En sonra eğildinse de kurşunla eğildin,
Altunlar akarken de züğürt ölmeyi bildin.

Neymiş sana heykel? Ne demekmiş sana türbe?
Arkanda kalan tertemiz ismin yetişir be!

En sevdiğin insan senin en çıplak olandı,
Şanlar, senin ölçünle, palavraydı, yalandı,

İnsanların insanlara verdikleri şanlar!
Göğsünde kalır, kalbine girmezdi nişanlar!

Asla derileşmezdi vezir esvabı sende,
Sen zorla büyüktün ne kadar istemesen de!