ทำเพียงมองตามเขา ไม่ได้ก้าวไปหาเพิ่มปล่ยอให้ระยะห่างเพิ่มไปอย่างนั้น

"นั่นสินะคะ..." เสียงแผ่วลอยไปตามสายลมเอื่อยที่พัดเข้าฝั่ง

"ส่วนนั้นอาจจะเป็นเหมือนกับดอกไม้ก็ได้.."

"..ที่ว่า"
"เป็นไปเองตามธรรมชาติ ไม่ได้รู้ตัวว่าตัวเองงดงามและมีค่าต่อใครมากมายขนาดไหน"

"แถมคงจะสงสัยอยู่ตลอดเมื่อมีใครต่อใครเข้ามาชื่นชมว่ามันเป็นเพราะอะไร ตัวเองก็ธรรมดาแท้ๆ.." จับผมทัดหูอีกครั้ง

หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปที่คู่สนทนา เธอส่ายหน้าเล็กน้อย

"..เพราะว่าทั้งอ่อนโยนมากกว่าดอกไม้นั่นล่ะค่ะ ถึงได้จำเขาได้ไม่ลืม"

"ทั้งอ่อนโยนกว่า งดงามกว่า แข็งแรงกว่า..." ดวงตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อย "อันตรายกว่า.. น่าค้นหามากกว่าดอกไม้ไหนๆ"

ก่อนมันจะหลุบลงพร้อมเสียงขำแผ่ว "แล้วก็...หอมกว่าด้วย" อันนี้เหมือนจะพูดเล่น...รึเปล่านะ

หลุดขำชอบใจ เอริพยักหน้า "ค่ะ คือจะว่ายังไงดี..."

"ฉันแปลกกว่าคนอื่นหน่อยก็ตรงที่สนใจต้นไม้มากกว่ามนุษย์ด้วยกันเองนี่ล่ะ ....อย่างนี่..ถึงจะบอกว่าไปเที่ยวสนุก ฉันก็ยังพูดเรื่องดอกไม้" ดูเหมือนคำพูดของอีกคนจะมาจี้เส้นเข้าให้

"..ฉันชอบดอกไม้มาแต่เด็กแล้วล่ะ ชอบมากๆ" เธอยิ้ม ยังคงมองที่คู่สนทนา

"ส่วนคน..ก็มีแค่ไม่กี่คนหรอกค่ะ ที่ฉันจะสนใจมากเท่าพวกดอกไม้หรือต้นไม้"

ขำแผ่ว เสียงเบาจนเหมือนแค่ถอนใจ "จะว่ามีก็มีค่ะ..."

"ฉันเห็นพวกมันบานอยู่บนเขาตอนที่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ครั้งแรก" เล่าเรื่อยไปทั้งอมยิ้ม

"เที่ยวครั้งนั้นเป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลยค่ะ วิวก็สวย อาหารก็อร่อย.."

"พอเห็นซุยเซ็นเมื่อไหร่เลยจะนึกถึงความรู้สึกดีๆในตอนนั้นตลอด"

พยักหน้ากับตัวเองอยู่หน่อย ก่อนจะหันกลับมายิ้มให้คู่สนทนาแล้วพูดตอบ "เพราะแบบนั้นเลยชอบ.."

หลุดขำออกมาจนต้องรับยกมือขึ้นปิดปากจากคำที่อีกคนใช้ ดูท่าจะชอบใจ จนมาถึงคำถามถึงได้เงียบไป...สักพักเลย

"ดอกไม้ที่ชอบเหรอ..."

"จริงๆแล้วฉันชอบหมดเลยค่ะ" ขำนิด "...แต่ให้เลือกคงเป็นซุยเซ็น (แดฟโฟดิล) ล่ะนะ" หงายฝ่ามือขึ้นก้มมองระหว่างตอบไป

“เพราะว่าเป็นดอกไม้ที่มีมุมมองแตกต่างออกไปจากดอกอื่นเลยสนใจสินะคะ..?”

คิดอะไรอยู่หน่อยระหว่างที่หลุบตามองลงต่ำ มันมองอยู่ที่ปลายรองเท้าของอีกฝ่ายนั่นล่ะ

“..เป็นดอกไม้ที่เอาแต่ใจเหมือนกันนะ พอมองมุมนี้แล้ว” หัวเราะเบาแผ่วก่อนกลับมามองคู่สนทนา

“หรือว่าจะมีหนามเพื่อป้องกันหัวใจเวลาถูกปฏิเสธกันนะ?” พูดติดตลก “อะ แต่ร้านฉันเอาหนามออกให้นะคะ” ขายของซะงั้น

อมยิ้มกับทั้งท่าทางและคำพูดของเขา "ใครที่อยากจะเอาใจคุณคงเหนื่อยหน่อยแล้วล่ะ" พูดหยอกไปไม่จริงจัง

"ความน่ารักที่คุณว่ามา ก็เป็นหนึ่งในความหมายของดอกเนโมฟิลาค่ะ.. ที่ว่าหมายถึงความน่ารัก น่าเอ็นดู" พยักหน้าไปพลาง ก่อนเอียงคอมองคล้ายสงสัย

"ทั้งที่เลือกดอกไม้ที่สนใจมาทั้งที ทำไมถึงเลือกกุหลาบที่คุณมองว่าน่ากลัวและกดดันล่ะ?"

เสียงคลื่นซัดเข้าหาดทรายดังแว่วเป็นจังหวะระหว่างคุย

ยืนฟังอีกคนพูดจนจบก่อนระบายยิ้มจาง หลุบตาลงมองผิวน้ำก่อนลอบเหลือบมองไปที่ชายแขนเสื้อของอีกคนแล้วหันกลับไปมองที่เส้นขอบฟ้า

"นั่นสินะ เสียดายที่มันออกสีฟ้ามากไปหน่อย ดูไม่เหมือนแบบนี้" ยังคงรอยยิ้มไว้

"..คุณชอบไหมคะ....ดอกเนโมฟิลา?"
ถามแล้วค่อยผินใบหน้ากลับไปมองคู่สนทนา

หัวเราะชอบใจท่าทางของอีกคนด้วย ก่อนเสียงขำขันจะแผ่วลงคล้ายเก้อเขินพลางยกมือขึ้นลูบท้ายทอย เอียงคอพร้อมอมยิ้มมอง อาจเป็นภาพที่อีกคนเคยเห็น หรืออาจไม่

ก็ยังเหมือนเดิม..

"ฉันก็ด้วย" หันไปมองทางเดียวกัน "ได้พักจากดินจากโคลนมาสูดกลิ่นทรายเปียกบ้างก็ดีเหมือนกัน" ขำเองอีก

"ดูสิ.. ตรงนั้นมีโขดหินอยู่ ถ้าคลื่นกลืนมันไปแล้วกลับมาโดนแสงใหม่ มันจะเป็นประกายสีฟ้า" ชี้ให้เขาดูหินที่ว่า

หัวเราะเบาไปด้วยกับคำที่อีกคนว่า ...ก่อนจะนิ่งคิด เมื่อคนโลภสบโอกาสจึงเอ่ยปากไปแบบไม่เคอะเขิน

"อย่างนั้นช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันสักหน่อยได้ไหม?" เธอว่า "วิวตรงนี้สวยมากเลย ฉันยืนมองอยู่พักใหญ่แล้ว"

"อยากให้อายานามิซังได้เห็นด้วยน่ะค่ะ"

(ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ มาเจอกันได้นะ!)

ประโยคท้ายทำเอาใจกระตุกวูบ รีบละสายตามาจากนิ้วมือของอีกฝ่ายเพื่อมองรอยยิ้มที่คุ้นเคยกลับไป

"......" ทิ้งช่วงเงียบไปไม่กี่วินาที
"..ไม่หรอก" ยังคงถ่อมตัว "ฉันแค่อยากอู้งานน่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยกลั้วขำแผ่วระหว่างจับที่ปลายผ้าสีเหลืองและละมือออก

"มาช่วยดูเด็กๆ แต่ก็จะไม่ช่วยทำอะไรหรอก..ยกเว้นว่าพวกเขาจะมีอันตราย" พูดทีเล่นทีจริง

"อายานามิซังไม่ได้มาช่วยใคร หรือว่านัดใครไว้เหรอคะ?"

(กรี๊ด---(???))

หันไปตามเสียงเรียก ดวงตาสีเข้มเบิกขึ้นพอเห็นว่าเป็นใคร แน่นอนว่ายังไม่ทันได้ตอบคำถามก็มีเครื่องดื่มยื่นมาให้แล้ว

เอริยิ้มบางตอบรับน้ำใจเจ้าของคาเฟ่พร้อมรับขวดน้ำมากำเอาไว้ด้วยสองมือ

"ขอบคุณนะคะ" เธอกล่าวอย่างสุภาพ "วันนี้ร้อนจริงๆนะ ไม่รู้ว่าเด็กๆทนกันได้ยังไง ตัวฉันเหนียวไปหมดแล้ว" ขำแผ่วพลางบิดฝาขวดเปิดจิบไปอึกหนึ่ง

"...อายานามิซัง มานานแล้วเหรอ?"

(ขอบคุณจ้า มาเจอกันได้นะะ ><)