Precies, maar het hoort er wel 'n beetje bij. Misschien zou een links-centrum kabinet juist nu goed kunnen werken. Eerlijk is eerlijk: we zijn hier allemaal zo langzamerhand wel klaar mee. Als ze echt doorpakken, kan het misschien zelfs sneller gaan dan we denken. Genieten van 'n spannende TV-avond!

Beter hier he?! Buffer. Ik ben ook eens aan het kijken naar gratis tools. Buffer kende ik al langer maar ken je Fedica ook? Ik moet er nog even naar kijken eerlijk gezegd.

Hidde, ik zie dat je hier ondertussen net zoveel volgers hebt als op X. Top! Dit netwerk is echt serieus gegroeid. Het heeft me doen besluiten om mijn twee X-accounts op korte termijn te verwijderen. Goed weekeinde!

Kortom: “staatsomroep” is te kort door de bocht. De echte discussie? Hoe beschermen we kwaliteit, diversiteit en diepgang in een publieke omroep die steeds commerciëler wordt? 🤔

De #NOS balanceert continu tussen publieke waarden en commerciële realiteit. Journalisten willen kwaliteit en diepgang, maar de structuur en financiering sturen soms een andere kant op. Het is een lastig spanningsveld.

En dat "staatsomroep"-frame? Het klopt niet echt. De NOS is geen overheidspropaganda, maar commerciële druk leidt wel tot minder nuance en minder ruimte voor minderheidsstemmen. Niet bewust kwaadwillend, maar het effect is er.

Niche-programma’s, minderheidsperspectieven, diepgravende documentaires… die komen in de knel. Minder kijkers = minder inkomsten. De commercie laat zijn sporen na, ook bij de #NOS. Een stille verschuiving in focus.

Gevolg? De focus verschuift, soms onbewust. Kijkcijfers worden leidend. #Journalistiek wordt oppervlakkiger, sensatie trekt meer aandacht. Minder diepgang, minder complexe analyses. Programma’s moeten “lekker wegkijken.”

Door #neoliberalisme is de NOS (en de hele publieke omroep) juist minder “staats” in de zin van controle, maar wél gevoeliger voor marktinvloeden. Commerciële druk groeit, deels door afhankelijkheid van reclame-inkomsten. Geen staatsgreep, maar een sluipend proces.

Een echte #publiekeomroep, gefinancierd met belastinggeld, zou voor iedereen moeten zijn. Educatie, cultuur, onafhankelijke info… een baken voor de samenleving. In dat opzicht zit er een "staats"-component in. Maar in de praktijk ligt het genuanceerder.