(ก็ไม่ได้เยอะมากนะ นายจำได้หรือเปล่าล่ะว่าชีวิตนี้กินขนมปังไปทั้งหมดกี่แผ่น)

(มานต้องอย่างนี้ย ดีล)

(ถ้าตามหารุ่นพี่ที่พึ่งพาได้อยู่ละก็ มาผิดทางแล้ว ติวให้หน่อย)

ไหงเป็นฉันล่ะนี่

เฝ้าทำไมไม่รู้ ยังไงจุดประสงค์ก็คือแจกฟรีอยู่ดี แต่ก็ยอมเฝ้าให้นะ

"รีบเข้าเล่า ฉันยังไม่อยากโดนเข้าใจว่าเป็นผู้ร้ายงัดตู้พร้อมหลักฐานกองพะเนิน"

กอดอกคิดไปเรื่อยเปื่อย กระป๋องเรียงน่าสงสัยขนาดนี้จะมีคนหยิบไปดื่มกันจริงดิ อืม ไม่รู้แล้ว

เพราะชินกับความย้อนแย้งในตัวอีกฝ่ายแล้วจึงไม่นึกแคลงใจ

"กำลังกลับพอดี จนมาเจอเธอนั่งคนเดียวนี่แหละ"

เหลือบมองเฟรมผ้าใบว่างเปล่า ส่งสายตาสงสัยอย่างไม่ปิดบัง

"นั่นคือ จะเริ่มวาด?"
ดูนาฬิกาข้อมือ น่าจะกลับช้านะแบบนั้น

ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั่งอย่างนี้มานานแค่ไหน เปลี่ยนคำกริยาเป็น จะเลิกวาด แล้วหรือยัง

(/ยืนแอ้ค ภัยความมั่นสนองในสาม สอง)