ดาแปลกใจมากว่าว่าทำไมนิยายฟีลกู้ดขนาดนี้ ทำไมยอดอ่านถึงน้อยมาก ฉะนั้นไปให้กำลังใจคุณนักเขียนกันเยอะ ๆ ด้วยนะคะ พวกเราจะได้มีนิยายดี ๆ แบบนี้ให้อ่านกันอีก🤎🧡💛

📗 MEB (E-Book)
www.mebmarket.com/web/index.ph...

ภาษาที่เรียบง่าย ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ชัดเจน อ่านลื่นไหลไม่มีสะดุด เขียนออกมาได้เห็นภาพแถมยังสัมผัสได้ถึงนิสัยใจคอของผู้คนจากคำพูดและการกระทำ จำนวนคำไม่มากไม่น้อยกำลังพอดี ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักตอนสนุกมากค่ะ

📘readawrite
www.readawrite.com/a/d3ebf9e327...

มันเป็นการเฝ้ารอ โหยหา และความคิดถึงได้ถูกอัดแน่นภายในเนื้อหาที่เขียนลงไปในเนื้อกระดาษ ตื่นเต้น ดีใจ คะนึงหา ล้วนมีมากมายจนยากจะอธิบายออกมาได้หมดภายในหนึ่งหน้ากระดาษ

ความพิเศษของเรื่องนี้คือบรรยายภายในเรื่องค่ะ ดาได้รับพลังงานบวก ๆ จากตัวละครทุกคน ไม่มีตัวละครไหนเป็นพิษเลยสักคน เหมาะแก่ทุกวัยโดยเฉพาะวัยรุ่นที่อายุยังไม่ถึง 18 ปี อ่านได้แน่นอน

ผังครอบครัวอาจดูชุลมุนสับสนงงงวยไปหมด แต่ความจริงไม่สับสนเลยค่ะ เอนจอยมาก คุณผู้อ่านสบายใจได้ค่ะ ขอแค่ใจพร้อม กายพร้อม เงินพร้อม ลุยอ่านได้ยาว ๆ ได้เลยสนุกมากค่ะ

ดาชอบมากที่สุดคือการตอบกลับอีกฝ่ายด้วยจดหมาย หากใครยังคิดถึงความเก่าความโบราณน่าจะต้องชอบ เพราะนอกจากเราต้องเฝ้ารออีกฝ่ายตอบกลับมาแล้ว เรายังต้องลุ้นอีกว่าจดหมายที่ส่งไปถึงปลายทางเมื่อไร

ถ้าใครอยากรู้ว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะลงเอยกันได้ยังไง อัลวินและอัลวินจะแก้ปัญหาความสัมพันธ์นี้ได้ไหม นอกจากปมหลังของพระเอกเราแล้ว ยังมีเรื่องของทางฝั่งแม่ของน้องจูเลียตอีกนะคะ ญาติของเธอไปไหนแล้วทำไมถึงมาอยู่กับอัลวินที่เป็นเจ้านายของเธอได้ แล้วทำไมพี่ฮอเรซถึงไปสัญญากับอัลวินแบบนั้นอีก ทุกคำถามที่ทุกคนอยากรู้มีอยู่ในฉบับเต็มรอให้คุณได้สัมผัสค่ะ

พูดง่าย ๆ ก็คือเธอมีใจให้กับอัลวินทั้งสองคน คนหนึ่งที่เปิดกว้างรับฟังเสมอเวลาเขียนจดหมายไปพูดคุยด้วย ส่วนอีกคนพอมีเวลาทำกิจกรรมร่วมกันก็ชวนให้หัวใจเต้นแรง เพราะอยู่บ้านเดียวกันมันจึงเลี่ยงไม่ได้

แล้วอย่างที่ทุกคนจะรู้กันค่ะว่า ความรักความสัมพันธ์ทางไกลมันยากใช่ไหมคะ เกรซก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กำลังเผชิญปัญหานี้ค่ะ แม้ว่าจะยังไม่ได้คบหากับอัลวิน(คู่หมั้น)จริงจัง ทำได้เพียงส่งจดหมายตอบกลับไปมา แต่เธอก็เริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้แก่เขา ส่วนอัลวิน(เจ้านาย)พอได้อยู่ด้วยันทุกวัน เจอหน้ากันเช้าเย็นแถมคอยปะทะคารมณ์บ่อย ๆ ก็ดันรู้สึกดี ๆ ให้เสียแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นนิสัย การพูดจา มุมมอง ทัศนคติ เธอรู้สึกว่าเขาล้าหลังไม่ทันสมัย ไม่เปิดกว้างรับฟังนัก เทียบกับอัลวินที่เป็นคู่หมั้นของเธอแล้วต่างกันลิบลับ รายนั้นเสนออะไรไปโอเคหม๊ดดด หรือคอยถามความคิดเห็นเธอตลอด มันเลยทำให้เกรซมีอะไรก็เล่าให้อีกฝ่ายในจดหมายบ่อย ๆ

เมื่อเจ้าของบ้านกลับมา เกรซถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว ใครจะไปคิดว่าเจ้านายเธอจะกลับบ้านเร็วกว่าที่จูเลียตเคยบอกไว้หลายเดือน เธอเห็นความหล่อเหลาในตัวของเขา แต่เพราะนิสัยใจคอของเจ้านายคนนี้ช่างไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย

แล้วความวุ่นวายก็กลับมาอีกครั้ง วันหนึ่งขณะที่เกรซออกมานั่งเล่นตากลมกลางดึก จู่ ๆ มีใครที่ไหนก็ไม่รู้โผล่ออกมาทำเอาเธอตกใจฟาดเขาไปเต็มที่ สรุปคนแปลกหน้าคนนี้ดันเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ หรือก็คือพ่อของหนูน้อยจูเลียตจ้า

เชื่อยังว่าความลับไม่มีในโลก555 พวกเธอเริ่มรู้สึกอะไรในนี้ไหมคะ แต่ดาจะไม่บอกไม่พูด แต่ถ้าคุณได้อ่านเอง รับรองว่าหัวเราะก๊ากชอบใจแบบดา แนะนำไปซื้อค่ะ อ่านฉบับเต็มฮากว่ากันเยอะ🤣

ความเอ๊ะหน้าเอ๊ะหลัง เอ๊ะซ้ายเอ๊ะขวา ของเกรซ แปลกตั้งแต่ได้ยินชื่อพ่อของเด็กแล้ว ว่าทำไมชื่อมันถึงคล้ายกับคู่หมั้นเธอเหลือเกิน ชื่ออัลวินเหมือนกันแต่ต่างกันที่ชื่อกลางและนามสกุล ก็ให้เป็นเรื่องของโชคชะตาต่อไป🧐

ในมุมมองของเกรซ พ่อของน้องคนนี้ใช้ไม่ได้เลย มีอย่างที่ไหนทิ้งให้ลูกสาวอยู่กับพี่เลี้ยง คนดูแล และครูภายในบ้านตามลำพัง แถมยังอยู่ห่างไกลจากผู้คนอีก คะแนนติดลบไปเลยจ้า!! เธอก็ได้สวดด่าในใจพร้อมเล่าสู่กันฟัง(ระบาย)แก่อัลวินหมดเปลือกเลย แถมยังบอกด้วยว่าตนเองแอบใช้ชื่ออื่นในการมาสมัครงานที่นี่ด้วย

เมื่อได้พูดคุยกับเด็ก เธอก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าพ่อของน้องเขาไม่ค่อยกลับบ้านเลย นาน ๆ จะกลับมาหาลูกสาวสักครั้ง แต่อยู่ไม่นานก็ออกไปทำงานอีก คือหายไปนี่คือหายไปหลายเดือนนะคะ ไม่ใช่แค่วันสองวันก็กลับมา

แต่คุณผู้อ่านจะเริ่มรู้สึกได้กลิ่นแปลก ๆ ไม่ก็แอบอมยิ้มในใจกันแน่ ๆ เอาไว้ก่อนนอย่าเพิ่งคิดไปไกล ดาบอกได้ว่าการไปสอนเด็กในครั้งนี้เกรซว้าวุ่นแน่นอน เธอเดินทางไปถึงบ้านของนักเรียนในฐานะครูคนใหม่พร้อมด้วยพลังใจเต็มเปี่ยม พบว่าเด็กนักเรียนคนนี้มีชื่อว่า ‘จูเลียต‘ หน้าตาน่ารักวัยกำลังซน

เกรซก็แบบอ่ะเอาว่ะ งงขนาดนี้แล้วก็บอกตรง ๆ กับอีกฝ่ายเลย เธอขอว่าจะไปเป็นครูนอกลอนดอนนะ อย่างน้อยได้ไปเรียนรู้การดูแลเด็ก หากอนาคตแต่งงานกันไปเธอจะได้เลี้ยงลูกสาวเขาได้ แล้วพระเอกเราก็ไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ อนุญาตไฟเขียวทันที

ให้คุณนักอ่านไปลุ้นเอาเองว่าใคร แต่อัลวินช้ำรักเกิน คิดสภาพนางต้องมาแต่งงานกับนางเอกเราอ่ะทุกคน นางจะลืมได้ไหมเนี่ย🥲 ตัดภาพกลับมาที่ปัจจุบันต่อค่ะ เกรซลินยังคงส่งจดหมายโต้ตอบกับพระเอกเรื่อย ๆ จนเธอสงสัยว่าเขามีลูกสาวหนึ่งคน แต่ทำไมบอกยังไม่แต่งงาน สร้างความมึนงงแก่เธอสุด555 เพราะอัลวินก็ตอบกลับมาว่า ใช่ เขายังไม่ได้แต่งงาน แหม่พ่อคือยังไงไหนพูดดดด

ความบันเทิงมันอยู่แถวนี้แล้วค่ะ หากย้อนกลับไปต้นเรื่อง อัลวินเคยมีความรักที่ไม่สมหวังกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอแต่งงานกับเพื่อนสนิทของเขา แต่อัลวินก็ยังคงวางตัวอย่างเหมาะสมและเฝ้ามองห่าง ๆ

ชีวิตดราม่าเสียแล้วสิ แต่ ๆ ยังไม่จบค่ะเพราะเธอก็ดันมาจากไประหว่างคลอดลูกอีก แล้วความพังพินาศของความสัมพันธ์นี้คือเพื่อนสนิทของพระเอกที่ได้แต่งงานกับเธอ ก็เสียชีวิตไปแล้วด้วยเช่นกัน แล้วใครเลี้ยงลูก??

สัญญาแล้วคืนคำไม่ได้เพราะอัลวินเองก็มาทวงสัญญานี้กับฮอเรซ สุดท้ายเกรซยอมทำตามคำขอพี่ชาย แต่ต้องแลกด้วยเงื่อนไขอย่างการส่งจดหมาย ถ้าคุยกันแล้วคลิกกันก็จะได้ไปต่อ

แล้วโชคก็เข้าข้างเกรซอีกครั้ง เธอเจอประกาศรับสมัครคุณครูสอนเด็กนักเรียนวัยสิบขวบเข้า สาวน้อยของเราเลยจะหาเรื่อง พาตัวเองออกไปใช้ชีวิตดูสักครั้งก่อนถูกจับเข้าประตูวิวาห์ เธอจะใช้ช่วงเวลาเหล่านี้ใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ

พอมาถึงจุดนี้แล้วทุกคนอาจสาปส่งพี่ชายกันใช่ไหมคะ แต่ช้าก่อนมันมีเรื่องราวมากกว่านั้น ซึ่งจะถูกเฉลยในตอนท้าย ๆ ของนิยายค่ะ ฉะนั้นอย่าเพิ่งด่าพี่เขาเลย มาลุ้นกันดีกว่าว่าความรักวุ่น ๆ ในครั้งนี้จะออกมาเป็นรูปแบบไหน แอบกระซิบว่าฮอเรซดันไปตกปากรับคำกับอัลวินเมื่อสิบปีก่อน เลยเป็นเหตุทำให้สาวน้อยของเราต้องกลายเป็นคู่หมั้นแบบไม่ทันตั้งตัวนั่นเอง เสมือนถูกถวายพานแด่คุณสุภาพบุรุษ🤣

ด้วยความฉลาดเกมโกง เอ๊ยไม่ใช่ ความช่างต่อรองและฉลาดเกินตามประสาของเกรซ เธอจึงพยายามหาทุกวิธีในการไม่ไปร่วมงานเลี้ยงน้ำชาเสมอ แต่คนเรามันก็ไม่สามารถหนีไปได้ตลอดจริงไหมคะคุณผู้อ่าน

เกรซตัดสินใจยื่นข้อเสนอกับพี่ชายว่าให้พวกเธอได้พูดคุยกันผ่านจดหมายเพื่อที่จะได้ศึกษานิสัยใจคอของกันและกัน โดยจะใช้เวลาครึ่งปี เพราะจดหมายนี่แหละค่ะเป็นแก่นหลักของเรื่องเลยก็ว่าได้

แต่แล้วก็ดันถูกพี่ชายจับให้แต่งงานกับอัลวิน แม้ว่าตนจะปฏิเสธเสียงแข็งต่าง ๆ นานาว่าไม่แต่งแค่ไหน แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เข้าหูพี่เลยสักคำ นอกจากไม่เคยเห็นหน้าตาอีกฝ่ายแล้ว อายุของเขาก็ปาไปเลขสี่ ซึ่งต่างวัยมากเกินไปในมุมมองของน้องนางที่อายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น

เกรซลินเติบโตมากับพี่ชายที่เป็นทหารกันอยู่สองคนค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ฮอเรซมีก็จะถูกถ่ายทอดมายังเธอเช่นกัน เราจึงจะได้เห็นว่าทัศนคติของเกรซค่อนข้างแตกต่างจากสุภาพสตรีทั่วไปมากโข ไม่เหมือนค่านิยมของผู้หญิงในยุคนั้น ทั้งคำพูดคำจา นิสัยใจคอ ความสามารถต่าง ๆ อย่างศิลปะป้องกันตัว ความม้าดีดกระโหลก ปีนต้นไม้สูง ได้ฟังแล้วส่ายหัวเลยทีเดียว

แล้วประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละค่ะ ด้วยความที่เรื่องราวจะอยู่ในสหราชอาณาจักรช่วงปี 195X เป็นช่วงสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ใจความสำคัญจะไม่ได้อิงประวัติศาสตร์มากขนาดนั้นค่ะ แต่จะโฟกัสไปที่ความสัมพันธ์ของเกรซลินและคู่หมั้นหมายอย่าง ‘อัลวิน‘ อดีตทหารที่มียศถึงจอมพล

บอกได้คำเดียวว่าชุลมุนแต่หวานน่ารักมาก อาจคิดว่าต้องดราม่าหนักแน่เลย แต่ไม่เลยค่ะ อ่านได้สบาย ๆ ชิว ๆ ใครไม่ชอบเรื่องเครียด ๆ แวะมาชิมดูได้😘

ตัวละครหลักที่จะอยู่กับเราไปตลอดทั้งเรื่องคือ ‘เกรซลิน‘ สาวน้อยที่มีบุคลิกลักษณะหัวสมัยใหม่ ชอบความก้าวหน้า อยากออกไปท่องโลกกว้าง รักอิสระไม่ติดอยู่ในกรอบ โดยเฉพาะการถูกคลุมถุงชน แถมยังฉลาดกว่าเหล่าชายฉกรรจ์ในยุคนั้น