Ik zet al mijn geld op @stefketels.vrk.social.

Seizoen 3 en het einde ervan waren best te pruimen.

In het Duitsland van de jaren 1920 was dit realistisch.

Highlights zijn de steile zuidflank van de Russlberg -voor ervaren skiërs- en de adembenemende zetellift naar de top van de Weingartberg.
Vanop het observatiedek van de Flea Mountain Tower kan je bij goed weer de Matterhorn en de Mont Blanc zien liggen.

Als geboren Limburger kan ik niet anders:

Alweer een dag geen tieners te lijf gegaan met pepperspray na het stokpaardrijden.

Puh. De beau monde trekt naar het vlakbij gelegen en sneeuwzekere Winghe-Saint-Georges 85.

Ach, een beetje onschuldige HUMOr. Ik heb De Lijn van het toelatbare niet overschreden, denk ik?
Even grinniken, a Quick laugh.

Theo “een bredere kijk op de wereld”.
Jezus, Maria, Jozef… satire is echt dood.

Dit.

Blackadder: How are you feeling, Darling?

Darling: Erm, not all that good, Blackadder — rather hoped I’d get through the whole show; go back to work at Pratt & Sons; keep wicket for the Croydon gentlemen; marry Doris… Made a note in my diary on my way here. Simply says, “Bugger.”

Schitterende film, maar de ellende die maar blijft komen op het einde is er toch wat over en haalt daardoor een deel van de impact van de film weg.

Ik heb hier gewoond en heb goeie vrienden hier.
Onze generatie (die pas 2 generaties na de oorlog geboren is) gaat hier nog altijd gebukt onder een impliciet schuldgevoel, onder de oppervlakte, dat ze helemaal niet verdienen.
De vele oorlogsfilms houden dat beeld van toen nog altijd in leven.

(Na 36 jaar hou ik het nog altijd niet droog bij de laatste aflevering.)

Het is niet origineel als tip, maar ‘Blackadder Goes Forth’ is vol van de menselijkste, meest cynische, spitsvondige en hartverscheurendste humor en kritiek op the Great War.

Forza Ruby!