1636’da Cizvit misyoner Paul Le Jeune’nin aktardığı tasvire göre Wendigo aşağıdaki yaratığa benziyor.

Bugün bir mezar başında ortaya çıkışını canlı yayında seyrettiğimiz yaratığın da görünümünü düşünerek, söz konusu yerlilerin kehanet ve isabet gücünü değerlendirmenizi istiyorum.

Bu ruhsal çürümenin herhangi bir tedavisi yok; bir kere lanetlendin mi sonsuza kadar dinmek bilmeyen bir açlıkla giderek yaratıklaşıyorsun. Ne kadar cana kıyarsan kıy, ne kadar kudurursan kudur, açlığın dinmiyor. Fiziksel çöküşle birlikte ruhun ve benliğin de yıkılıyor.

Yani “her yol mübah değil.”

Wendigo sözcüğünün etimolojik kökeninde “açgözlülük, doymak bilmezlik” yatıyor. “Wendigo” sadece fiziksel bir ucubeye dönüşümün adı değil, aynı zamanda ahlaki ve metafizik bir dönüşümü de ifade ediyor. İlk anlatılara göre “kıtlıktaki insan”, başka bir insanı “yediği” anda bu iğrenç değişim başlıyor.