ขอแค่เป็นจูบที่มาเพื่อเขา ไม่ใช่เพราะว่าหล่อนคิดถึงใคร

ลมหายใจร้อนผิว ผ่อนออกมาเมื่อริมฝีปากออกห่างกัน

“รู้ใช่ไหม… ว่าฉันไม่ใช่เขา”

[DM]

ไม่รู้ว่าเหตุผลใด ที่เจ้าของท้องฟ้าจะริลองสร้างท้องฟ้าจำลองเลียนแบบกัน เพียงเพื่อตอบรับคำปรารถนาเดิมจากชายอีกคน

—- ต่อให้การยอมรับครั้งนี้ หล่อนจะทำมันด้วยความเวทนาสงสาร มันก็ไม่สนใจ

มือกอบกุมใบหน้าเล็กปาดรอยน้ำตากลมจนแห้งเหือดไป พร้อมเผยอริมฝีปากตอบรับจุมพิตที่มากับความยินยอมของเจ้าตัว

(+)

เขารู้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัว…
มากเสียจนชักชวนเธอทำในเรื่องที่ผิดบาป…

ทว่า ยามที่เริ่มรู้สึกทุกข์ — ท้องฟ้ากลับเต็มไปด้วยดวงดาวหลากสีสัน โดยเฉพาะสีม่วงก่ำแดงที่เด่นชัดขึ้นมา

เหนือความคาดหมาย เฮเวลคิดว่าดวงดาวจะไม่ประสงค์ให้พรซ้ำ กลับหยิบยื่นมันต่อหน้าคนที่เอ่ยขอคำอธิษฐานแบบเดียวกันไป หลังสำเร็จพรแก่คนเพียงคนเดียวในครั้งก่อน

(+)

“การที่เราเหมือนกันมาก —- ไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนเดียวกันสินะ“

ทันทีที่ลูกแก้วบริสุทธิ์เคลือบน้ำตา คนรุกคืบก็ใจอ่อนยวบ ปลายนิ้วค้างแข็ง ริมฝีปากเหยียดตรง แววตาแฝงความเสียใจอยู่จาง ๆ

“หากฉันเป็นอาเบล… เธอจะตอบรับการจูบนี่ อย่างยินดีไหม”

ดวงตาหลุบลงมองแขนสองข้างที่ปกป้องตัวเองจากภัยร้ายที่คืบคลาน ตัวมันเองก็นิ่งค้าง เพราะไม่คิดว่าสัตว์เล็กจะดูตื่นกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่แม้กระทั่งขยับตัว

มันคือภัยร้าย การถูกกั้นออกไปเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

เฮเวลไม่อาจตีความการกระทำของหญิงสาวเป็นอื่นได้เลย นอกจากว่า เธอ ‘รังเกียจ‘ เขา

(+)

เมื่อคำหว่านล้อมส่งไปไม่ถึง เฮเวลอยู่บนพื้นที่ก้ำกึ่งระหว่างดำเนินต่อไป หรือยอมแพ้เสียตั้งแต่ตรงนี้ ให้ความสัมพันธ์ที่เพิ่งกลับมา สานต่อไปในเส้นทางตรงข้ามกับสิ่งที่หวังตลอดกาล

ให้เขาและเธอ เป็นแค่มิตรสหาย หรือพี่ชายของคนรัก — แค่นั้น

“ความเงียบ ไม่ได้อยู่ในคำตอบนะ …เซน”

(+)

สำหรับเซลิน มันคงเป็นเรื่องไม่สมควรที่เฮเวลลักลอบทำเรื่องลับหลังน้องชาย แต่สำหรับมันก็อาจคิดแค่ว่าเป็นการค้นหาคำตอบเรื่องที่ไม่รู้ร่วมกัน

“แค่ ‘อยาก’ หรือ ‘ไม่’— ”
“เรื่องอื่นถ้ามันยุ่งยาก ก็ไม่ต้องสนใจ”

ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นมาเต็มเบาะพร้อมดึงแขนคนเงอะงะให้ขยับตามขึ้นมา เมื่อลำตัวแนบชิด ปลายนิ้วก็สัมผัสข้างใบหน้าให้คนหลบหน้าหันมาประสานสายตากัน

“ฉันจะไม่บังคับเธอ”

“หมายถึงยังไงกันแน่…”

เดนเวอร์คนโตถามอีกครั้งเมื่อเห็นเซลินพูดกลับไปกลับมา กระนั้นก็ไม่ได้เร่งเร้าเอาคำตอบจากคนที่ฝังตัวจนมุม แค่ให้ทางเลือกที่คิดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่เข้าใจตรงกัน

ท่าทีหลบเลี่ยงปิดหน้าปิดตาทำเฮเวลเผยสีหน้าฉงน เห็นเขาเป็นคนแข็งขันและดึงดันถึงขนาดที่จะล่วงเกินขโมยจูบคนที่ไม่เต็มใจเลยหรือ

(+)

มันมองมือที่มีแรงบีบส่งมาทั้งสีหน้าที่แสดงออก ความเกร็งที่เกิดมาครู่สั้น ๆ กับสายตาที่หลุบลง — เขารู้ว่าเซลินมองตรงไหนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หรือเธอยังข้องใจกับสิ่งที่ถามไปเมื่อครู่

“อยากลองไหม”
“แค่ครั้งเดียว… เป็นความลับของเรา”

เมื่อไม่รู้ที่มาและเหตุผล สิ่งนึกคิดอื่น ๆ พลันหายไป และปล่อยให้บรรยากาศเป็นสิ่งนำพา

หากถูกบอกว่ารังเกียจ เขาคงรู้สึกแย่…
การที่เธอไม่ตอบคำถาม มันจึงเป็นการรักษาน้ำใจที่ดีที่สุด

“เพราะ มันไม่สมควรเหรอ”

เฮเวลถามเช่นคนไม่รู้ทั้งที่แจ้งแก่ใจ หรือแค่หวังให้ดาวตกเอ่ยคำตอบที่ต่างออกไป

หวังว่า คำนิยามที่แสนคลุมเครือจะกลายเป็นคำตอบเดียวกัน

(+)

โกลเด้นรีทริฟเวอร์เป็นสุนัขที่มีความร่าเริงสดใส มันอาจเพียงต้องการหาวิธีแกล้งและแสดงความเป็นมิตรต่อพังพอนเผือกตราบเท่าที่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ นั่นจะตอบสนอง แต่ไม่นานเมื่อมันเห็นว่าการปิดทางออกไม่ใช่หนทางที่ดี มันก็ย้ายตัวมานอนหมอบเฝ้ารอแทน

ผิดกับที่ตอนนี้ เฮเวลไม่อาจรับรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในห้วงคิดของเซลิน รวมถึงไม่อยากสร้างคำปลอบใจแก่ตนต่อสิ่งที่เธอจะเอ่ยออกมา

(+)

มันถามกลับหน้าซื่อขณะมองหล่อนเอ่ยด้วยท่าทีที่ดูไม่ได้พึงใจ — ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจง่าย การเผลอจูบพี่ชายของคนที่ตัวเองชอบคงไม่รื่นรมย์สักเท่าไร

“นั่นสินะ”

ติดใจ…
สำหรับเฮเวล คือเรื่องที่ฝังอยู่ในใจด้วยความชอบ แตกต่างกับความหมายของเซลินที่เป็นในเชิงข้องใจกับเรื่องที่เกิด

“ให้พูดตามตรงฉันติดใจ แต่ไม่ได้เคลือบแคลงใจ”
“แค่ชอบมากจนอยากทำอีก …เท่านั้นเอง”

ต่อให้เซลินจะหลบเลี่ยงแต่ก็ไม่ปริปากบ่นอะไร ตัวมันเองก็ไม่ล้มเลิกความพยายาม ทั้งยังดื้ออิงแอบจนหล่อนเหนื่อยกับการหนีไปเอง ถึงแม้ผลของการกระทำนั้นจะทำเธอจนมุมผนัง โดยมีโกลเด้นปิดทุกเส้นทางก็ตาม

เดนเวอร์คนพี่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่าจับมือแนบชิด แค่อาจจงใจพูดถึงเรื่องหน้าไม่อายด้วยท่าทีที่ไม่ร้อนรน สุนัขใหญ่โคลงหัวหยอกล้อกับคำแฝงนัยยะที่เธอว่ามา

“ทำไมล่ะ เธอรังเกียจเหรอ”

(+)

“ไม่ได้บอกว่า เป็นความผิดของเธอสักหน่อย”
“เพราะ มันเป็นเรื่องดีสำหรับฉัน”

สองเดนเวอร์รู้ว่าภายนอกของตัวเองเหมือนกันจนน่าตกใจ แต่ไม่คิดว่าจะเหมือนกันถึงขนาดที่ไปยืนตรงนั้น แล้วเกิดเหตุการณ์อย่างที่ว่าไปนั่น

ลาภลอยชัด ๆ

มันยักไหล่แสร้งไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งยังดูภูมิอกภูมิใจกับการได้รับมา แม้จะเป็นการจุมพิตผิดตัวก็ตาม

“ตอนที่โดน… มันรู้สึกตื่นเต้นดี”
“กับรู้สึกจั๊กจี้หน่อย ๆ”

แต่เมื่อเห็นหญิงสาวมีความคิดจะสั่งทำป้ายชื่อติดปลอกคอเฉพาะตัว มันก็แสร้งว่าเป็นสุนัขไปเลยแล้วกัน

“โฮ่ง!”

สุนัขหนุ่มส่งเสียงหัวเราะในลำคอ เอนศีรษะเอนพิงใส่สาวเจ้าที่หน้ามุ่ยเพราะคำล้อเลียน

|

แจ้งแก่ใจ เฮเวลไม่อาจขัดขวางดาวตกที่เลือกคนหมายมั่นให้สมหวัง และไม่คิดแย่งพรที่ส่งถึงมือผู้รับแล้วมาเป็นของตน

หากหล่อนจะปรารถนามอบคำสาปจากมฤตยูให้แทน มันก็คงปล่อยร่างกายอาบชโลมด้วยมนต์ดำที่ไร้บทถอดถอน และดำเนินชีวิตต่อไป

เฮเวลยิ้มหยดจนตาหยี เขายังไม่คลายมือที่จับกันแม้จะทั้งเจ็บและชา

(+)

มันอาจแอบซ่อนลูกไฟคล้ายแสงหิ่งห้อยไว้ในแววตาให้พอสุกใส ผสานกับมือที่คอยจับกระชับกุมส่งแรงนวดคลึงไว้บนหลังมือบาง

หากไม่มีคนปล่อย มันก็คงนานจวบจนจะมีใครเปิดเข้ามา

“เคยคิดวิธีแยกฉันกับอาเบลบ้างหรือเปล่า”
“เธอคงไม่อยากให้ฉันรู้ว่า ปากเธอนิ่มแค่ไหนทุกครั้งที่จูบผิดคนหรอกนะ”

“สำหรับเรา…เธอคือพรที่เป็นจริง”
“เป็นดวงดาวอธิษฐานของเรา”

เฮเวลแย้มริมฝีปากออกมองหญิงสาวที่มีสีหน้าผ่อนคลายลง — สายตายังจ้องอยู่ที่เดิมไม่ผละจาก

(+)

คลื่นใต้ทะเลค่อย ๆ เบาลง ปล่อยให้ชาวประมงเป็นอิสระ จนเรือเล็กสามารถแล่นจากชายฝั่งไปหาปลา

ช่วงเวลาน้ำชา ณ สวนกระจกที่ถูกสร้างใหม่ด้วยเวทมนตร์ น่าคิดถึงพอ ๆ กับการเห็นเฟรนซ์โทสต์วางเสิร์ฟคู่เค้กวานิลลา และชาอู่หลง

“ฉันไม่เสียใจ”

หากแต่มันไม่ได้ล่าถอย แค่คอยเวลา
…หวังว่าเธอจะได้กลิ่นชาหอมแบบเดียวกันในสักวัน

(+)

“ถึงแม้…”
“เธอจะไม่รักฉัน และอาจไม่มีวันรัก”

เฮเวลยื่นมือหา นิ้วกร้านค่อย ๆ สัมผัสบริเวณปลายนิ้วนางก่อนเคลื่อนกุมอย่างเชื่องช้า สุนัขหนุ่มเลื่อนสบตา สะกดมรกตไว้ที่โมราสีอ่อนภายใต้ความมืดอย่างเงียบงัน

“การเลิกชอบเธอ ก็ทำได้ไม่ง่ายนัก”
“เธอจะอนุญาต…ให้ฉันชอบเธอต่อไปได้ไหม”

“ฉันรู้…ว่าเธอไว้ใจพวกเรา”
“พวกเราก็ไว้ใจเธอเหมือนกัน”

เขายอมรับตัวเองในมุมมองของเธอ แม้จะไม่ใช่ในสิ่งที่ต้องการ และเขาอาจผิดหวัง

— คนหาปลาไม่มีวันหลงรักเกลียวคลื่นใต้สมุทร แต่คนหาปลานั้นรักปลาต่างหาก

(+)

เขากับอาเบล คล้ายเงาสะท้อนของกันและกันที่มีตัวตนถึงสอง

ไม่ใช่เหรียญที่มีสองด้านแต่เป็นเหรียญสองเหรียญที่วางอยู่คู่กัน สลับและเหมือนกันในบางเวลา

อาเบล เสมือนดวงอาทิตย์ที่เต็มไปด้วยพลังงาน เป็นแหล่งกำเนิดแสงธรรมชาติที่สำคัญ

ส่วนเฮเวล ก็เป็นดั่งดวงจันทร์ แสงนุ่มนวลที่ชวนให้สงบและรู้สึกปลอดภัย

(+)

มรกตที่ถูกซุกซ่อนอาจสะท้อนผ่านรากไม้ที่พันเกี่ยวกันเหนือผิวแร่ที่แสนบอบบาง ยามถูกขุดคุ้ยและค้นหา มันจะเผยว่าตัวของมันมีสีเขียวสดใสแบบใด แม้จะมีตำหนิแต่ก็เล็กน้อยมากเมื่อถูกบดบังด้วยสีสันและการเจียระไน

เฮเวลนิ่งฟังผลของการค้นพบ ความแตกต่างที่เหมือนกันอาจฟังดูน่าฉงนแต่ก็เข้าใจ

(+)