Is cuimhin liom gur tháinig páistí as Conamara ar cuairt againn agus fuair siad droch-íde béil ó pháistí eile san éastát - iad ag rá gur teanga amaideach mharbh a bhí sa Ghaeilg - iontas orm gur chuala siad trácht uirthi

Tá mé a' smaoineamh ar mo ladar a chur isteach ann - char bhac mé mórán leis ach mhothaigh mé ar na mallaibh go bhfuil maitheas ann - súil eile, mar a dúirt an neach PR a dúirt é

Is suimiúil an rud é, deir na Francaigh a bhfuil aithne agam orthu gur thaitin 'seirbhís náisiúnta' go mór leo - san Iodáil áfach, ní amhlaidh an scéal, sheachain beagnach gach duine a bhfuil aithne agam orthu é - bheinn in amhras faoi thiomántas mhuintir na hIodáile i leith an tír a chosaint

Is trua nach bhfuil 'Flaithrí' ar bith againn anois

Tá an duine áirithe sin i gcoinne mórán gach rud a bhaineann leis an teanga

Is dócha go n-íocfadh daoine as!

Cad atá muid ag caint faoi anseo?

Agus alt a mbeidh na foilsitheoirí Gaeilge sásta leis: naoise.substack.com/p/the-strang...

*nach n-aontaím

An chontúirt atá ann ar ndóigh, ná dá gcaithfí Reachraidh amach as ár dtuigbheál cad is Gaeilge Éireannach ann - cá stopfá? Dún Geimhin?

Mar a dúirt scolaire amháin gurbh chosúla le Gáidhlig nan Sgiathanach í Gáidhlig Árann ná le Reachraidh (ní dóigh liom go n-aontaím leis sin go hiomlán ach cibé ar bith).

Ar ndóigh, dá n-éistfeadh duine le Gáidhlig Árann, nó Chinn Tíre fiú, chluinfeadh siad cosúltachtaí ach ba chosúla le Gaeilge na nGlinntí a bhí sí ná leis na canúintí sin.

Dá gcaithfeadh daoine tréimhse in Eileanan an Iar, thuigfeadh siad cé chomh 'Éireannach' is a bhí GR, agus cé go raibh sí mar chuid de chontanam, ar bhealach bhí sí níos 'Éireannaiche' ná mar a ba chóir di a bheith.

Sa chéad dul síos, ritheann sé liom nach bunaithe ar staidéar a bhíonn an tuairim sin ach gur scéal scéil a bhí ann. Sa dara dula síos, tá Reachraidh in Éirinn agus is é sin a dhéanann Gaeilge na hÉireann as, ní tréithe teangeolaíochta ACH...