Fotoğrafların gündelik yaşantımızda her yerde bulunması, kamusal ve özel tarihimizi gözlemleme ve arşivleme arzusuyla el ele gittiği bir zamanda

hesaplaması arasındaki acayip ‘fark’ korkutucu. Bu kadar merkezileşmiş bir güçle nasıl başa çıkarsın devleti hedeflemezsen.

Biyomühendislik yoluyla uzay kolonilerinde çalışmak üzere yaratılan replikanlar Dünya’ya kaçınca avlanmaya çalışılır ve insan ile replikan arasında bir iletişim kurulma ihtimali de olmak üzere açık bir sonla biter. Filmlerdeki olasılıklılık ile İsrail’in AI kullanarak Hamaslı olma olasılığı olanları

Bu arada hamas üyesi olmayanlar da ölürse onlar resmen ‘tali hasar’ addediliyor. İsrail’in soykırımını meşru görenler de bu bağlamda ölen Filistinlileri tali hasar kabul ediyor. Korkutucu. Filmlere baktığımızda benim aklıma ilk keskin koşucu (blade runner) geliyor.

Ya bir de köpek kurtarıldı mı?

Çünkü bizim dikkatimiz, sadece birine yönelmek değil, bir şeyin birlikte kurulabileceğine duyduğumuz inançtır.

Tüm bunlar dikkat ekonomisinin verimlilik algoritmalarına göre “boş zaman” olarak kodlanır. Oysa asıl boşluk, bu zamanların yokluğunda ortaya çıkar: Ortak anlamın ve bağın yokluğu.

Bu bağlamda dikkat krizi, neoliberal çağın yalnızca pedagojik değil, aynı zamanda etik ve politik bir sorunudur.

sosyalist güçler, örneğin hâlihazırda bu yönde irade beyanında bulunmuş gibi görünen sendikaların arkasında durmaya, bu olmazsa eğer başka bir organizasyon yaratmaya, ama her halükarda bunu tek bir lokasyonda yaparak (Bozdoğan kemeri hariç!!) ciddi bir kitlesel güç oluşturmaya hazır mıdır?”

Bu arada polis ordakilerin çadırlarını filan söküp atmaya çalışıyormuş.