Kendimi günün sonunda hep bir çocuğa ağlarken buluyorum

Yakalayıp yemek yedirip salacaklar, onun bunun çocukları

Güzel haber o katillerin hayatları boyunca açık havada nefes alamayacaklarının haberidir. Bu haber maalesef benim yüreğime su serpmedi

Tarımından sağlığına, eğitimden ekonomiye çürümeyen tek bir alan söyleyin bana. Söyleyin de bu ülkede kalmak için kendime sebep üreteyim

Nüfus artışı düşmüş, acaba neden? Ben bir çocuk yapana kadar elli kere düşündüm. Her günüm evladıma olan aşkımla beraber pişmanlıkla geçiyor. Bu kadar pisliğin ve hukuksuzluğun olduğu bi ülkede ben nasıl koruyacağım bu çocuğu?

Ayrıca en sinir olduğum konulardan bir diğeri de, din bunların kendilerinin yönettiği, sahip oldukları bi kavram sanılıyor, müslüman değil dinci hepsi. Nefret ediyorum. Müslümanım diye onlardan sanıldığım zaman daha da nefretim artıyor. Hoş dümdüz adım bile atsalar öyle bir nefret doluyum ki…”

Ülke cayır cayır deprem bölgesiyim diyor, hala gözü aç müteahhitlere inşaat izni veriliyor.
Yoğun göç yüzünden güvenlik sıkıntısı var, hala onlar bizim kardeşlerimiz deniyor.
Ekonomi bitik halde, itibardan tasarruf olmaz deniyor.
Bu kadar halktan uzak ülke yönetilmez ya.

Herkes takipçilerini kontol etsin