حالم بده، میترسم، سختمه، هیچ چیز در وضعیت خوبی نیست، خسته شدم.

دلم میخواد کتاب فروش باشم.

ای کاش یه میوه فروش تو تهران بودم.

انقدر خوابم میاد و انقدر کار دارم که فقط میخوام گریه کنم.

دلم میخواست یه دانش آموز بودم. صبحا میرفتم مدرسه و عصرا کلاس زبان داشتم.

خیلی ناعادلانس که من هنوز توی سختی ام. خدایا لطفا بهم نگاه کن و کارمو راه بنداز.

وقتی میخوابم توی رویاهام اون اتفاقاتی که دوست دارم به حقیقت میپیوندن.
کاش تا ابد بخوابم.

خیلی درد داره که تمام ثانیه های زندگیت رو با حسرت انجام دادن کاری بگذرونی که هرگز به خودت اجازه امتحان کردنش رو ندادی.

من خیلی وقته حتی از مرحله فروپاشی روانی هم گذر کردم.

امشب هم نمیتونم زود بخوابم...

دیگه توانایی خریدن ناز بقیه رو ندارم. کاش اونقدری که ازشون حمایت میکردم، حمایت میشدم.

دوباره برگشتم به اون دورانی که باید هرشب یه زمانی رو اختصاص بدم به گریه کردن.

آدم اشتباه در نهایت تورو مجبور به انجام اعمال اشتباه میکنه.

دارم game theory میخونم و روحم خستس از این حجم تجربه آکادمیک.

واقعا بزرگسالی قسمت سختی از زندگیه. باید بپذیری که تمام اشتباهات زندگیت رو خودت به عهده بگیری.
دیگه آغوش گرم پدر مادر مشکلاتت رو حل نمیکنه.
و باید جدی جدی بتونی خودت به تنهایی درست رفتار کنی.
سختمه و خراب کردم. بلد نیستم درست کنمش. فقط امیدوارم خدا برام تلافی نکنه.

احساس میکنم این روزا برای زنده موندن دارم از آخرین قطرات جونم استفاده میکنم.