เห็นว่าร้านสะดวกซื้อน่ะอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เลยนึกขึ้นได้

“ ช่วยรออยู่ตรงนี้สักเดี๋ยวได้รึเปล่าเอ่ย ไว้ฉันจะซื้ออะไรอร่อย ๆ มาให้เธอเอง ”

ตอนนี้ก็ยังย่อตัวลงเล่นกับเจ้าเหมียวตัวจ้อยอยู่ ไม่รู้ว่าฟังความรู้เรื่องไหม แต่อีกเดี๋ยวก็จะลุกนั่นล่ะ

“ฮ่ะ ๆ กินเก่งจังเลยน้า♪”

เห็นแบบนั้นแล้วก็อดที่จะเอ็นดูจนเลื่อนมือเข้าไปลูบบนหัวเล็ก ๆ นั่นไม่ได้

ไล่ปลายนิ้วแตะ ไซร้ตามไรขนนุ่มนิ่ม ขยับลากสัมผัสเบา ๆ รอยยิ้มเจือจางขึ้นมาบนริมฝีปาก ค่อย ๆ ป้อนแมวเลียให้จนหมด

“หมดซะแล้วสิ ยังหิวอยู่มั้ยเอ่ย?”

“ โอยะ? อันนี้น่ะจะกัดแบบนั้นไม่ได้หรอก ~ สักครู่เน้ ”

เผลอยื่นให้เลยไปซะได้ ถึงดึงซองดังกล่าวกลับมา ฉีกตรงปลายออก ค่อยบีบสิ่งที่อยู่ข้างในออกมานิเหน่อย ก่อนจะยื่นให้อีกครั้ง

“ เอ้า — ค่อย ๆ กินนะ เอาแค่พอประมาณล่ะ♪”

น้ำเสียงฟังดูระรื่นนัก รับกับรอยยิ้มขี้เล่นบนหน้าที่ดูอ่อนลงตอนเล่นกับเจ้าวิฬาร์ตัวน้อยตัวนี้