แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านริ้วเมฆบนท้องฟ้า เออิจิในชุดพิธีการเม้มปากแน่น อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้พวกเขาก็ต้องเข้าสู่พิธีกันแล้ว ความตื่นเต้นนั้นเริ่มเอ่อล้นจนสังเกตุเห็นได้ไม่ยาก แม้ทุกอย่างจะราบรื่นดีก็ตาม

"ชินระซัง..."
"ตื่นเต้นรึเปล่าครับ?" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็มองไปทางคุณพร้อมส่งสายตาขอความช่วยเหลือ

ในที่สุดก็ผละหน้าออกจากหมอนก่อนตะแคงนอนเพื่อให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด เออิจิพยายามข่มตาหลับแม้จะตื่นเต้นจนหัวใจดังโครมคราม

วันพรุ่งนี้กำลังจะกลายเป็นหนึ่งในวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา...

.
.
.
.

+

"อื้อ ดูเข้ากับชื่อผมจนน่าแปลกใจเลยล่ะครับ แถมฟังดูเท่ขึ้นมากเลยด้วย" สำหรับเขานั้นมันฟังดูเข้ากว่านามสกุลของตนเสียอีก

ฝ่ายที่ซุกหน้าหนีนั้นแอบลอบยิ้มเมื่อได้รับจูบที่ขมับ
"อือ...ก็มันช่วยไม่ได้นี่ครับ"
"ฮึ่ม- เรื่องจูบน่ะ ผมก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนกัน" พูดแบบนั้นทั้งๆที่ใบหูเริ่มแดงฉ่า

"ครับ...ราตรีสวัสดิ์ครับ ที่รัก"

+

รอยยิ้มขยับกว้างขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำขอบคุณมากมายจากปากของคนตรงหน้า ความดีใจเอ่อล้นจนเสียงหัวเราะเริ่มดังขึ้นในลำคอ

"ขอบคุณที่ให้ผมเข้ามาในชีวิตคุณด้วยเช่นกันครับ..."

ตาสีเงินเบิกเลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างสนอกสนใจเมื่อได้เห็นใบหน้าที่มุ่ยลงด้วยความเขิน ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างมีชัยหลังจากโน้มน้าวคุณได้สำเร็จ

+

"ชินระซังชอบดอกไม้ชนิดไหนเป็นพิเศษรึเปล่าครับ? เราจะได้เดินไปดูกัน"
แบบนั้นจะได้มีเป้าหมายในการเดินชมมากขึ้นด้วย

เออิจิชะงักไปเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่ใกล้แค่ไหนในเฟรมกล้อง แม้แก้มจะร้อนผ่าวขึ้นมาแต่ก็ยังทำสีหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ครับ- ได้ครับ"
"งั้นเอาล่ะนะ 1 2 3"

วาดยิ้มที่มีร่องรอยของความประหม่าขึ้นก่อนจะกดถ่ายภาพ
แชะ!

"ฮะๆ เอ่อ-"
ไม่ต้องเช็คภาพก็รู้ว่าหน้าตัวเองในรูปนั้นเป็นยังไง จึงเพียงกลบเกลื่อนโดยการปิดหน้าจอลง

"ไปกันต่อเถอะครับ"
ชี้ไปทางข้างหน้าที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้

+

รอยยิ้มบางปรากฎขึ้นขณะเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ เจ้าของดวงตาสีเงินฝากรอยจูบไว้ที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายจนเกิดเสียงเบาท่ามกลางความเงียบ

"รีบนอนกันดีกว่าครับ"
ผละออกอย่างไม่รีบร้อนก่อนซุกแก้มลงกับหมอนของตน

"ต้องเก็บจูบไว้ใช้ในพิธีของวันพรุ่งนี้ด้วยนี่นะ"

"ยินดีครับ ชินระซังน่ะคู่ควรกับคำชื่นชมที่สุดเลยนะรู้ไหม?"

เออิจิไม่ได้ผละออก เพียงแค่หยุดไถหัวไปมาเพื่อตั้งใจฟังคุณ

"ดีใจที่คุณคิดได้แบบนั้นนะครับ"
เขาเงยกลับขึ้นมามองคุณด้วยสายตาแน่วแน่

"ผมน่ะ ไม่สนหรอกถ้าคนจะมองว่าผมเป็นเขยของตระกูลนักสาปแช่ง"

"ผมแค่อยากใช้ชีวิตในฐานะของ 'คุโรซึจิ เออิจิ' ที่เป็นสามีของคุณครับ"

+

พยักหน้าเห็นด้วยกับคุณก่อนคลี่ยิ้ม
"ครับ ต้องขอบคุณตัวผมในตอนนั้นที่งัดความกล้าขึ้นมาจนได้"
"แต่อันที่จริง- ถ้าชินระซังไม่ได้กำลังง่วนอยู่กับตู้คีบล่ะก็ ผมคงไม่เข้าไปรบกวนหรอกครับ"

อาจต้องขอบคุณหลายๆอย่างที่ทำให้ได้พบกัน แต่ไม่ว่าจะเป็นสิ่งไหนก็ล้วนทำให้มีวันนี้ได้ทั้งนั้น

"แล้วใครบังคับให้คุณถ่อมตัวกันล่ะครับ"
"ที่รักคนเก่งของผม"
หัวเราะเล็กน้อยด้วยความปิติ

+

สมาชิกที่ร่วมจัดทำ
@kasuki-kmi.bsky.social
@kmi-arata.bsky.social
@arisa-kmi.bsky.social
@hyouka-kmi.bsky.social
@taichi-hayato-kmi.bsky.social
@haruka-kmi.bsky.social

ขอบคุณทุกคนมากครับ🥺🤲✨

[ฮาโลวีนทั้งที แต่งตัวให้มันดีๆหน่อย!]
จู่ๆคาเฟ่มารุมารุก็มีแมวที่แต่งตัวคล้ายแฟชั่นนิสต้าออกมาเดินเพ่นพ่าน การพบเจอกับมันจะทำให้คนที่ไม่ได้แต่งตัวออกมาในวันนี้นั้นโดนอุ้งแปะ และโดนสาปให้อยู่ในคอสตูม(สมจริง)แบบสุ่มโดยไม่ทันรู้ตัว

(รายละเอียดเพิ่มเติมในดอค)

th.shindanmaker.com/1252261

[โหลลูกอมปริศนา!]
ที่ข้างประตูคาเฟ่นั้นได้มีโหลลูกอมที่แปะคำว่า ฟรี! วางอยู่ เมื่อถามพนักงานในร้านก็ไม่มีใครทราบว่าใครเป็นคนนำมาวางไว้ คุณจะหยิบได้ลูกอมแบบไหนกันแน่นะ!?

มันเป็นโหลลูกอมที่หยิบเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด แต่หากพ้นเที่ยงคืนของวันฮาโลวีนไปแล้วมันก็จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย

th.shindanmaker.com/1251109

[ชาวคาเฟ่มารุมารุในวันฮาโลวีน]

[กิจกรรมของทางร้าน]
แต่งตัวมาถ่ายรูปคู่กับน้องแมวเพื่อรับพัมกิ้นพายฟรี!

[เมนูประจำเทศกาล]

"แล้วก็ ยินดีด้วยที่ในที่สุดก็เจอเขาแล้ว"
"แบบนี้ฉันก็หมดห่วงไปอีกเรื่องแล้วล่ะนะ"

เออิจิเคลื่อนตัวไปยกแก้วแชมเปญขึ้นมาก่อนจะยื่นแก้วหนึ่งให้อีกฝ่าย

"มาดื่มให้กับเขากันไหม?"

เขาพึมพำเบาๆคล้ายกับกำลังตอบกลับข้อความนั้น
"ฮะๆ...ดันมาพูดอะไรแบบนี้ในวันนี้ซะด้วย"
"ถึงจะไม่ได้เป็นนักบินอวกาศก็เถอะ แต่ตัวผมในตอนนี้น่ะ ได้พบกับดวงดาวที่สว่างไสวจนไม่อยากไปไหนแล้วล่ะ"
"เพราะงั้นไม่ต้องห่วงไปหรอกนะ"

ขยับรอยยิ้มบางๆเพื่อตอบรับกับรอยยิ้มของอีกฝ่าย

"อื้อ ขอบคุณนะอาริสะ ที่ส่งต่อข้อความนี้มาให้"
"มันมีความหมายกับฉันมากๆเลยล่ะ"

+

แต่เมื่อได้ยินว่ามีข้อความที่ฝากถึงเขาก็เบิกตาขึ้นด้วยความแปลกใจ

"เอ้ะ-? พ่อเธอฝากข้อความถึงฉันเหรอ?"
"ทั้งๆที่อยู่ข้างนอกนั่นแต่ยังอุตส่าคิดถึงกันอีกนะ"
พูดหยอกล้อก่อนหัวเราะเบาๆ

เออิจิเงียบฟังอย่างตั้งใจ ราวกับอยากที่จะจดจำทุกรายละเอียดของข้อความนั้นไว้ ไม่นานนักมุมปากก็บิดยิ้มบูดๆเบี้ยวๆออกมาก่อนที่จะยกมือขึ้นปาดน้ำตา

+