(/ยืนเหม่อ กลับมาก่อนนนน)

(/ตกใจเผลอแช่แข็งชาวบ้าน)

(ชาวบ้าน:ไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของคุณจริงๆ มอบหัวใจให้เลยครับ เลิฟๆ )

เดมิกระโจนเข้าพุ่มไม้ได้อย่างหวุดหวิดก่อนที่คุณยายจะวิ่งเลยผ่านไปไกล

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรอดแล้ว เห็นดังนั้นเขาจึงเดินออกมาจากที่ซ่อนตัว

"เหมือนว่าจะสลัดหลุดแล้วนะครับ"

เหงื่อที่ไม่ได้สัมผัสมานานไหลหยดจากปลายคางจนต้องดึงเสื้อขึ้นมาซับออก

"โชคดีจริงๆที่อย่างน้อยก็มาถึงมุสเปลไฮม์แล้ว"

ชายหนุ่มถอนใจอย่างโล่งอกที่ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ

โดยไม่รู้ตัวพวกเขาก็ได้วิ่งมาจนถึงเขตมุสเปลไฮม์จนได้

"นี่เราจะถึงมุสเปลไฮม์อยู่แล้วนะ ยายยังตามไม่เลิกเลย"

เดมิทรอสที่วิ่งอยู่แอบเหลือบไปมองด้านหลัง ทว่าก็ยังเห็นว่ามียายวิ่งตามอยู่

"เราวิ่งเข้าซอยนั้นกัน แล้วซ่อนนะ"

สายตาเหลือบไปเห็นทางแยกเข้าจึงออกความเห็นให้เข้าซอยไปหลบ เพื่อให้ยายวิ่งผ่านไป

"บ้าจริง"

เท้าเรียวหมุนบิดเพื่อหันไปหาคุณยายข้างหลัง ก่อนจะทำการแช่แข็งคุณยายที่วิ่งตามมาให้หยุดนิ่ง

พื้รที่เยือกแข็งประกดขึ้นใต้เท้าของคนแก่ก่อนจะก่อตัวมาเป็นกรงขังอีกฝ่าย เท้าที่ติดหนึบทำให้ชะงักไปชั่วครู่

"ได้ผลมั้ย..."

ทว่าดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยเท่าไหร่เมื่อคุณยายดันสลัดหลุดออกมาได้ในทันที เดมิทรอสที่เห็นแบบนั้นยิ่งจ้ำอ้าวหนีออกมาทันที

"ยายนั่นทำได้ไงเนี่ย!!"

ฟันขบกันจนได้ยินเสียงบดในหู ก่อนที่จะทำการวิ่งต่อไป

เขาหันไปมองข้างหลังเพื่อมองว่า อาเชสที่วิ่งไล่กันยังคงไล่ตามมาอยู่รึเปล่า ทว่าช่างน่าเสียดายที่คุณยายคนนี้นยังคงวิ่งตามมาอยู่ดี

"อย่างนี้ตามมาไม่เลิกแน่ เราต้องทำอะไรสักอย่าง!"

เดมิทรอสหันไปบอกคนที่วิ่งข้างๆกัน

เดมิทรอสที่กำลังตกตะลึงต่อสถานการณ์ไม่คาดคิด

เขาสัมผัสได้ถึงสายลมที่ผ่านตัวของเขาไป คือไคร์ที่วิ่งผ่านไปด้วยความเร็วแบบเต็มพิกัดนั่นเอง

ให้ตายสิ!

เขาสบถลั่นในใจก่อนจะวิ่งตามไคร์ไปติด ๆ

"ไม่อยากจะเชื่อเลย! ใช่คุณยายที่เราเจอรึเปล่าน่ะ!"

เสียงทุ้มตะเบ็งเสียงพูดอย่างตื่นตระหนกในขณะที่วิ่งติดเต็มสปีด เพื่อหนีจากคนแก่ที่วิ่งไล่กวดมาตามหลัง

คุณยายที่ผิดหวังเพราะขายล็อตเตอรี่ไม่หมดวิ่งไล่ตามหลังพวกเขามาอย่างไว

"นั่นอะไรน่ะ?"

เดมิทรอสที่หันไปตามเสียงเบิกตาโตเมื่อเห็นอาเชสกล้ามบึ๊กไล่กวดมาอย่างน่ากลัว

"นั่นใจลอยมากเลยนะครับ"

เสียงทุ้มพูดเอื่อยๆตามจังหวะการหายใจ

"อย่างน้อยนายก็มีฉันที่มาวิ่งเป็นเพื่อนกันนะ"

รอยยิ้มกดลงที่มุมปากส่งไปให้เพื่อนร่วมงานตัวโต ขัดกับดวงตานิ่งเรียบของเขาที่ทำอยู่เป็นประจำ

เขายิ้มออกมาด้วยความจริงใจ(?)เพื่อปลอบอีกฝ่ายอย่างเต็มที่

ในระหว่างที่วิ่งมาไกลจนถึงมุสเปลไฮลม์แล้วนั้น พลันมีเสียงวิ่งตามหลังพวกเขามาอย่างไว

+

การทำงานนอกสถานที่จึงเกิดขึ้นได้ตลอดสำหรับพนักงานที่นี่

"แล้วพอดีงานนอกสถานที่พอดี เลยถือโอกาสเที่ยวนอกมุสเปลไฮลม์บ้างน่ะครับ"

ใบหน้าที่สงบเย็นเยือกเหมือนน้ำแข็งหันเหความสนใจไปที่เหล้าสีอำพันสวย

เขารินเหล้าลงในแก้วร็อคทรงสวยที่ถูกทำเหลี่ยมจนคล้ายเพชร

"แถมไม่ได้ดื่มมาสักพักแล้วด้วย"

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้น สายตาเหลือบขึ้นมองคู่สนทนา พร้อมกับชูแก้วในมือขึ้นทีนึง

ดวงตาสีขาวกระพริบหนึ่งทีอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรดี สายตาเลื่อนมองตามมือของอีกฝ่ายที่เลื่อนไปจับวิสกี้สีสวย

เดมิทรอสเหลือบตาขึ้นมามองเนรีอาห์ที่ขยับเข้ามาเล็กน้อยเพื่อสนทนาด้วย

"ช่วงนี้ที่มุสเปลไฮลม์ค่อนข้างสงบน่ะครับ"

พนักงานที่มุสเปลไฮลม์ต่างเป็นพวกบ้างานกันเสียส่วนมาก งานที่มีมากล้นจึงถูกทำเสร็จไปอย่างว่องไวโดยปริยาย

เดมิทรอสผู้บ้างานเองก็เช่นกัน

+

เดมิทรอสที่เห็นว่าไคน์วิ่งตามมาแล้วก็หันไปพูดคุยกับอีกฝ่าย

"ว่าแต่นายไปทำอิท่าไหนทำไมถึงวิ่งมาไกลขนาดนี้เนี่ย"

ในระหว่างที่วิ่งกันอยู่จนเกือบจะพ้นเขตเฮลไฮม์แล้ว

ทั้งสองคนดันเจอคุณยายท่าทางใจดีระหว่างทางกำลังขายล็อตเตอรี่อยู่คนเดียว

คุณยายที่เห็นพวกเขาก็ได้หยุดไว้ให้ซื้อล็อตเตอรี่

"ผมขอโทษนะครับคุณยายแต่ผมไม่ชอบเสี่ยงโชค"

เดมิทรอสปฏิเสธคุณยายไปนิ่งๆก่อนวิ่งต่อ คุณยายจึงหันความสนใจไปที่ไคน์เพื่อให้เขาซื้อล็อตเตอรี่ทั้งหมดไป

(ช่าย เลือกได้เลย)

(/พยักหน้า รออย่างสงบด้วยหัวฟูๆ)

พวกเขาวิ่งข้างกันไปตลอดทางจนมาถึงเขตชายขอบของเฮลไฮลม์

>เจอเฮลแมร์
>เจอร้านไอซ์กรีม
>เจอคุณยายล้มระหว่างทาง
>ไม่เจอะไรเลยราบรื่นมาก!