خسته از امتحانا

انقدی که این چند وقت سردرد و معده‌درد کشیدم جونم داره درمیاد

خدایا خودت منو بخوابان

مطمئنم حتی صمیمی‌ترین دوستمم منو کمتر از بقیه دوستاش دوس داره چون به اندازه کافی جالب نیستم و این همیشه منو غصه‌دار میکنه.

توییتر شلوغه چسناله که میکنم حس میکنم بقیه فکر میکنن جنده توجهم یا حوصله‌شون سر میره از چسناله‌هام. باز اینجا خلوته خیالم راحته کسی بهم توجه نمیکنه.

من میخواستم آدم دوس داشتنی‌ و جالبی باشم ولی خب انگار آدم هرچیو بیشتر بخواد همونقدر ازش دور میشه

بین مامان بابام و بزرگترین آرزوهام موندم و این خیلی ناراحت کننده س

عکس این بچه‌هایی که چشماشون ساچمه خورده رو میبینم جیگرم میسوزه.

ولی خب شب امتحانمه و باید تپه‌ی نریده نذارم به هر حال

اه چه کند و بده اینجا