7

“ และนั่น ก็คือเรื่องทั้งหมด ” ชายผมบลอนด์สั้นพูดปิดท้ายแล้วจึงหันไปมองคนข้างกายที่นั่งอ้าปากหว๋อ
” แก ? กับไอเซน ? “ ฮิโยริยกมือขึ้นปิดปากอย่างไม่เชื่อ เป็นการกระทำที่น่าขันซะจนชินจิระเบิดหัวเราะออกมา
” ล้อเล่นหรอกน่ายัยบื้อ ! “
” ห๊าา ไอ้หัวโล้นนี่แก !?!? “ จบด้วยการวิ่งไล่กันเหมือนอย่างเคย

ล้อเล่นซะที่ไหนกันล่ะ .

Fin.

6

“ ไอเซน.. ทำไมแก ”
” ท่านไม่เคยคิดจะหุบปากเลยสินะ ? “

เจ็บใจจนพูดอะไรไม่ออก ทำไมกัน ทำไม ?
ไอเซนพูดทุกอย่างที่อยู่ในแผน รวมถึงเรื่องที่หลอกใช้ฮิราโกะมานานแสนนาน เขาดูรู้ทุกอย่าง แต่ไอเซนกลับไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงความรู้สึกของฮิราโกะ ทั้งๆที่รู้ทุกอย่างแต่ทำไมเรื่องนี้เจ้า. .

5
กระทั่งความรู้สึกทั้งหมดมันมากเกินกว่าที่ฮิราโกะจะควบคุมได้.

” โซสึเกะ ข้ารักเจ้า “ เอ่ยออกไปขณะคนถูกพูดถึงหลับลึกโดยให้แน่ใจว่าจะไม่ได้ยินแน่นอน

อย่างไรเขาก็เป็นไทโช และไอเซนก็เป็นฟุคุไทโชซ้ำยังเป็นผู้ชายอีก ถ้าให้คบรักกันคงไม่เหมาะสม

ข้าอยากพูดให้เจ้าได้ยินในสักวัน ข้าตัดสินใจไว้แบบนั้นแต่เจ้ากลับ. .

4

” ทำไมท่านถึงไม่ชอบห่มผ้ากัน “ คนใส่แว่นบ่นอุบอิบ ค่อยวางผ้าห่มหนาลงบนตัวไทโชของตัวเองเบามือ แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าตัวยังไม่หลับเสียด้วยซ้ำ

ทุกการกระทำมันน่าสับสนไปหมด เขาพยายามตั้งกำแพงนี้ไว้มาตลอดแต่กลับรู้สึกเหมือนมันกำลังถูกพังลงเรื่อยๆ

3

“ โซสึเกะ ข้าเหงา ”
“ ข้ากำลังทำงาน. งานที่ท่านเพิ่งโยนมาให้ ”
คำพูดเดิมๆแต่กลับมีความหมายและทำให้ชินจิหลุดหัวเราะเบาๆได้เมื่อคนพูดคือไอเซน
“ ก็ข้าไม่อยากทำนี่ ”

2

คนภายนอกอาจจะเห็นว่าไทโชและฟุคุไทโชไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอไม่ว่าที่ไหนก็ตาม แต่หารู้ไม่ว่าฮิราโกะ‘พยายาม’ตั้งกำแพงสูงเท่าตึกระฟ้าระหว่างเขาและไอเซนอยู่ตลอดด้วยความไม่ไว้ใจ

ถึงกระนั้นแต่ก็ปฏิเสธความใกล้ชิดไม่ได้. . .

1

วันที่หัวหน้าหน่วยห้าต้องเลือกฟุคุไทโชเป็นของตัวเอง คนนึงที่เตะตาคือเจ้าแว่นหน้าติ๋ม ไม่รู้อะไรดึงดูดเขาเข้าหาเจ้านี่นักแต่รู้อีกทีก็เลือกมาซะแล้ว

“ ไอเซน โซสึเกะ? ”
“ ครับ ฝากตัวด้วยครับ ”
ยิ้มนิ่งๆแบบนั้นมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ เอ๋อรึเปล่าเนี่ย

ถึงจะดูไร้พิษภัยแต่ก็ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลยนะเจ้านี่ . . เก็บไว้ใกล้ตัวน่าจะดีกว่า

9

เมื่อริมฝีปากสัมผัสกันราวเห็นแสงวูบนึงแล้วก็ดับไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีในความรู้สึกคุ้นเคย

” กลับร่างแล้ว. ฉันกลับร่างแล้ว!?!? “ คนผมบลอนด์กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจไม่ต้องอยู่ร่างติ๋มๆนั่นอีก

ถูกต้อง การจูบทำให้พวกเขาสลับร่างอย่างที่ชินจิบอก ถือเป็นเรื่องน่ายินดีที่ทฤษฎีโง่ๆเหมือนถูกคิดมาอย่างสุ่มๆของชินจิเป็นจริง แต่นั่นก็เหมือนข้อพิสูจน์โดยอ้อมๆว่าเมื่อคืนพวกเขาทำบางอย่างกันจริงๆ..

Fin.

8

เถียงกันอยู่นานว่าจะลองดีมั้ย เพราะอย่างไรการจูบกับตัวเองก็เป็นเรื่องแปลกจนรับไม่ได้

แต่พอหมดคำจะเถียงสุดท้ายก็ลองอยู่ดี. .

ชินจิในร่างไอเซนปิดตาแน่นเพราะไม่อยากเห็นหน้าตัวเอง ผิดกับไอเซนที่ทำหน้านิ่งพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

7

ส่วนชินจิ เหอะๆ ยังไงเขาก็ไม่ยอมอยู่ร่างไอ้ติ๋มนี่จนตายแน่ พยายามลองทุกวิธีที่จะลองได้ นอนไปหลายตื่นเพราะพยายามคิดว่ามันเป็นความฝันแต่ก็ไม่เป็นผล กระทั่งคิดอะไรพิเรนทร์ๆอย่างการจูบจนสลับร่างขึ้นมา

“ ใครจะไปรู้ เมื่อคืนเจ้าอาจจะจูบข้าก็ได้ ! ”
“ ท่านคิดเยอะจนเริ่มเพี้ยนแล้วไทโช.. ”
ฟุคุไทโชยกมือขึ้นนวดขมับ

ทำไงได้ ก็เขาเคยเห็นจากหนังสือของพวกมนุษย์นี่!?

6

พอไล่ถามผู้ร่วมก๊งเมื่อคืนทุกคนจนครบได้ความมาว่าทั้งคู่พากันกลับไปก่อนเลยไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรมากนัก ทีนี้ลำบากนั่งคิดว่าหลังจากกลับไปพวกเขาไปทำอะไรกันบ้าง ไอเซนเริ่มปลงและจนปัญญาเลยเสนอให้รอดูจนถึงวันพรุ่งนี้ว่าจะกลับร่างมั้ย

5

ทุกคนต่างคิดว่าทั้งคู่คงพนันหรือแกล้งอะไรกันไม่มีผิด ถึงจะดูผิดธรรมชาติราวกับพรุ่งนี้จะมีฝนตกเป็นแมว แต่ก็ไม่มีใครอยากสอดเข้าไปถาม สรุปเลยไม่มีใครทักท้วงอะไร

4

คนในทุกหน่วยงงเป็นไก่ตาแตกกับท่าทางที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนของทั้งฮิราโกะไทโชและโซสึเกะฟุคุไทโช อย่างแรก ฮิราโกะหน้าตาสติดีกว่าปกติทั้งยังยิ้มเย็นๆให้ทุกคนที่เดินผ่านทำเอาลูกหน่วยช็อกอย่างกับเห็นผี อย่างที่สอง โซสึเกะเดินหลังค่อมแถมขี้โวยวาย???? ราวกับทั้งคู่สลับลักษณะนิสัยกันอย่างไรอย่างนั้น

3

ถึงได้เอะใจว่าเขาสองคนอาจจะไปทำอะไรพิเรนทร์ๆกันขณะเมารึเปล่า ตามปกติไอเซนไม่ใช่คนที่จะดื่มเหล้าจนเมาแต่เมื่อคืนเขากลับจำอะไรไม่ได้เลย ชินจิก็เช่นกัน เลยตกลงกันที่จะไปหาข้อมูลจากคนที่ร่วมก๊งเหล้าเมื่อคืน

2

สรุปได้ว่าทั้งคู่สลับร่างกันด้วยเหตุบางอย่าง ชินจิ(ในร่างไอเซน)สติแตก เขาไม่รู้ว่าต้องอยู่ในร่างนี้อีกนานแค่ไหนและต้องทำยังไงต่อ
ส่วนไอเซน(ในร่างชินจิ)ก็ตกใจไม่แพ้กัน เจ้าตัวนั่งคิดจนแทบเข้าฌานว่าทำไมสถานการณ์ถึงเป็นแบบนี้ จนคิดไปถึงที่นัดกินเหล้ากับไทโชคนอื่นๆเมื่อคืน มีเคียวราคุไทโช อุคิทาเกะไทโช อุราฮาระไทโชแล้วก็ฟุคุไทโชคนอื่นๆ

1

ประตูบานเลื่อนถูกกระแทกออกเต็มแรงด้วยความเร่งรีบ “ โซสึเกะ!! “ ตะโกนเรียกแล้วพุ่งไปเขย่าไหล่ร่างผอมบาง

ฮิราโกะที่ยังนอนอุดอู้อยู่บนเตียงลืมตาตื่นขึ้นสะลึมสะลือ มือปัดผมบลอนด์ยาวของตัวเองออกจากหน้า

ผม บลอนด์ ยาว ?

สังเกตุแค่นั้นก็รีบดีดตัวขึ้นนั่งจนหัวไปโขกกับคางไอเซนเข้าให้

6

“ แต่..แกต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอีก ”
คลี่ยิ้มที่เป็นเหมือนสัญลักษณ์ประจำตัวออกเบาๆ เสียงทุ้มต่ำฟังสบายเอ่ย
” สัญญาครับ “

Fin.

5

“ ทำไมจู่ๆแก. ” ทำเอาชินจิพูดไม่ออก
“ รู้ว่าเธอโกรธ แต่ผมขอโทษ “
“ มันจบไปนานแล้วโซสึเกะ ”
“ อืม นั่นสินะ
ขอโทษที่เอาแต่พูดเรื่องเก่าๆ โชคดีนะ
ฮิราโกะ ”
พูดจบก็ตั้งท่าจะลุกเดินออกไป

อยากรั้งไว้

มือไปไวกว่าสมอง คว้าข้อมือขอไอเซนแล้วกำไว้แน่น เขาไม่อยากแม้แต่จะยอมรับแต่เขารักไอ้หน้าติ๋มนี่เหลือเกิน ตอนรู้ความจริงในวันนั้นเหมือนโลกทั้งใบสลายไปต่อหน้าต่อตา

4

” ตอนนั้นก็ดีเหมือนกันนะ “

มันดีมาตลอดจนแกไปมีคนอื่น โซสึเกะ

“ อืม ” ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ก็ยากเหลือเกินที่จะพูดออกไป เอาเถอะ ยังไงซะมันก็จบไปแล้-

” คิดถึงเธอ ”
ห๊ะ

ทั้งโต๊ะตกอยู่ในความเงียบนานสองนาน กาแฟร้อนตอนนี้เริ่มชืดเพราะอากาศหนาว

3

“ เป็นยังไงบ้าง “ ไอเซนเป็นคนเอ่ยถามก่อน
” แกสนใจด้วยรึไง “
” ถามพอเป็นพิธีน่ะ
ยังโกรธอยู่หรอ “
แหงสิวะ ใครโดนแบบนั้นแล้วจะไม่โกรธฝังใจบ้าง
” ก็เปล่า “ ปากกับสมองไปคนละทิศละทาง สายตาเยือกเย็นที่ถูกผ่านคนผมบลอนด์ทำเอาอีกคนยิ้มแห้ง

2

ไอเซนสั่งเต้าหู้ ชินจิสั่งน้ำเลม่อน ทำให้ถูกสังเกตุนิสัยเดิมๆโดนอีกฝ่ายได้ง่ายดาย
“ แกมาทำอะไรตรงนี้ ”
“ เดินเล่นน่ะ แล้วเธอ ”
“ อืม เหมือนกัน “

1

“ ชินจิ ? ” เอ่ยออกไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อตาใต้กรอบแว่นสบกับผมสีบลอนด์ทองไม่เพี้ยนจากในความทรงจำ

คนถูกเอ่ยชื่อด้วยเสียงคุ้นหูหันขวับ รอยยิ้มยามปกติกลายเป็นปากคว่ำโชว์เขี้ยว
“ แก ??? ” ยืนนิ่งเงียบอยู่แบบนั้นท่ามกลางผู้คนขวักไขว่ที่เดินผ่านไปมาไม่ขาด ก่อนจะจบที่ชักชวนกันไปนั่งร้านอาหารแถวนั้น