"...เพราะฉะนั้นคราวนี้พวกมันนั่นแหละที่จะต้องเป็นฝ่ายเสียสละบ้าง แล้วผมก็จะไม่ยอมให้มีการสูญเสียแบบนั้นเกิดขึ้นมากับครอบครัวของเราอีกต่อไป"

ยิ่งได้ยินในสิ่งที่มินาโตะพูดออกมาเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้รอยยิ้มของคุชินะดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น

"ถ้าอย่างนั้นในช่วงที่นารุจังกับซาสึเกะคุงไม่อยู่ พวกเรามาช่วยกันกำจัดตัวแปรที่จะทำให้พวกเราเกิดการสูญเสียขึ้นมาดีกว่ามินาโตะ~" (677)

[ข้าชักเริ่มสงสัยแล้วสิว่าสมองของเจ้ามีรอยหยักบ้างหรือ---

'สุคุนะ! เอาแต่ว่ากันอยู่ได้ ก็ถ้าแกให้ฉันได้เตรียมตัวสักนิดฉันก็คงไม่มานั่งงงอยู่แบบนี้หรอก!' ยูจิเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้

[หึ คนโง่ก็ย่อมเป็นคนโง่อยู่วันยันค่ำ แต่ข้าจะช่วยบอกให้เอาบุญก็แล้วกันว่า เกะโท สุงุรุ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าในตอนนี้คือตัวจริง] (20)

จนมันทำให้เพื่อนร่วมงานทุกคนรู้สึกเอ็นดูอิซางิกันขึ้นมา ซึ่งมันก็นับว่าเป็นผลดีต่อตัวอิซางิแล้วจริง ๆ เพราะไม่ว่าอิซางิจะทำหรือพูดโกหกอะไรออกไป มันก็ไม่มีใครเลยสักคนที่รู้สึกสงสัยกันขึ้นมา

'ขอโทษนะที่โกหกพวกนาย แต่ฉันไม่อยากไปประเมินคลาสใหม่จริง ๆ ฉันอยากอยู่อย่างสงบสุขแบบนี้ไปจนตายเลย' (50)

และเศษกระดาษเก่า ๆ ที่มีการเขียนข้อความเอาไว้ว่า

[มาสิ มาหากันให้เจอ ถ้าหากันไม่เจอ มันตาย!!!]
.
.
.
.
.
.
.

"แล้วภาพในกล้องวงจรปิดล่ะ ไม่มีเลยรึไง?" เป็นเสียงของเอโกะที่ดังขึ้นมาอย่างเคร่งเครียด จากนั้นนายตำรวจตรงหน้าก็พูดตอบออกไปว่า (3)

แล้วโลกิก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะชี้ให้อิซางิไปขึ้นรถที่ฝั่งข้างคนขับ แล้วตัวเองก็ขึ้นมาเป็นสารถีให้ในครั้งนี้

"มีอยู่แล้วแน่นอน พี่ไม่ลืมหรอกน่าว่าตัวเล็กชอบอะไร"

หลังจากนั้นอิซางิก็กดถ่ายรูปวิวนอกหน้าต่างรถยนต์ แล้วก็กดอัปลงใน SNS ส่วนตัวไป พร้อมกับเขียนแคปชั่นเอาไว้ว่า

[สบายจัง มีคนมาขับรถให้นั่งด้วย ><] (69)

"แค่ได้คบกับนาย มันก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากที่สุดในชีวิตของฉันแล้วแหละคาฟก้า

ไปเก็บของเลย มาอยู่ด้วยกันที่ห้องพักของฉันดีกว่า เพราะฉันจะได้เริ่มจีบแฟนตัวเองได้อย่างเต็มที่สักที"

นารุมิพูดแทรกคาฟก้าขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าตัวจะจับมือคาฟก้าขึ้นมาจุมพิตลงไปเบา ๆ ให้คนแก่กว่ามีริ้วสีแดงจาง ๆ ขึ้นมาพาดผ่านอยู่บนใบหน้าเล่น ๆ (77)

ถ้าหากว่าคนพ่อไม่ได้ใบหน้าที่เหมือนกับมุซัน แล้วเด็กผู้ชายที่มีรอยปานแดงอยู่บนหน้าผาก และก็มีใบหน้าที่คล้ายทันจิโร่อย่างไม่มีผิดเพี้ยน ส่วนเด็กผู้หญิงอีกคนก็มีเค้าโครงใบหน้าของเนซึโกะอยู่ไม่น้อยเลย

"ได้มาอยู่ด้วยกันแบบถูกที่ถูกเวลาแล้วนะคะทันจิโร่คุง" (2:545)

THE END.

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าบอสจะทนได้สักเท่าไหร่กันเชียว แต่เมื่อกี้นี้เพื่อนของทาเคชิก็บอกไว้ว่า ถ้าหยุดพูดหยาบออกมาเมื่อไหร่

ก็จะโดนโทษห้ามพูดคำหยาบอีก 30 วันต่อ 1 คำหยาบที่พูดออกมา

น่าสนุกจริง ๆ เลย ฮ่าฮ่าฮ่า" (63)

"เพราะการที่เก้าหางเป็นแบบนี้ มันก็เท่ากับว่าตัวมันยอมรับนารูโตะเป็นพวกไปแล้ว และมันก็จะแบ่งจักระของตัวเองมาให้นารูโตะใช้ได้แบบไม่จำกัด

ถ้านารูโตะคิดที่จะทรยศ---

"หยุดนะเท็นโซ!!! นารูโตะไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่นอน นายเองก็เคยนำทีมพานารูโตะไปทำภารกิจไม่ใช่หรือไง! แล้วทำไมนายถึงยังคิดแบบนี้ออกมาอีก!" (983)

"นี่พวกเจ้าทำอะไรกับข้า!!! ข้าไม่เคยรู้จักพวกเจ้าด้วยซ้ำ!!! เลิกเอาความทรงจำบ้า ๆ นี่มาใส่ในหัวของข้าสักที!!!" แล้วทันจิโร่ก็สลบไป แต่โชคดีที่ยูชิโร่พุ่งตัวเข้ามารับเอาไว้ทัน

"ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้ ทันจิโร่ก็น่าจะเริ่มนึกอะไรในชาตินี้ออกบ้างแล้วนะคะ เพราะดูเหมือนว่าความทรงจำที่ถูกลบไป มันถูกกระตุ้นจนเริ่มกลับมาแล้วค่ะ" (253)

เพราะถึงแม้ว่านารุมิจะไม่ได้ชอบคาฟก้าที่เป็นไคจูหมายเลข 8 มาตั้งแต่แรก แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่านารุมิจะไม่ได้รู้สึกผูกพันกับคนในหน่วยคนนี้ของตัวเองเลย

ความผูกพันระหว่างนารุมิกับคาฟก้านั้น มันได้เริ่มถักทอขึ้นมาเป็นรูปร่างตั้งแต่วันแรกที่คาฟก้าถูกย้ายเข้ามาอยู่ในหน่วยที่ 1 แล้ว (3)

ฟรานพูดขนาดนี้แล้ว มุคุโร่ต้องคิดได้แล้วนะ

ต่อต้าน❌️
เข้าร่วม✅️

เกะแกก็รีบเกิน ให้นารุจังมีความสุขนานอีกหน่อยมันจะทำมัยฮะ!! พ่อแม่ยังไม่ว่าไรเลย!!!

จนอิรุมะแทบอยากจะวิ่งหนีออกไปให้ไกลเสียจริง ๆ

แต่โอเปร่าที่เป็นหัวข้อหลักในการนินทากลับยังมีสีหน้าที่เป็นปกติอยู่ อิรุมะจึงอดที่จะถามออกมาอย่างเสียไม่ได้ว่า

"โอเปร่าซังไม่รู้สึกเขินบ้างเหรอครับ?"

"ไม่นะครับท่านอิรุมะ ก็มันคือเรื่องจริงนี่นาที่ผมดูดี แล้วทำไมผมถึงจะต้องเขินด่วยล่ะครับ" (275)