И иако некои од мажите се доволно храбри да си признаат дека се жртви, да побараат помош и да се соочат со реалноста, за жал таквите жртви најчесто наидуваат на осуда од околината заради менталитетот на ова лудо поднебје.
Се надевам дека некој ќе почне да зборува јавно на оваа тема.

И ако како жена треба да сум среќна што вистински жени-жртви не се плашат да избегаат од својот партнер-насилник, сериозно сум загрижена за мажите жртви на семејно насилство. За нив некако малку се зборува, а за жал и те како ги има.

И истите тие жени, препознавајќи го “трендот” на пријавување семејно насилство од страна на жени, се инспирираат и ги пријавуваат своите партнери за лажни физички напади кои не се случиле.

И во двата случаи кои ги знам мајките не работеле со години, ниту пак имаат сопствен дом, а сепак, како сплет на околности истите тие се старатели, а мажите треба да плаќаат алиментација.

Како жена, за мене е погубно нашиот пол да се злоупотребува за условувања и психичка тортура, затоа што нашево општество вика “децата одат кај мајката”, без да се разгледа малку подетално што точно се случува.

Иако во тие 2 случаи кои ги знам жените се невработени скоро цел живот и биле финансиски зависни од примањата на партнерот, на крај ги условуваат и им се закануваат на своите партнери дека ќе им ги земат децата.

И не е дека не можеш. Од опрема ти треба само скафандер и гасна маска.

И баш си одбравте бош ден - го крстиле ВТОРНИК.