เด็กสาวยกมือขึ้นเคาะหมวกโหลของตนอย่างอ๊อง ๆ

"ฟลายมีชื่อว่าฟลายมี! หรือชื่อเต็ม ๆ ว่า คัมฟลายวิธมี ค่ะ!"

เธอยกมือขึ้นทำท่าตะเบ๊ะอย่างจริงจัง

"มิชชั่นหลักคือออกสำรวจดวงดาวแห่งความเจิดจรัส และตอนนี้ฟลายมีไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ จนกว่าดาวดวงนั้นจะกลับมาดีได้อีกครั้งค่ะ!"

"มีอะไรที่ฟลายมีช่วยได้บ้างคะ??"

ฟลายมียิ้มกว้าง ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย

"เอ๋~? เบื่องั้นเหรอ..?"

ฟลายมีเอียงศีรษะเล็กน้อยด้วยความสงสัย ก่อนที่เงยหน้ามองอีกฝ่ายผ่านหมวกโหลแก้วนั้น

"แบบนี้ไม่ได้นะ!!"

"ดวงดาวสวย ๆ อย่างท่านประธานไม่ควรจะหมองหม่นแบบนี้สิ!!"

เธอพูดจบก็กระโดดขึ้นกระพรือเอามือปัดอากาศรอบตัว คล้ายว่าพยายามจะปัดไล่หมอกฝุ่นที่ทำให้อีกฝ่ายหม่นหมองออกไป

"อ๊ะ..! ลืมไปเลย!"

-

เธอกระพริบตาปริบ ๆ มองปลอกแขนสีเขียวอ่อนที่สะท้อนแสงแดด แต่ก่อนจะได้ทักถึงเรื่องนั้น สายตาของเด็กสาวก็กลับสะดุดเห็นบรรยากาศที่ดูหมองหม่นผิดปกติ ทั้งใบหน้าที่ก้มลง และใบหูที่ตก ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดูหนักหนาเกินกว่าที่เธอจะมองข้ามมันไปได้

"ห... เห?? ทำไมถึงเฉาได้ขนาดนั้นล่ะคะ!?"

"ใครทำอะไรสภานักเรียน บอกฟลายมีมาได้นะ! เดี๋ยวฟลายมีจะสั่งสอนให้เอง~!"

"อ๊าาา!! เจอแล้วววว~!!"

เสียงสดใสตะโกนดังลั่นมาแต่ไกล พร้อมกับเด็กสาวหมวกโหลแก้วที่พุ่งเข้ามาวิ่งวนรอบร่างอีกฝ่ายได้ประมาณ 2-3 รอบ ก่อนที่จะเบรคเอี๊ยด หยุดลงที่ตรงหน้าของผู้เป็นประธานสภานักเรียน

"ทัชดาวน์~ ซอฟท์แลนดิ้ง!!"

"ฟลายมีลงจอดที่ 'ดวงดาวสภานักเรียน' อันเจิดจรัสอย่างปลอดภัย!"

-

(ขอปักไว้ก่อนนะฮะ 🙏💦)

"ตอนแรกเองก็แอบเหงาอยู่เหมือนกันนะ… แต่พอได้มาอยู่ที่นี่ ฟลายมีก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังได้เริ่มต้นชีวิตใหม่เลยล่ะ!"

เสียงครืดจากการลากกระเป๋ายังคงดังเป็นระยะ ๆ ด้านหน้าเริ่มปรากฏเงาของอาคารขนาดใหญ่ ที่หน้าตานั้นไม่ต่างกับหอพักทั่วไปเลย ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางแนวต้นไม้ใหญ่ที่เรียงราย

"อ... อ๊ะ! นั่นไง แกรซจัง!"

"นั่นคงเป็นแคปซูนโรงนอนของพวกเราแน่เลย~!"

"อิ้อ อื้อ! ใช่แล้วล่ะ~!"

เด็กสาวเงยหน้าขึ้นตอบพร้อมกับรอยยิ้มในทันที

"ฟลายมีเป็นลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลียนน่ะ~ คุณพ่อเป็นคนออสซี่ ส่วนคุณแม่เป็นคนไทย!"

"ตอนเด็ก ๆ ฟลายมีก็อยู่กรุงเทพมาตลอดเลย... ก่อนจะย้ายตามคุณพ่อมาที่ญี่ปุ่นเพราะเรื่องงานนี่แหละ~"

เธอหัวเราะเบา ๆ แต่รอยยิ้มและน้ำเสียงกลับแผ่วลงเมื่อพูดถึงการย้ายที่อยู่ แสดงให้เห็นถึงความคิดถึงในบ้านเก่าของตน

-

เสียงหลุดออกมาเมื่อแกรซเอ่ยเสนอจะช่วยถือกระเป๋าให้ พยายามลากกระเป๋าให้ดูเหมือนเบา แต่แรงฝืนทำให้เธอเริ่มเซเล็กน้อย ก่อนจะยืนทรงตัวได้ในที่สุด ฟลายมีสูดหายใจลึกแล้วหัวเราะแห้ง ๆ

"ว่าแต่...แกรซจังมาจากที่ไหนเหรอ?"

"ฟลายมีน่ะ มาจากไทย! อยู่ที่นี่ได้ปีนึงเหมือนกับแกรซจังเลยล่ะ!"

เสียงของเธอแผ่วลงเล็กน้อย มีความเป็นธรรมชาติและอ่อนโยนกว่าตอนก่อนหน้านี้

"ฮาฟลิงเกอร์... แกรซดอร์!"

"ถ้างั้น ฟลายมีขอเรียกว่าแกรซจังแล้วกันนะ~!"

ฟลายมีทวนชื่อพร้อมรอยยิ้มกว้าง ส่ายหางไปมาเหมือนกับเด็กได้ของเล่นใหม่ ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้แกรซด้วยความภาคภูมิใจกับชื่อเล่นที่ตั้งให้ใหม่

แต่ทันใดนั้นเอง...

"เอ๋...!?"

"ม... ไม่เป็นไร! ฟลายมีไหวอยู่แล้ว~!"

-

"อือ... ไม่สนุกเลยอ่า~"

เธอเดินหน้ามุ่ย ก่อนจะหันไปชวนคุยกับแกรซต่อ ดวงตายังแวววาวอยู่เล็กน้อย แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งไปไหนต่อไหนอย่างไม่หยุดหย่อน

"จะว่าไปแล้ว เรายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนี่..."

"ฟลายมีชื่อฟลายมี! เพิ่งเข้าโรงเรียนนี้เป็นครั้งแรกเลย~!"

นิ้วเรียวเล็กชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมรอยยิ้ม

"แล้วคู่หูของฟลายมีล่ะ ๆ ๆ ๆ !?"

หลังจากที่ฟลายมีได้รับสัมภาระของตนคืนพร้อมกับรอยยิ้มแห้ง ๆ และเสียงหัวเราะเก้อ ๆ จากการโดนตำหนิเรื่องการทิ้งของเรี่ยราด ทั้งสองคนก็ได้สอบถามถึงตำแหน่งของหอพักพวกตน และฟลายมีก็เริ่มได้ออกเดินนำหน้าไปยังจุดหมายต่อทันที

เด็กสาวแบกกระเป๋าใบหนึ่งพาดบ่า อีกใบลากครืดไปตามพื้น เสียงล้อที่เสียดสีกับพื้นดังพอที่จะให้รู้ว่ามันหนักเอาเรื่อง ซึ่งมากพอที่จะดึงพลังงานสุดขั้วของเธอลงมาได้บ้าง

-

"ฮุยเล่ ฮุย~!!"

เธอยกมือขึ้นมาจัดหมวกโหลของตัวเอง ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ตั้งท่าจริงจังราวกับกำลังจะปล่อยจรวด

"เอาล่ะ! เตรียมตัวนับถอยหลังนะ!"

"3... 2... 1... ฟลายมี! คู่หู! ปล่อยตัว~! ฮะฮ่า~!"

เสียงหัวเราะสดใสของเด็กสาวก้องไปทั่วโถงทางเดิน ก่อนที่เธอจะออกวิ่งนำแกรซไปข้างหน้าอีกครั้ง พร้อมกับแขนสองข้างที่กางออก ราวกับเธอกำลังจะโบยบิน

"... จริงด้วย!!"

"เธอนี่มัน... อัจฉริยะ~ อัจฉริยะยกกำลังสอง!!"

ฟลายมีปรบมือให้กับแกรซพร้อมวิ่งวนอีกฝ่ายอีกครั้ง ราวกับเธอกำลังเป็นดวงจันทร์ที่กำลังโคจรล้อมรอบดาวเคราะห์ ก่อนจะหยุดลงแล้วหมุนตัว นิ้วชี้ไปทางป้อมยาม

"พร้อมรึยัง คู่หู!? ถึงเวลาปฏิบัติการ 'วนไปรับเสบียงที่ป้อมยาม!' ... แล้วก็รับข้อมูลเรื่องแคปซูนนอนของพวกเราด้วย!"

-

"ฟลายมีคิดว่า... ฟลายมีน่าจะลืมไว้ที่... เขาวงกตดอกไม้! ตรงด้านหน้าของประตูทางเข้าโรงเรียน!!"

"ฟลายมีเห็นเขาวงกตเป็นอย่างแรก ฟลายมีก็เลยทิ้งสัมภาระเอาไว้ แล้วเข้าไปวิ่งเล่นข้างใน... ต้องเป็นที่นั่นแน่ ๆ !"

หลังจากวิ่งอย่างแตกตื่นเสร็จ เธอก็เบรคตัวเอง แล้วก้าวกระโดดมายืนหยุดอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง

"เอายังไงดีล่ะ ๆ คู่หู!?"

"เรากำลังอยู่ในภารกิจกันด้วยสิ..."

"เอ๋... ของเหรอ?"

ฟลายมีชะงักเท้า หันมาหาแกรซพลางกะพริบตาปริบ ๆ เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้จริง ๆ

"แย่แล้ว ๆๆ !!!"

"ตอนมาถึง ฟลายมีมัวแต่ตื่นเต้น วิ่งดูรอบโรงเรียนจนลืมเอาของไปเก็บเลย!!"

เด็กสาวแสดงท่าทีร้อนรน วิ่งพล่านวนล้อมรอบแกรซอีกครั้ง สองมือแปะข้างหมวกโหลพลางถูกหมุนวนไปราวกับการใช้นิ้วนวดขมับของเณรน้อยเจ้าปัญญาคนหนึ่ง

-

"ฟลายมีคิดว่า หน้าทางเข้าโรงเรียน น่าจะมีรปภ.ประจำอยู่บ้างนะ..?"

"งั้นก็... ไปกันเถอะ! คู่หูของฟลายมี! ฮุย เล่ ฮุย~!"

เธอวิ่งวนรอบตัวอีกฝ่ายสองสามรอบ พร้อมกับเสียงหัวเราะใส ๆ ที่ก้องอยู่ในโถงทางเดิน ก่อนจะวิ่งเหยาะนำทางแกรซไปไม่ทิ้งระยะนัก

"รปภ! ใช่แล้ว! ใช่แล้ว~!"

"เธอนี่มัน... อัจฉริยะตัวจริง!!"

เธอยกนิ้วโป้งให้แล้วหมุนตัวหนึ่งรอบอย่างดีใจ ใบหูตั้งตรง หางสะบัดไปมาด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะชี้นิ้วไปยังทางข้างหน้า

-

ฟลายมียกนิ้วแตะโหลแก้ว ณ บริเวณริมฝีปาก ทำท่าครุ่นคิดอย่างหนักให้ไม่แพ้กับการคิ้วขมวดของอีกฝ่าย

"ฟลายมีว่า… เธอมีไอเดียเจ๋ง ๆ อยู่แน่เลย! ว่ายังไงดีน้าา~?"

"แบ่งปันกันหน่อยสิ! แบ่งปันกัน~!"

เธอยิ้มกว้างให้กับคู่สนทนา สายตาประกายเต็มไปด้วยความคาดหวัง

"เพราะถ้าเป็นแค่ฉันเลือกคนเดียว… มันก็ไม่สนุกสิ~!"

"แต่ถ้ามีเธอช่วยคิดด้วยล่ะก็… มันจะกลายเป็น 'แผนการของเรา' ไง~!"