Güzele, aşka, sevgiye, umuda ihtiyaç duyuyorum. Kara haberler aldıkça daha da artıyor bu ihtiyaç. O sebeple yüzünüzü güldürecek, bir nebze de olsa iyi gelebilecek bir film bırakmak istiyorum buraya. Bir arkadaşımın önerisiyle bu sabah izledim ve sayesinde günüm güzel geçiyor.

Bin sayfalık Ördekler Newburyport kitabını bitirdim. Kitaba bayıldım, normalde burada övgüler düzmek isterdim kitaba fakat hiçbir şey yazmak istemiyorum şu an. Gündem harici bir şeyleri paylaşmak gelmiyor içimden. Ne tat bıraktılar ne huzur.

Burada da anlatayım. Üç kuşak Fatihliyiz biz. Fatih’i bir uçtan bir uca yürüdüğünüzde çevrenizin bakımsız, kaderine terk edilmiş, yıkılmaya yüz tutmuş eserlerle dolu olduğunu görürsünüz. Bir vakit gelir bu eserlerin yandığı veya içlerinde kimsesizlerin öldüğü haberi gelir.

Artık Mahir Polat ile yatıp kalkıyorum. Katıldığı programları dinliyor, İstanbul'a kazandırdığı yerlere gitmeye çalışıyor ve ondan gelecek güzel haberleri bekliyorum. Aynı zamanda Yaşar Kemal benim için bir okuldur sözünü nasihat belleyip Yaşar Kemal külliyatını hatmediyorum.

Kemal Tahir'in Bir Mülkiyet Kalesi kitabını okuyorum. Ana karakterin ismi ise Mahir. Birbirlerine çok benzemiyor olsalar da her Mahir ismini okuduğumda Mahir Polat aklıma geliyor hüzünleniyorum. İçeriden çıksın ve sağlığına kavuşsun ilk bulduğum yerde kuvvetli bir şekilde sarılacağım kendisine.