#TBU_Commu
เสียงหัวเราะเบาๆ ดังคลอไปกับรอยยิ้มสดใสที่ปรากฏบนใบหน้า เธอเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยแววตาอ่อนโยน ความรู้สึกขอบคุณแผ่วเบาแต่จริงใจเอ่อล้นออกมาอย่างชัดเจน
ก่อนจะเอียงหน้าถามต่ออย่างขี้เล่น พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักที่หลุดออกมาเบาๆ
“ว่าแต่...วันนี้เราจะทำอะไรกันบ้างเหรอคะ?”
เสียงหัวเราะเบาๆ ดังคลอไปกับรอยยิ้มสดใสที่ปรากฏบนใบหน้า เธอเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยแววตาอ่อนโยน ความรู้สึกขอบคุณแผ่วเบาแต่จริงใจเอ่อล้นออกมาอย่างชัดเจน
ก่อนจะเอียงหน้าถามต่ออย่างขี้เล่น พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักที่หลุดออกมาเบาๆ
“ว่าแต่...วันนี้เราจะทำอะไรกันบ้างเหรอคะ?”
จากนั้นเธอก็หันไปมองฝูงชนรอบข้างที่เริ่มเหลียวมองมาทางพวกเธอ ก่อนจะพูดแซวอย่างติดตลก
“ถ้าจะมีใครทำให้คนแถวนั้นลืมหายใจ หนูว่าไม่ใช่หนูแน่ๆค่ะ ต้องเป็นพี่ศีลต่างหาก คนอะไรไม่รู้ สวยอยู่แล้วก็ยังจะสวยขึ้นได้อีก”
เธอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาทึ่งในความงามนั้น ก่อนจะคลี่ยิ้มแล้วพูดอย่างจริงใจ
จากนั้นเธอก็หันไปมองฝูงชนรอบข้างที่เริ่มเหลียวมองมาทางพวกเธอ ก่อนจะพูดแซวอย่างติดตลก
“ถ้าจะมีใครทำให้คนแถวนั้นลืมหายใจ หนูว่าไม่ใช่หนูแน่ๆค่ะ ต้องเป็นพี่ศีลต่างหาก คนอะไรไม่รู้ สวยอยู่แล้วก็ยังจะสวยขึ้นได้อีก”
เธอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาทึ่งในความงามนั้น ก่อนจะคลี่ยิ้มแล้วพูดอย่างจริงใจ
สายตาเธอกวาดมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เครื่องประดับ ชุด ผม ทุกอย่างดูลงตัวและสง่างามไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด
“เอ่อ...คงจะเชื่อแล้วล่ะมั้งคะ”
เธอหัวเราะแผ่วเบา ก่อนจะพูดต่ออย่างถ่อมตัว
สายตาเธอกวาดมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เครื่องประดับ ชุด ผม ทุกอย่างดูลงตัวและสง่างามไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด
“เอ่อ...คงจะเชื่อแล้วล่ะมั้งคะ”
เธอหัวเราะแผ่วเบา ก่อนจะพูดต่ออย่างถ่อมตัว
“นั่นสินะคะ~ ใช่รึเปล่าน้า~”
เธอหัวเราะเบาๆ อย่างหยอกล้อ ก่อนจะถามกลับด้วยน้ำเสียงเจือความขี้เล่น
“แล้วพี่ศีลล่ะคะ คิดว่ายังไง หื้ม?”
น้ำเสียงเธอในตอนนี้ดูสดใสและมีชีวิตชีวา ราวกับกำลังหยอกแหย่ให้คนตรงหน้าเขินเล่น
“นั่นสินะคะ~ ใช่รึเปล่าน้า~”
เธอหัวเราะเบาๆ อย่างหยอกล้อ ก่อนจะถามกลับด้วยน้ำเสียงเจือความขี้เล่น
“แล้วพี่ศีลล่ะคะ คิดว่ายังไง หื้ม?”
น้ำเสียงเธอในตอนนี้ดูสดใสและมีชีวิตชีวา ราวกับกำลังหยอกแหย่ให้คนตรงหน้าเขินเล่น
เธอล้วงกระเป๋าหยิบกระจกพับขึ้นมาส่องดูใบหน้าตัวเองอีกครั้ง ราวกับต้องการคำ
ยืนยันในนาทีสุดท้าย
📱: พี่ศีล หนูรออยู่หน้างานนะคะ
เธอพิมพ์ข้อความก่อนจะกดส่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว ท่ามกลางผู้คนที่เริ่มทยอยเข้ามาในงานอย่างต่อเนื่อง
เธอล้วงกระเป๋าหยิบกระจกพับขึ้นมาส่องดูใบหน้าตัวเองอีกครั้ง ราวกับต้องการคำ
ยืนยันในนาทีสุดท้าย
📱: พี่ศีล หนูรออยู่หน้างานนะคะ
เธอพิมพ์ข้อความก่อนจะกดส่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว ท่ามกลางผู้คนที่เริ่มทยอยเข้ามาในงานอย่างต่อเนื่อง