Ay Kutluk’ın göğsündeki oklara…
Uzattı elini, eremedi.
ve,
Bütün gücüyle haykırdı Yamtar’a:
-HEY BABA!………
Dev Yamtar’ın devce çevrildi başı,
Al kanlar içinde gördü GÖKTAŞ’ı!..
KÜRŞAT VE 40 ÇERİSİ ÖLDÜ AMA YENİLMEDİ…!!!

Yamtar’ın oğlu ONBAŞI GÖKTAŞ,
Öfkeliydi…
Öfkesini dökemedi!
Kolları düştü iki yanına,
İnleyerek çöktü genç onbaşı!
İlk kez savaşıyordu dirliğinde,
Henüz on altıydı yaşı!!!
Onu, eritiyordu her an
Sol böğründen giden kan!!!
Son bir kez açıp gözlerini
Baktı…

Hiçbiri yoktu,
Son pusatı,
Son attığı oktu!
Göktaş, sol elinde yayı,
Döndü fırdolayı…
Onbaşı Ay Kutluk yatıyordu solunda,
Cansız!
Yedi ok saplıydı gövdesine…
Birine asıldı ONBAŞI GÖKTAŞ!..
Çekti!!
Çekemedi!!
Son gücüyle asıldı…
Çekemedi.

Yamtar’la yumru demir kapıyı
Durmadan dövüyorlardı…
Hem dövüyor…
Hem sövüyorlardı!
Az ötelerinde ONBAŞI GÖKTAŞ.!!
Son okunu sürdü yayına!
Gezleyip attı,
Ok saplandı bir çinli subayına!
Son oktu.
Gerisi yoktu!
Oysa ki vuruşmalıydı sonuna dek.
Kullanmalıydı kılıcının kınına dek