valla ne yalan sööliyim birden gelen o kalabalık zaten biraz ürkütmüştü beni hahahs

o kadar iyi anlıyorum ki.

belirli aralıklar vermezsem sosyal medyayı ve gündemi kaldıramıyorum artık gerçekten. maruz kaldığımız şeyler karşısında iyi olmak insan üstü bir çaba gerektiriyor.

hem kendimi korumaya hem de bir o kadar dahil olmaya ihtiyaç duyduğum bu çelişkili durumda, sırasıyla ihtiyaçlarımı gidermeye çalışırken içimde birbirinden farklı birçok duyguyu aynı anda hissetmenin karmaşasıyla donup kalıyorum.

normalde kolay. instagram'sız yaşamaya alıştım -özellikle instagram'dan bahsetmemin sebebi işim gereği her zaman en çok kullandığım ve kopamadığım tek uygulama olması-. fakat kolektif bir şey yaşandığında çok zorlanıyorum zira göçmenliğin getirdiği bir de kolektifliğe hasret olma durumu var.++

sonra da uygulamayı sadece 2-3 bazen 4-5 günde bir, o da kedi videoları için açtığım bir hal aldı bu durum. fakat işte birtakım felaketler ya da toplumsal olaylar yaşadığımızda kendimi yine kaçınılmaz olarak orada buluyorum. 19 mart'tan beri de yine içine düşmüştüm ki geçen hafta yine tükendim.++

fark ettim, 2-3 gün boşluktan sonra tekrar uygulamayı açtığımda baktım ki ruh halim bariz şekilde değişiyor. tükettiğim içerikleri, takip ettiğim kişileri filtrelemeye çalıştım vs, kullanmak için inat ettim yani aslında ama olmadı. etrafı saran influencer terörü ile baş edemedim++

sen konuyu biliyorsun

blok sert geliyor bana, 'git burdan' gibi, tahammül edilemeyen kişiler için. ama takip edilmemeyi istemek daha hafif bir durum. görsün, baksın problem değil ama feed'ine düşmeme hakkımı nazikçe kullanayım istiyorum. bilmem, bana öyle geliyor.

şüpheli hesaplar, botlar vs dışında kafa yapımın uymadığı 'gerçek' insanların beni takip etmesini istemiyor olabilirim.