(ม่ายน้าาาา)

#KMI_Bunkasai
#KMI_SleepingGate

“อ้อ ผมเองล่ะครับ~“

(มาา มาา)

" วางใจได้เลย ฟูรินจะไปบอกคุณแม่เอง "

หัวน้อย ๆ โคลงหัวเพื่อมองเจ้าแมวไหมพรมให้ชัดขึ้น ก่อนจะยิ้มกว้างออกมากว่าเดิม

" คุณเรย์กิชอบแมวจริงด้วยล่ะ "

" เหมือนจะซาแล้วล่ะ "

ฟูรินหัวเราะคิกคักกับท่าทีอีกฝ่าย

" ทำหน้าตลกจัง คุณคาซึกิ "

" เอ๊ -- จะให้เจ้านี่กับเค้าหรอ ? จะดีหรอ ?"

เด็กสาวกะพริบตามองพวงกุญแจที่อีกฝ่ายยื่นมาอย่างพิจารณา

" ฟูรินรบกวนมากไปหรือเปล่าเนี่ย แต่ว่าไม่รับก็จะเสียน้ำใจสินะ ! "

" เป็นเจ้าสีส้มก็แล้วกัน ! "

" คุณคาซึกิหมายความว่ายังไงกันน้าาา .. "

มองอีกฝ่ายด้วยสีหย้าเคลือบแคลงใจ

" คุณแม่ต้องดีใจแน่ ๆ ที่หลาย ๆ คนชอบ "

ดวงตาของเด็กสาวหยีลงก่อนจะพยักหน้ารัว ๆ " ไม่เป็นไรหรอก ! ก็แค่ของฝากเพราะคุณแม่เป็นห่วงมากไปนั่นแหละน้า "

" คุณแม่อาจจะแค่เป็นห่วงมากไปน่ะ "

" เค้าดีขึ้นมานานแล้วนี่นา "

เธอยักไหล่นิดหน่อย แต่ก็โคลงหัวไปมาเพราะอีกฝ่ายบอกว่าจะมีวันที่ดีเพราะได้คุกกี้จากเธอไป

" ดีจังเลยนะ ! ถ้าทำคุกกี้มาได้ทุกวันได้ก็ดีเนอะ ! "

" เรื่องเล็กน้อยมากเลยล่ะคุณทสึกุมิ "

" คุณแม่เค้าน่ะทำอาหารเก่งมากเลยล่ะ ! เดี๋ยวเค้าจะไปบอกคุณแม่ให้นะ ! "

เธอพยักหน้าไว ๆ ยิ้มร่าที่อีกฝ่ายเองก็ชอบขนมที่คุณแม่ให้ด้วย

" เรื่องเล็กน้อยมากเลย "

ฟูรินพยักหน้าเร็ว ๆ

" ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้งนะ ! "

" คุณคาโมจิชอบไหม "

" ชอบหรือเปล่า !? "

" ถ้าชอบล่ะก็คราวหน้าจะให้คุณแม่ทำมาให้อีกก็ได้ล่ะนะ ! "

คนมองดูเพื่อนร่วมชั้นทานคุกกี้ทันทียิ้มร่า

" ไม่มีอะไรทำแล้วอะไรแบบนั้นสินะ ? "

ฟูรินหัวเราะร่าก่อนกุมมือไว้ที่หน้าอก

" คุณก้อนเมฆเลิกร้องไห้ได้แล้วนะ "

ทว่าตัวฟูรินเองเป็นเด็กพิเศษกว่าคนอื่นอยู่ไม่น้อย หากอุปนิสัยบางส่วนกวนใจระหว่างการทำงานต้องขออภัยในส่วนนั้นเป็นอย่างยิ่ง

ในฐานะแม่ที่ไม่สามารถดูแลเธอได้อย่างครอบคลุม ได้แต่ขออภัยและหวังว่าทุกคนจะเป็นเพื่อนที่ดีกับฟูรินจัง

ขอความกรุณามา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

คุณแม่ของฟูรินจัง

ข้อความในกระดาษโน้ตมีดังนี้

ถึงนักเรียนชั้น 1-E

สวัสดีค่ะฉันเป็นคุณแม่ของฟูรินจัง ขออภัยที่ไม่ได้มาให้ขนมโดยตัวเอง แต่หวังว่าทุกคนจะสบายดีกันใช่ไหมคะ ?

ช่วงนี้ได้ยินมาว่ากำลังพยายามกันอย่างหนักเรื่องงานวัฒนธรรม ฟูรินเองก็มีความสุขมาก ๆ ที่จะได้ทำกิจกรรมกับทุก ๆ คน

" คุณคาซึกิเชื่อคนง่ายดีนะคะ "

คนแนะนำยิ้มให้อีกฝ่าย ไม่ได้ภาวนาตามปากบอกเลยสักนิด

แม้ในหัวกำลังคิดว่าควรทำตามอีกฝ่ายด้วยไหมนะ ...

พอเห็นอีกคนเขียนแบบนั้นมาก็หัวเราะร่า

หยิบปากกาขึ้นมาเขียนบนสมุดโน้ตของอีกฝ่าย แถมวาดรูปน้องหมาตามไปด้วย !