Fazla söze gerek yok, mal ortada. Jan van Eyck - Madonna of Chancellor Rolin, c. 1435. Musée du Louvre, Paris

Piero della Francesca'nın bu işin beni kendisine şu yönden çekti, Hz. İsa kırbaçlanıyor ve önde laga luga yapan sıradan figürlerin umurunda değil, o kadar sıradan, o kadar normal ki olanlar. Standart bir Hristiyan tanrısal figürüyle ilgili hayalini böyle bir sahnede kurmakta zorlanırdı.

Jean Cousin the Elder'in bu figürü bana çok itici görünmesine rağmen arkada görünen peyzaja hayran kaldım. Bir resmin orada olma hissini vermesi için hiper-realist olmasına kesinlikle gerek yok. Şu an bu dokuda bir animasyon izlemek istiyorum tabi mümkünse.

Bartholomeus Spranger'in bu işinde teatral hava pek ilgimi çekmese de cilt yüzeyini boyama tarzı ve renk kullanımı kendi resimlerime karşı bakış açımı geliştirdi. Glaukos'un koyu teni bir tanrıdan çok, fırtınalı denizden çıkmış bir deniz süngeri amelesini andırıyor.

Jean-Honoré Fragonard'ın bu işini lifime sürüp banyo yapmak istiyorum! Venüs gaz çıkarsa baloncuklar çıkacakmış gibi bir hava var.

13.yy'da bu temiz eskiz defterini tutan yoldaş Villard de Honnecourt'u saygıyla selamlıyorum. 19 senedir resim yapmama rağmen elimde nitelikli bir eskiz defteri tamamlanmış halde bulunmuyor maalesef.

Honoré Daumier'nin bu işi kesinlikle sahip olmak isteyeceğim ama ulan bunu ben de yaparım 2 senelik sigara parasına yazık diyeceğim tatta. Çok sevdim, emeksiz.

Frans Hals'ın cins cins gülümseyen çalgıcısı lordunun tenasül uzvunu görmemişse de görmüş kadar şirin ve çekingen bir gülümsemeyle Neşet Ertaş coverlarken.

Jan van Goyen'in bu peyzajı bana fantastik bir film sahnesi izlenimi veriyor. Kahramanların üzerinde ilahi bir ışık parıldar ve kudret sahibi olan atıyla gelip günü kurtarır. Ağaçların formu ve gökteki bulutlar, süzülen ışığın aksine kötücül bir atmosfer oluşturmuş.

Rembrandt'ı düşününce aklıma böyle bir işi olabileceği gelmiyordu. Az önce resimleri incelerken dikkatimi çekti, çok mutlu oldum. Hunharca kullandığı yağ ile çok masalsı bir doku yakalamış, tonel değerler bakımından etkileyici olmasının yanı sıra kesinlikle aklıma gelecek ilk Rembrandt eseri değil.

Gustave Courbet'nin bu resmiyle dün akşam karşılaştım. Döneminin çok ötesinde, özellikle ilüstratör'lere büyük ilham kaynağı olduğunu düşünüyorum. Figürlerin lekeler üzerinde çikletten çıkmış gibi boyanmış hali dönemi için çok sıra dışı bir ön arka ilişkisi oluşturmuş.