“seni sen yapan hiçbir şey yok; neysen o olmayı sen seçiyorsun” der sartre. ama bu özgürlük, bir lütuf değil, bir sorumluluk yükler insana.

çok enterasan, final konuşması yapılmayan, sürümcemede kalan her olay er ya da geç karşına çıkıyor. o rövanş maçını mutlaka yapıyorsun. ve ne kadar geç olursa, o kadar da zor oluyor. yeni yaptım da oradan biliyorum. asla açık defter bırakmamak lazım.

kayıpları kabul edeceksin. hakkaniyetten filan değil ama. kendi menfaatin adına. doğru zamanı bekleyip daha güçlü kazanmak, bunu fırsata çevirmek için. ama kaybedilmiş bi sevgide ısrarcı olursan, yalnız onu değil, panik halinde yaptığın saçmalıklarla tüm itibarını da kaybedersin.