"นั่นสินะ ปีหน้าเหรอ....." พอได้ยินคำถามนั้นก็คิดแปปนึงก่อนจะตอบ

"นั่นสิน้าาา แทนที่จะ [ทำให้] ฉันขอให้กลินท์ [สอน] ฉันดีกว่า" เบลซตอบแบบยิ้มๆ หน่อย

"ถึงกลินท์จะบอกว่าจะทำให้ก็เถอะนะ แต่ว่ามันก็เกรงใจนี่นา ฮะๆ....." เบลซหัวเราะแหะๆ ก่อนจะหันไปชวนกลินท์

"แล้วก็มาลอยด้วยกันดีกว่านะ ไหนๆ ก็ของกลินท์ทั้งทีนี่นา"

"เห..... อย่างงี้นี่เองสินะ" พอได้ยินคำอธิบายก็พยักหน้าเล็กๆ ก่อนจะลงมาอยู่ข้างๆ กลินท์ก่อนจะไปหยิบกระทง

"ถ้าอย่างงั้นล่ะก็ ฉันขอลอยด้วยละกันนะ!"

"แต่ถึงจะบอกว่าให้ฉันลอยก็เถอะนะ..... กลินท์ทำมาอันเดียวเองไม่ใช่เหรอ?" พอได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าสงสัยนิดหน่อย

"ถ้าอย่างงั้นล่ะก็กลินท์ลอยเถอะนะ! ถึงจะน่าเสียดายไปหน่อยแต่ของฉันคงต้องรอปีหน้าล่ะน้า ฮะๆ" อุมะหัวดำหัวเราะเสียดายเล็กๆ

"เห มาลอยในอ่างแบบนี้ก็น่าจะเก็บได้สะดวกจริงๆ นั่นแหละนะ แถวนี้แม่น้ำใกล้ๆ ก็ไม่มีซะด้วย" เบลซพูดหลังจากที่ฟังคำอธิบาย

"แถมลอยแบบนี้ก็เก็บกลับได้ง่ายด้วยสิ งานฝีมือระดับนี้ถ้าลอยไปกับน้ำก็แอบน่าเสียดายน่าดูเลยนะเนี่ย"

(End)

"แล้วก็ขอพรได้ด้วยงั้นเหรอ อืม....." พอมาถึงเรื่องขอพรอุมะหัวดำก็นั่งคิด

"ตอนนี้ฉันมีทั้งคู่แข่งเก่งๆ ให้วิ่งไปด้วยกัน.... ทีมกับเทรนเนอร์ที่เชื่อใจได้... แถมเพื่อนดีๆ อีก"

"ถ้าให้พูดตอนนี้ก็คงไม่ได้ตั้งใจจะขออะไรเพิ่มแล้วล่ะนะ..... ถ้าอย่างงั้นละก็เอาเป็น [ขอให้ฉันยังสนุกได้แบบนี้ต่อไป!] ละกัน!" เบลซพูดอย่างกระตือรือล้น

(2)

"[กระทง] สินะ? ดูน่าสนใจดีนี่นา" อุมะที่นั่งบนเตียงยืดตัวไปดูใกล้ๆ

"เห.... กลินท์ทำงานฝีมือได้ด้วยสินะเนี่ย" เบลซพูดขึ้นมาระหว่างสำรวจกระทงพร้อมับชมในฝีมือรูมเมทของเธอ

(1)

"อา.... ก็แบบว่าวันนี้รู้สึกอากาศมันดีเป็นพิเศษล่ะน้าาา เพราะงั้นเลยวิ่งไปตั้งไม่รู้กี่รอบ" เบลซพูดพลางทำหน้าคิดไปด้วย

"ถ้าถามว่าวิ่งไปเท่าไหร่น่ะเหรอ........ จำไม่ได้เหมือนกันล่ะนะ ฮะฮะ" สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้อะไรเพิ่มเท่าไหร่เลยแฮะ

ระหว่างที่กลินท์กำลังง่วนอยู่นั้นก็มีเสียงเปิดประตูขึ้นมา

"กลับมาแล้ว....." เสียงของเพื่อนร่วมห้องของเธอลอดออกมาจากตรงประตูก่อนที่จะตรงไปร่วงปุที่เตียง

"เหนื่อยจังเลย..... สงสังสัยวันนี้จะวิ่งเยอะไปละมั้งเนี่ย อึช---" เบลซพูดพร้อมยืดตัวก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพร้อม

"ว่าแต่.... นั่นมันอะไรเหรอกลินท์?" เบลซถามรูมเมทตัวเองหลังจากเห็นของแปลกๆ ในมือของกลินท์

"ถึงเรื่องจะที่ว่าไม่ให้ฝืนเนี่ยจะรับปากได้ไม่เต็มร้อยก็เถอะนะ แต่ว่าเรื่องไม่ปิดบังน่ะฉันขอรับประกันได้เลย!"

"ฉันน่ะไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้วล่ะนะเทรนเนอร์!" เบลซตอบกลับด้วยความร้อนแรง

"ส่วนเรื่องเป้าหมายเหรอ..... นั่นสินะ.... ไม่ใช่แค่มงกุฎในญี่ปุ่น แต่ว่าเป็นระดับโลกฉันจะขึ้นไปจุดสูงสุดของโลกสาวม้าไงล่ะ!" ว่าแล้วก็ชี้ขึ้นฟ้า

"อย่างน้อยๆ ที่สุดก็ขอมงกุฎต่างประเทศล่ะนะ ฮะๆ......"

"ฮะๆ เพชรอะไรกันเล่าฉันก็แค่สาวม้าจากบ้านนอกธรรมดาเฉยๆ ล่ะน่า" เบลซตอบกลับพลางหัวเราะเล็กๆ ใส่

"แต่ว่าถ้ามั่นใจขนาดนี้แล้วล่ะก็ จะไม่ทำให้ผิดหวังละกันนะ เทรนเนอร์!" พอพูดจบเบลซก็ยื่นมือไปให้มิโอะพร้อมจะจับมืออีกรอบเพื่อตอบรับการเข้าทีมอย่างเป็นทางการจริงๆ

"ความร้อนแรงในตัวฉันเหรอ?" พอได้ยินอย่างนั้นสาวม้าก็ได้แต่ยิ้มให้

"ถ้าความร้อนแรงล่ะก็ฉันไม่แพ้ใครอยู่แล้วล่ะนะ!"

"ส่วนทางนั้นถ้าจะให้เดาล่ะก็.... เทรนเนอร์ของที่นี่สินะ?" เบลซถามกลับบ้าง

"ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็! ชื่อเอกเซล เบลซ สายวิ่งระยะกลางสนามดินน่ะ!" สาวม้าไม่รอช้าแนะนำตัวเองทันที

"แต่ว่า.... ยังไม่ทันพ้นวันแรกดีเลยนะมาสเกาท์ทันที่แบบนี้จะดีเหรอ ฮะๆ...."

พอโดนทักมาอย่างนั้นเบลซก็หันซ้ายหันขวาดูรอบๆ ก่อน

แต่หลังจากที่ดูเหมือนว่ารอบๆ ตัวนอกจากเธอจะไม่มีใครที่น่าจะโดนเรียกแล้วก็ได้แต่ชี้ไปที่ตัวเอง

"เอ๋? เข้าทีม? ฉันน่ะเหรอคะ" เบลซถามกลับไปหาชายที่ยื่นข้อเสนอมา

"อา ทางนี้ก็เหมือนกันนะ" พอพูดจบก็ยื่นมือไปหากลินท์ท่าเตรียมจับมือ

"หลังจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ สวีท กลินท์!" เบลซยิ้มสดใสให้กับสาวม้าที่จะเป็นรูมเมทของเธอในอีก 3 ปีนี้

ดูเหมือนว่าเรื่องราวของพวกเธอกำลังจะเริ่มแล้วล่ะ

"เห... อย่างงั้นเองสินะ" เบลซที่ได้ยินอย่างนั้นก็พูดขึ้นมา

"ถ้าอย่างงั้นล่ะก็ระหว่างนี้เธอก็หาเพื่อนใหม่กลับไปด้วยสิ"

"ถ้าเกิดว่าถึงเวลากลับไปเมื่อไหร่ล่ะก็ถ้าพาเพื่อนใหม่กลับไปด้วย คิดว่าเพื่อนของกลินท์ต้องดีใจมากแน่ๆ เลยล่ะนะ!" พอพูดจบก็หันไปยิ้มให้กลินท์ด้วยความสดใส

"ใช่แล้วล่ะ พวกนี้น่ะคือคู่หูของฉันเอง"

"ที่บ้านของฉันน่ะนะ เป็นร้านขายเล่นพวกนี้แหละ เพราะงั้นรู้ตัวอีกทีก็มีตั้งขนาดนี้แล้วล่ะนะ ฮะๆ" สาวม้าสีดำตอบพลางหัวเราะนิดๆ

"เพราะงั้นแล้วน่ะนะ จะให้ทิ้งเจ้าพวกนี้ไว้ที่บ้านไม่ได้หรอก คู่หูทั้งทีนี่นา!" เบลซหันไปหากลินท์พร้อมกับรอยยิ้ม

"แต่ว่า.... ดูเหมือนจะเอามาเยอะไปจริงๆ นั่นแหละน้า....." เบลซพูดต่อพร้อมเหงื่อตกเกาแก้มแกรกๆ

"ฮะๆ ทางนี้ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ก็แค่กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาคอลเล็กชั่นไปวางไว้ตรงไหนได้บ้างล่ะนะ"

เบลซตอบระหว่างกำลังทำหน้าครุ่นคิดอยู่หน้าลังของตัวเอง

"อันนี้น่าจะได้... ส่วนที่เหลือก็ลงกล่องไว้ใต้เตียงละกัน!"

หลังจากที่อิมเมจแล้วในที่สุดซีกของเบลซก็จัดเสร็จ

ตรงโต๊ะและชั้นวางของมีเล่นอยู่ประมาณนึง หนังสือเกี่ยวกับการวิ่งดินและกล่องขนาดเล็กวางไว้อยู่และโปสเตอร์การ์ตูนของเล่นแขวนไว้

"อืม อันนี้จะเอาไปวางตรงไหนดีน้า..."

ระหว่างที่กลินท์ไปเอาของเบลซเองก็กำลังง่วนอยู่กับกล่องสองกล่องของตัวเองที่เปิดไว้อยู่

ข้างในนั้นคือของเล่นงานอดิเรกจำนวนมากที่หยิบมาจากบ้านด้วยนั่นเอง

"ถึงจะพยายามเอามาน้อยๆ แล้วก็เถอะว่าเยอะกว่าคิดอีกนะเนี่ย... เอาเถอะ! ต้องลองซักตั้ง"

ระหว่างเบลซกำลังจัดห้องพอเห็นเพื่อนร่วมห้องกลับมาก็เลยหันไปทัก

"อ๊ะกลินท์เหรอ? ยินดีต้อนรับกลับนะ"

"ยังมีของอีกเหรอ? ถ้าอย่างงั้นล่ะก็ฉันไปด้วยจะดีมั้ย? ถึงจะบอกว่าเก็บไว้เรียบร้อยแล้วก็เถอะ แต่ว่ามีคนช่วยก็น่าจะดีใช่มั้ยล่ะ!"

เบลซเสนอตัวเองช่วยเพื่อนร่วมหอในการขนของทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

"อา จะว่ามีก็มีล่ะนะแต่ว่าไม่ได้เยอะขนาดที่จะต้องช่วยหรอกน้า"

พอพูดเสร็จก็เขยิบๆ ตัวไปนอกห้องก่อนจะไปแบกมาอีกลังที่ขนาดเล็กกว่ากล่องแรกพอสมควร

"เอาล่ะ! ที่นี้ก็หมดแล้ว"

"อา ตามนั้นแหละนะฉันเอกเซล เบลซ! ขอฝากตัวด้วยละกันนะ สวีท กลิ้นท์!"

สาวม้าหัวดำตอบกลับอย่างร่าเริงทั้งๆ ที่มือยังถือลังอยู่

"แต่ว่าก่อนจะมาทำความรู้จักกันเนี่ยเอาของไปเก็บกันก่อนน่าจะดีกว่านะ"

พอว่างั้นเบลซก็เปิดประดูเข้าไปพร้อมกับยกลังของตัวเองไปวางก่อนจะเดินกลับมา

"แล้วสัมภาระของทางนั้นล่ะ จะให้ช่วยยกมั้ย?"

"เอ...... 215... 216.... 217... ห้องนี้นี่เอง!"

ระหว่างนั้นเองก็มีอีกเสียงดังมาจากข้างๆ ของกลินท์

สาวม้าอีกคนที่ถือลังมาพอๆ กัน (รึว่าใหญ่กว่าอีกกันนะ) เดินมาหยุดที่หน้าห้องเดียวกันพอดี