เขาพูดในขณะที่มองไปที่หินคริสตัลสีฟ้าหม่นประกายด้วยแสงไฟจากภายในบูธ, มันทั้งระยิบระยับสวยงามและดูคล้ายกับสีของท้องทะเลที่ผสานกับอย่างสมบูรณ์แบบ

จากนั้นดวงตาของเขาก็มองตรงมาที่หญิงสาวเบื้องหน้า, เอสม่อนต์เห็นภาพเธอทับซ้อนในอดีต...ความสัมพันธ์ที่ระหว่างสองที่สวยงามจังคงตราตรึงใจเขาไม่จางหาย

“ ...เหมาะกับพี่มากเลยครับ ”

“ จะเชื่อผมจริงๆเหรอครับ “

เขาถามด้วยเสียงหัวเราะทบท้ายด้วยท่าทีขี้เล่น รอยยิ้มชื่นมื่นเผยแผ่วเบาขณะที่ค่อยๆใช้สายตาพิจัยไปกับหินหลากสีเบื้องตรงหน้าและเหล่าก้อนอเมทิสต์งดงามทั้งหลายอย่างตั้งใจ

เมื่อพบหินสีงามที่หมายปอง, มือหนาที่กอดกุมกันไว้กับหญิงสาวก็ผละออกยื่นเข้าไปถือถาดหินสวยยกขึ้นมาให้อีกคนดู

“ อันนี้- เหมือนสีตาพี่ตอนโดนแดดเลย ฟ้าหม่น...ตอนโดนแสงแดด สวยมาก ”

(+)

“ ให้จริงๆครับ...สำหรับพี่คนเดียว ”

เขาพึมพำตอบคนพี่ด้วยรอยยิ้มนุ่มนวล แต่กลับรู้สึกผิดในใจที่ยังคงยึดติดกับอีกคนไม่ห่างไปไหน...เอสม่อนต์เบะปากเม้มมันเบาๆก่อนจะจับมือของคนพี่ไว้ในมือแล้วเดินไปที่บูธเครื่องหอมที่ตั้งไม่ไกล

เจ้าตัวมองรอบๆบูธอย่างสนใจ

“ มีหินคริสตัลด้วย...น่ารักจัง พี่อยากได้ไปตกแต่งห้องคู่กับเทียนไหมครับ? ”

เขาหันมองหญิงสาวพร้อมกับยิ้มร่าถามความสนใจ

“ มีครับ! ผมเห็นรีวิวอันหนึ่งเขียนว่าถ้าบอกกับพนักงานว่าอยากได้สตอเบอรี่ล้วน เขาจะมีเซ็ทสตอเบอรี่ตะกร้าเล็กให้ด้วยนะครับ~ ราคาน่าจะประมาณ 8-9 ปอนด์ได้ ”

“ พี่ชอบเค้กไหมครับ? ” เอสม่อนต์หันถามพร้อมกับก้าวเท้าเดินตามโถงเดินข้างๆอีกฝ่าย ท่าทีดูตื่นเต้นและค่อนข้างพอใจไม่น้อยที่ได้อีกคนออกไปเที่ยววันนี้ด้วย

“แค่….”

น้ำเสียงเธอฟังดูลังเล ก่อนจะกลับมามั่นคงอีกครั้ง

“แค่ทำมันตอนที่คิดว่าตัวเองพร้อมก็พอ”

คอราเลียไม่ได้ตรงดิ่งลงน้ำเพื่องมเขาขึ้นมา เธอโยนเสื้อชูชีพลงไป และมันเป็นตัวเลือกของไฮยาซินธ์เองที่จะรับมันไว้หรือจมดิ่งเพียงลำพัง

พอเห็นว่าคนพี่เริ่มจัดแจงชุดเครื่องอย่างเรียบร้อยแล้ว, เอสม่อนต์ก็ฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับรีบขยับตัวลุกจากพื้นขึ้นยื่นเต็มความสูง

“ ก็ไกลจากโรงเรียนประมาณ10นาทีกว่าๆครับ...ผมเห็นในเน็ตว่ามีขนมอร่อยด้วยนะ~ พี่กินขนมรึเปล่า🌟 ”

เอสม่อนต์เอียงตัวมองคนพี่, ตาใสปิ๊งเร่งร่าเมื่อได้เห็นอย่างชัดเจนว่าคนพี่เองไม่ปฎิเสธหากจะไปกับตน...

อยากซื้อเทียนผมให้พี่สักอัน, จะรังเกียจที่จะรับไว้ไหมครับ? ”

คนน้องเอ่ยถามแม้กลับทำหน้ามุ่ยเบะปากอยู่ไม่ห่างยามไถ่ถาม, แก้มมัวระรื่นขึ้นสีเข้มจนสังเกตแก่ตาเปล่ายังได้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน...แม้แอบสายตามองหญิงสาวลงคล้ายรอคำตอบ

เท้าของเขาก็หยุดลงพร้อมกับก้มใบหน้าคมมองตาคนเคียงข้างอย่างซื้อตรง...

หัวใจของเขารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นไม่ห่าง, รู้สึกถึงความหวั่นไหวภายในที่ไม่เคยลืมแม้จะเนินนานมาแล้ว...เอสม่อนต์ทอดแววตาอ่อนน้อมมองที่หญิงสาวอย่างหลงไหล ทั้งๆที่มันไม่ควรเลย...

” ครับ...ผมดีใจจังที่พี่ยังชมคริปของผม ”

เขากอดกุมมือบางไว่าอย่างรักใคร่, แอบแบะปากเล็กน้อยเมื่อสายตาผลถ้ามองตรงหน้าราวกับน้อยใจเหลือเกินกับสิ่งที่อยู่ภายในใจของตน

“ พี่ครับ, ผม...

(+)

(อันดับแรก...หาสาวแล้วจีบ)

ได้ยินคำตอบของหญิงสาวก็ยังคงทำให้เขาได้ยกยิ้มตามอย่างเสมอ...เอสม่อนต์มีความสุขจริงๆที่ยังได้รับรู้ว่าสิ่งที่ตนจดจำในวันวานยังคงเป็นสิ่งที่คนตรงหน้าชื่นชอบ

เขาขยับนิ้วโป้งเกลี่ยหลังมือบางตรงหน้าเบาๆ, ฉายยิ้มเริงร่าขึ้นให้ก่อนจะตอบคำถามหญิงสาวด้วยท่าทีมีความสุข

“ ครับ! ยังถ่ายอยู่~ ยอดฟอลขึ้นทุกเดือนเลยครับ...แล้วก็ปีก่อนผมถ่าย Vlog ตอนไปแข่งเซิร์ฟบอร์ดที่อเมริกา คนดูเยอะมากเลย~ ”

เอสม่อนต์ทำหน้ายู่ขมวดคิ้วครุ่มคิดพรางยกมือเตะที่คางราวกับกำลังคิดว่าควรจะไปไหนเวลาเลิกเรียนเช่นนี้...แต่เขาคงอยากจะแค่ออกไปขี่รถเล่นเฉยๆละมั้งถ้าให้พูด

“ อืออออ...ผมก็ไม่รู้อ่า ผมแค่อยากออกไปข้างนอกกับพี่ ”

เขาผละมือจากคางเบะปากว่าก่อนจะมองตาอีกฝ่าย...ทันใดนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าอยากจะไปที่ๆหนึ่งที่ได้ข่าวจากเน็ต

“ พี่ครับ ผมอยากกินชานม มันมีร้านเปิดใหม่ ผมอยากลอง~ ”

คำอนุญาตของหญิงสาวพารอยยิ้มของเขาฉายกว้างขึ้นอย่างดีใจ มือหนาเอื้อมกุมไว้อย่างแผ่วเบาก่อนที่ต่อมาเขาจะเดินเคียงข้างคนตรงหน้าไปสู่สีสันในงาน

“ วันนี้ครึกครื้นมากเลยนะครับ บูธมาเปิดเยอะเลย~ ”

เอสม่อนต์ยิ้มกว้างพาคนพี่เดินตรง, เขาหันใบหน้าลงมามองหญิงสาวสักครู่ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ พี่ยังชอบเทียนหอมอยู่ไหมครับ? ”

เจ้าของฝีเท้าหนักชะงักหันมองต้นเสียงอย่างทันใด, เขากระพริบตาสองสีของตนมองสักครู่ก่อนจะเดินมานั่งย่องลงมองคนที่นอนพร้อมเอ่ยขึ้นว่า

“ ขอโทษนะครับพี่ที่ทำให้ตื่น, มาแอบหลับตรงนี้เองเหรอครับ...ผมกะว่าจะชวนไปข้างนอกน่ะ ”

เอสม่อนต์พูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งขัดสมาธิที่พื้นบังแสงให้อีกฝ่าย, เขายกแขนกอดอกมองอีกคนยิ้มกว้างด้วยนิสัยขี้อารมณ์ดีของตนเอง

ตอนอีกคนมองที่นาฬิการาวกับเอสม่อนต์เผลอคุมสีหน้าที่เศร้าสร้อยขึ้นมาเสียได้, พอทันใดที่หญิงสาวตอบรับขึ้นสบตามอง...เขาก็ปรับสีหน้ายิ้มกว้างใส่อย่างชื่นบาน

“ งั้นวันนี้พี่อยู่กับผมนะครับ! ”

เขาพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมืออกไปคล้ายจะขอกุมมือร่วมแต่กลับชะงักไปแล้วดึงมือคืนด้วยท่าทีสบสน

“ โอ้...ขอโทษครับพี่ มัน...ชินน่ะครับ ”

“ จับ...มือกันได้ไหมครับ? ”

(ผมมูฟเป็นรู้หัวใจ...)

(พี่แม้กสาวเท่ที่สุดในใจผ้ม💓💓)

ได้รับคำชมของหญิงสาวขึ้น เอสม่อนต์ก็ยิ้มกว้างเขะเขินไม่ห่างจนสังเกตุได้, พอช่อดอกไม้สีสวยตรงหน้าถูกมอบให้พร้อมคำพูด...เจ้าตัวก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีลนลานด้วยความดีใจ

“ ชอบสิครับ! ของที่พี่ให้...ยังไงผมก็ชอบ ”

เอสม่อนต์ฉีกยิ้มหวานรับช่อดอกไม้ในมือของหญิงสาวขึ้นมาถืออย่างมีความสุข ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น

“ พวกเราออกไปเดินเล่นด้วยกันดีไหมครับ? สักแปปหนึ่งก็ได้ครับถ้าพี่ไม่ว่าง... ”