Er vóór. (Er na lukte niet omdat ze bij de uitreiking zo’n schitterende kaasplank serveerden dat ik rollend moest worden afgevoerd.)

Het is heerlijk. Ik ga er acuut opgewekter van lopen. Dank!

Nee! Niemand vertelt mij ooit wat!

Het leven is hard.

Wie schreef deze parel?!

Meestal vergeet ik gewoon dat ik er ben. Online. (En in het algemeen ook vaak). Maar dank!

En terecht!

Ik denk dat deze mensen gezegend zijn met een opa en oma die wèl willen. Die bestaan en dat is fantastisch. Reden te meer om te benoemen wat een enorme bijdrage zij leveren aan de draagkracht.

Ik gun iedereen zulke (schoon)ouders, maar geef ze dan ook de eer die ze toekomt (en doe niet alsof je levenshouding de reden is dat je de drukte zo goed aan kunt).

Laat ik het zo zeggen: mijn bloedsuikerspiegel zag er na afloop uit als een glinsterende eenhoorn.

Je kunt veel van Arnhem herkennen in steden die Arnhem niet zijn, denk ik, zoals je ook wel eens in oude liefde ziet lopen in een volstrekt andere gedaante. Da’s het voorrecht van een lezer.

Ik schrijf wat ik denk en ik plak wat ik schrijf!

We wonen in een dorp, zo blijkt maar weer.