En son Saraçhane'de masumlara rahatsızlık verip sonrasında meydanın kalabalığından kaçan ne olduğu belirsiz provokatif gruba da ayrıca duyurulur.

Biz her türlü haksızlığın karşısında olmaya devam edeceğiz.

Bu nedenle bugün harekete geçmek yalnızca siyasi bir sorumluluk değil, aynı zamanda tarihsel bir zorunluluktur. Sessizlik, teslimiyetle eşdeğerdir. Direniş ise, varoluşun ve onurlu bir geleceğin vazgeçilmez ön koşuludur.

Dünya siyaseti, kırılgan dengelerle daha büyük bir fırtınaya ilerliyor. Türkiye ise bu fırtınanın ortasında, içsel ve dışsal tehditlerin kesiştiği bir noktada duruyor. Hazırlıksız yakalanmak artık bir lüks değil, bir felakettir.

İçinde bulunduğumuz bu kırılgan konjonktürde yalnızca iktidarın değil, küresel aktörlerin Türkiye üzerindeki hesaplarına karşı da uyanık ve dirençli olmak zorundayız. Aksi halde yaşanacak bir kriz çok daha yıkıcı sonuçlar doğurabilir.

Bu tabloda Türkiye, pasif bir figür değil; aksine kontrol altına alınmak istenen bir hedef konumundadır. Sığınmacı krizinde Ankara’nın iradesine zerre kadar değer verilmemesi, daha büyük meselelerde hassasiyetlerimize saygı gösterileceği beklentisini anlamsız kılıyor.

Bugün yaşanan gelişmeler yalnızca iç siyasetle sınırlı değil. Çok kutuplu ve gittikçe daha fazla askeri gerilimle şekillenen küresel düzende, Türkiye uluslararası aktörlerin stratejik hamlelerine açık ve savunmasız bir hale gelmiştir.

“Burada durmalıyız” denilecek sınır çoktan aşılmış; ülkenin temel çıkarları, iktidar bloğunun kendi bekasına indirgenmiş bir anlayışa teslim edilmiştir. Artık yönetim, toplumun değil kendi varlığının sürdürülebilirliğine odaklanmaktadır.