( เนโรจัง หนูอ่านผิดเป็น เจ้าน่าจะเหมาะกับกาแฟร้อนๆ )

@ameharakengo-mkg.bsky.social
@nekoyashikimio.bsky.social

คงต้องยอมเรื่องตรงหน้าไปก่อน เพราะมิโอะหรอกนะ

ใบหน้าหันควับไปด้านตรงข้ามกับ เคนโก พร้อมกับพูดต้อนรับคุณหนูและคุณชาย

ด้วยน่ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรเท่าไร

" อืม...ยินดีต้อนรับ...ชิ* ..."

ว่าเสร็จก็เดินไปยื่นทาบหลัง เทรนเนอร์ราวกับจะโชวพลังไรสักอย่างต่อหน้า แขกทั้งหลาย

" เข้ามาสิ "

แรงสับที่ข้างหลัง ดึงความสนใจและความหงุดหงิดไปในทิศเดียวกัน จนต้องหันหลังมาคุยกับเจ้าหัวแดง ลู่4ปลอมนี่!

" ห๋า ? "

เฟนริลแยกเขี้ยว ข่มขวัญไปครู่หนึ่งก่อนจะทวนคำพูดของอีกฝ่ายในใจ

" หึ ....ตัวเราไม่กินกลิ๊นในเวลางานหรอกนะ เคนโก "

เธอยกแขนหันมากอดอกยิ้มเยาะบางๆราวกับ ตนชนะในการโต้วาทีนี่ เหมือนกับจะบอกเคนโกว่า ' แค่นี่ก็คิดมิได้หรือ ? '

" ยิน..ดี..ต้อนรับ "

สาวม้าสูงใหย่ ยื่นเกาะอกอย่างไม่พอใจและหงุดหงิดไรสักอย่างไม่ทราบได้ เธอมองมาที่คุณอย่างไม่พอใจจนออกนอกหน้า

" ข้างในมีขนม...เป็นไปได้....ไม่...ไม่ต้องกินไร......และกลับไปเลยก็ได้นะ "

" ....ห้ามแตะต้องกลิ้น...อันนั้นเหยื่อของเรา "

แค่ก

แค่ก

แค่ก

" รุ่นพี่.....แก ลอบโจมตีหรอ ! "

อุ่น ละมุน และมีความขมติดปลายจมูก กลิ่นอันเป็นอันเป็นปัจเจกหนึ่งคล้ายกับคนที่มาส่งมอบให้

แต่กระนั้น ความหวานนำมาเป็นอย่างแรก เธอยื่นมือไปรับมาอย่างเบาๆ

" .....เนโร...ไม่สิ รุ่นพี่เนโร "

ทั้งความไมตรีต่อศัตรู และการเตรียมใจที่จะรับการต่อสู้ตลอดเวลา

" ได้เลยรุ่นพี่- !!! "

แววตาเบิดกว้างพร้อมๆกับเวลาที่ น้ำกลิ่นแรงนั้นไหลดข้าปาก แม้ความหวานจะกลบไปบ้าง แต่ขมก็คือขม+

หากคนอื่นมาแลมองพวกเธอทั้งสองและคำพูด หากไม่ได้ฟังตั้งแต่ต้นคงมองได้แค่ภาพของ นักรบ ที่ปรื้มปิติกับไมตรีของอีกฝ่าย ผู้คว้าชัยอย่างโน้มน้อม

แม้ความเป็นจริงจะคือ การท้าแข่งกินด้วยการเข้าใจผิดและอีกคนก็ไม่ยอมให้โดนเข้าใจผิดเท่านั้นเอง

( 555555555 )

เมื่อแรงกระแทกดันเศษอาหารให้ออกมาจากลำคอเรียบร้อย พร้อมกับเสียงหายใจเฮือกใหญ่ของเฟนริล

" แฮ่ก แฮ่ก ....จ จ เจ้าช่วยเราไว้หรอ ? "

แววตาพร่ามัว ภาพของเจ้าม้าดำไม่สิ เนโร
ฉายเข้ามาในม่านตาที่พร้อมจะปิดสนิจ ทุกเมื่อ

ปฎิบัติกับเราที่เป็นนักล่าแบบนี่ เนโร-

เจ้าก็เป็นนักล่าสินะ

" เราแพ้เจ้าแล้วละ "

สิ้นคำปราชัยเฟนริลก็ ชันตัวขึ้นมาประกาศคำยอมแพ้อย่างองค์องอาจ

+

เธอไม่ยอมแพ้
ไม่เคยยอม

แต่แล้ว—

“อึก—!”

จังหวะที่รีบกลืนมากเกินไป เนื้อชิ้นใหญ่เกินกว่าจะผ่านคอได้ง่าย
เฟนริลชะงัก ตาเบิกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าที่ปกติซีดเข้มเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ

ช้อนเริ่มสั้นๆ

" ไม่ ไม่ ....ไม่มีทาง "

ตึก

เสียงช้อนตกลงบนโต๊ะ

ชะตาชีวิตไม่อาจหยั่งรู้ วันพรุ่งไม่อาจมาถึง

ตายอย่างสงบนอนหลบนิ่งบนโต๊ะ

" ปีสองหรอ รุ่นพี่ที่ไม่เลวเลยสินะ "

ความหยิ่งผยองไม่ลดละลงแต่น้อย เฟนริลไม่สนใจคำท้าทาย

" ออมมือ ? ของแบบนั้นไม่จำเป็นต่อนักล่าหรอกนะ "

เสียง กร๊อบ กร๊วบ ซู้ด—ซู้ด
ดังระรัวจนโต๊ะข้าง ๆ รีบขยับตัวหนีแทบไม่ทัน

เฟนริลก้มหน้า ซัดเนื้อย่างชิ้นใหญ่เข้าไปทีละคำ
กรามแข็งขึ้นเป็นสัน
แววตาจริงจังราวกับกำลังฝึกซ้อมรบ
หางกระดิกอย่างดุ หวดพื้นเป็นจังหวะ ตึง—ตึง—ตึง

( + )

" หึ...เข้ามาเลย "

หึ เจ้านี่ไม่เลว แววตาอำพันไล่มองตามการกระทำของคนตรงหน้า เจ้าตัวหักนิ้วกร๊อบๆแกร๊บๆ ราวกับเตรียมตัวเข้าสนามรบ

เธอทิ้งตัวลงนั้นงลงที่นั้งข้างๆ มีเพียงกองอาหารที่วางคันพวกเธอทั้งสอง

" เรา เฟนริล ปี 1 "

เธอเอ่ยทักแนะนำตัวกับม้าผมดำข้างๆ เธอคนนี่ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่แท้ น้อยคนนักที่จะ ส่งสายตาแบบนั้นออกมาได้

ใช่เพราะเราเชื่อแบบนั้นไงละ(ตัดสินไงดี)

" ...... "

เจ้าตัวก็ไม่แววทำหน้า แบบ *พูดไรของเธอนะ* ตอบกลับ

" ไม่....แววตาของเจ้ามันฟ้องออกมาหมดแล้วละ "

ม้าใหญ่ยังคงมีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่ น้ำเสียงและท่าทางมั้นใจในสิ่งที่ตนพึ่งเอ่ยมากๆ

" หือ ? หรือว่ายอมแพ้หรอ ? "

หากสิ่งนี่มันคือเจ้าสิ่งนั้นในรายการทีวีที่เคยดู ที่เขาเรียกว่า 'บ่ายเบี่ยง' รึเปล่านะ

ใจเนื้อแท้แค่มองตาก็รู้แล้ว !! พอเห็นเราก็ไม่อยากสู้แล้วสินะ

( ซอลมะเขือเทศ )

" หึ "

เมื่อได้ยินคำเอ่ย ต่อปริมาณอาหารก็ไม่แววที่จะไม่ยกยิ้มขึ้นมา พร้อมกับหันมามองม้าดำข้างๆ อย่างดุดัน

นิ้วโป้งยกขึ้นมาปาดของเหลวสีแดงสดที่มุมปาก จนคล้ายกับตังละครหนังสยองขวัญเลยไรแบบนั้น

ร่างกายชันตัวขึ้นจากโต๊ะเดินไป ยืนเบื้องหน้าเธอคนนั้น ท่าทาง การกระทำล้วนไม่เป็นมิตา

และริมฝีปากแดงสดก็เอ่ยขึ้นมาตอบคำถามนั้น--

" เธอท้าเราแจ่งกินไม่ใช่หรอ ? "
เอียงคอทำหน้ามึน
+

แววตาดุร้ายที่ลอดผ่านกองอาหาร ฟรุบลงมองตามมือที่ผายไป ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั้งพร้อมกับเสียงของถาดอาหาร ดัง *ตึก*

แต่ดูเหมือนเสียงและตำแหน่งที่เธอนั้ง กลับไม่ใช่ด้านตรงข้ามแต่อย่างใด แต่เป็นข้างๆ ของสาวม้าผมดำที่ผายมือ

" ......ไม่แบ่งหรอกนะ "

และไม่ทันไร ร่างม้าใหญ่ก็พูดจาท้าทายในแบบของเธอออกมา หากพูดถึงการแข่งละก็ การอยุ่ข้างๆในสนามคงเป็นเรื่องที่ปกติแล้วละนะใช่ไหม

เสียงเดินของร่างใหญ่ก้าวเข้ามาในมุมสายตาของใครสักคน เธอเดินมาด้วยเหล่าอาหารที่กองสูงจนบังเกือบครึ่งใบหน้า

กลิ่นเนื้อ กลิ่นมันอบ กลิ่นขนมปังปิ้ง—อื้ออึงตามแรงแกว่งของถาดนั้น

แววตาของเฟนริลโผล่พ้นขอบจานขึ้นมาเล็กน้อย คมกริบ อำพันสุกสว่าง และที่สำคัญ—
ไม่เป็นมิตรอย่างรุนแรง

ราวกับกำลังท้าทายว่า
ใครกันแน่ที่ “ไม่เป็นมิตร” กว่ากัน

" ....... "

สามารถสุ่มชินดันได้ที่นี่ : th.shindanmaker.com/1252636
ติดแท็ก/ขึ้นหัว [ #ของหวานจากสภานักเรียน_MKG ] เพื่อให้ตามอ่านง่าย